Ontbijtbabbel met reportagemaker Rudi Vranckx: “Mijn plek in Umbrië is het tegengif voor alle chaos in de wereld”

Op zondag houdt reportagemaker Rudi Vranckx zich vaak schuil op een terrasje in zijn hometown Leuven. Maar deze maand blijft zijn terrasstoel leeg. Voor een nieuwe reeks trekt de conflictjournalist namelijk naar Noord-Syrië en Somalië. Om daarna meteen uit te puffen in Umbrië, zijn tweede thuis.

Rudi Vranckx is al jarenlang de man van de zaterdagavond op Canvas. Daar loopt nu een nieuwe reeks ‘De Nomaden van Vranckx’, reportages van jonge tv-makers die onder begeleiding van Rudi en Rudi’s eindredacteur Jeroen Vissenaekens zijn uitgezwermd over de hele wereld, van het Zuid-Afrikaanse Malawi over Iran en Congo tot Groot-Brittannië. “Ik ben heel trots op ons Nomaden-project. Ooit, in 2013, hebben we een oproep gelanceerd om jonge reportagemakers te vinden en sindsdien hebben we heel wat uitzendingen gevuld met hun werk. Ik vind dit echt een heel belangrijk project, want in Vlaanderen zijn er weinig mogelijkheden voor jong reportagetalent. Komende zaterdag bijvoorbeeld staat ‘Gasthuis gevangenis’ op de agenda, van Carl Theunis die in Kinshasa een aantal kraamklinieken bezocht waar honderden vrouwen opgesloten zitten omdat ze hun ziekenhuisrekening niet kunnen betalen. Een straf verhaal.”

Je zakt deze maand zelf opnieuw af naar twee conflictgebieden. Is dat iets waar jij naar uitkijkt? Begint het te kriebelen als je te lang in eigen land bent?

Goh, ik heb het gevoel dat ik dat beter onder controle heb dan vroeger. Vroeger werd ik fysiek ongemakkelijk van te lang in België te zijn. Daar heb ik nu geen last meer van. Maar ik wil wel nog een meerwaarde bieden tijdens zo’n conflict. Daarom werk ik nu aan een reeks over grote conflicten die al lang aanslepen. Zoals in Somalië, waar er al dertig jaar oorlog gevoerd wordt en om de haverklap hongersnood dreigt. Ik wil begrijpen hoe zo’n land ten onder gaat. Trouwens, als je echt wil begrijpen waarom er wereldwijd zoveel vluchtelingen zijn, dan moet je weten waar ze vandaan komen. En wat er aan de hand is in hun thuisland.

Ben je nog wel eens bang om naar zulke landen te reizen?

Ik ben niet zozeer bang, maar eerder bezorgd of ik op de juiste manier kan doen wat ik moet doen. Kan ik het juiste verhaal brengen? Het klinkt misschien raar, maar ik ben zo bezig met dat verhaal dat de angst voor de omgeving minder groot is. Ik voel nu minder de angst dan toen in Mosoel met IS. De gruwel van dat extremisme sloeg werkelijk alles. Somalië hebben we trouwens wel al een keer moeten uitstellen omdat het te gevaarlijk was. Ik ga dus niet op waanzinnige zelfmoordmissies. Ik moet wel het gevoel hebben dat ik die risico’s kan beheersen. Dan heb ik die angst ook niet.

Kun je hier eigenlijk ooit mee stoppen? Of is het een soort van verslaving geworden?

Het is alleszins wel mijn levenswerk geworden, mijn raison d’être. Het is wat ik doe en wie ik ben. Maar ik ben geen adrenalinejunkie, die verslaving heb ik niet. Het is gewoon mijn manier om relevant te zijn in het medialandschap. In dat opzicht kan ik dit werk niet loslaten.

Ga je ook wel eens naar het buitenland voor vakantie?

Absoluut. Als ik niet aan het werk ben, hou ik nogal van routine en rituelen. Ik ga daarom al een eeuwigheid naar dezelfde plek in Umbrië. Dat is ondertussen mijn tweede thuis geworden. Ik ken daar alles en iedereen. Ik maak er wijn en olijfolie. Umbrië is echt het tegengif voor alle chaos in de wereld.

Hoe ziet jouw ideale weekend er eigenlijk uit?

Ik ga in Leuven altijd op dezelfde terrassen koffie drinken. En naar de markt voor verse producten. Ik heb eigenlijk een vast parcours. Ik ken de marktkramers en klets wat met de mensen op het terras. In de namiddag schrijf ik wel vaak nog teksten voor mijn reportages.

De Nomaden van Vranckx, elke zaterdag om 20.10 uur op Canvas.