Ontbijtbabbel met de jarige presentator en acteur Kürt Rogiers: “Ik ben nog niet klaar om de handdoek in de ring te gooien”

Er is er een jarig, hoera, hoera, dat kun je wel zien, dat is … Kürt Rogiers. De sympathieke acteur en presentator blaast vandaag vijftig kaarsjes uit. Én hij vierde onlangs zijn 25ste VTM-jubileum. “Ik was laatst ook nog 20 jaar getrouwd en heb een dochter die 16 wordt. Dat kan helaas niet allemaal gevierd worden, maar eens corona voorbij is, organiseer ik een gigantisch feest.”

“Het is een torenhoog cliché, maar ik voel me absoluut nog geen 50”, lacht Kürt. “Heel lang geleden, toen ik zelf nog kind was, kwam er op Radio 2 het programma Heb je Abraham al gezien en dat ging over mensen die 50 jaar werden. Toen vond ik dat stokoud. (lacht) Nu voelt dat toch anders.”

Toch een reden voor een klein feestje dan?

Ik geloof dat ik deze verjaardag even skip, al ben ik benieuwd naar wat mijn vrouw en dochters voor me in petto hebben. Ik heb mezelf in ieder geval al een mooi cadeau gegeven. In een kunstgalerij vond ik een prachtige zeefdruk van Karel Appel. Ik heb al een prachtig plaatsje gevonden om die te hangen. Ik hoop wel dat we mijn 51ste verjaardag volgend jaar groots kunnen vieren. Vorig jaar viel mijn verjaardag al in het water, toen op 13 maart de eerste lockdown begon. Ik moest op 14 maart op de planken staan met de theatershow Assisen die in première ging, waarna ik samen met mijn gezin in een goed restaurant zou gaan eten. Dat is allemaal geïmplodeerd toen.

50 jaar én sinds vorige maand 25 jaar een bekendheid. Op 20 februari 1996 maakte je je tv-debuut in ‘Wittekerke’.

Heel bizar hoe snel dat gegaan is. Collega’s vragen wel eens naar mijn hoogtepunten, maar ik heb het gevoel dat mijn carrière een aaneenschakeling van hoogtepunten is. In die 25 jaar heb ik radio mogen maken, ik heb mooie programma’s mogen presenteren, ik heb in hele goede reeksen mogen meespelen. Kortom, ik ben een uitermate gelukkig VTM-gezicht.

Doe je er nog 25 jaar bij?

Door de crisis is bij mij het besef gekomen dat ik heel dankbaar moet zijn voor alles wat er al geweest is. Toch hoop ik dat we over 25 jaar nog eens met elkaar kunnen babbelen. Ook al heb ik geen idee wat de toekomst zal brengen. In ieder geval ben ik nog lang niet klaar om de handdoek in de ring te gooien.

Je staat al de helft van je leven in de spotlights. Went dat eigenlijk?

Dat klinkt misschien arrogant, maar je wordt dat gewoon. Als ik mezelf in een nieuw gezelschap voorstel als Kürt Rogiers, dan zeggen negen van de tien: ‘dat weten we toch al’. Mijn oudste dochter wordt 16, die heeft nooit anders gekend dan een bekende papa. Ik herinner me nog wel iets grappigs: op 20 februari 1996, toen Wittekerke voor het eerst op tv kwam, zei een vriend van me dat ik een BV zou worden. Ik heb dat toen weggelachen. (lacht)

Je palmares oogt indrukwekkend. Is er toch geen programma of professionele activiteit waar je het meest fier op bent?

Dat is echt heel lastig kiezen. Ik heb ontzettend graag radio gemaakt, ik vond het heerlijk om Valkuil en De Grote Sprong te presenteren, ik heb meegespeeld in Sara , Danni Lowinski , Costa! – dat mijn doorbraak in Nederland betekende. Maar als ik toch zou moeten kiezen, dan zou ik voor Spitsbroers gaan.

Sinds een dikke week ben je ook weer te zien als presentator van ‘Lego Masters’. Had je ooit gedacht dat uitgerekend dit programma zo’n succes zou worden?

Zeker niet. Het is niet omdat het in de VS en Australië scoort dat de nuchtere Vlaming dit apprecieert. Toen de eerste kijkcijfers binnenkwamen, trok ik grote ogen. Een marktaandeel van 35% vond ik toch wel spectaculair. Ik had niet gedacht dat het tweede seizoen dat eerste zou kunnen evenaren, inhoudelijk bedoel ik, maar het is nog spectaculairder.

Ik lees dat de opnameperiode zo eenzaam voor je was.

Pas vrij laat kreeg ik te horen dat ik er 14 dagen moest blijven. In Hilversum dus. De productie had liever niet dat ik tussen de opnames door naar huis vertrok. In totaal ben ik er vijf weken geweest en ben ik maar drie keer naar huis gekomen. Dat vereiste dan telkens ook weer een sneltest en een dag quarantaine voordat ik de set op mocht. En wanneer ik niet op de set nodig was, moest ik in mijn kleedkamer blijven. ’s Avonds werd ik naar mijn hotel gebracht, waar ik dan wel kon FaceTimen met mijn gezin, maar verder verveelde ik me steendood. Eerst denk je nog: fijn, tijd voor een boek en een podcast, maar die pret ging er snel vanaf.

Lego Masters, elke zaterdag om 20.30 uur bij VTM.