Ontbijtbabbel met zanger Sergio Quisquater: “Muziek heeft altijd op de eerste plaats gestaan”

Op zijn 57ste denkt Sergio Quisquater nog lang niet aan uitbollen. Integendeel, de Vlaams-Brabantse muzikant en wervelwind blijkt deze zomer één van de meest geboekte artiesten van Vlaanderen. Met zijn nieuwe single ‘Supermagnifique’ hoopt hij zelfs op meer. “Ik voel het, dit zou wel eens een hit kunnen worden.”

Aan de ontbijttafel in het Vlaams-Brabantste Tielt-Winge, de hometown van Sergio Quisquater, smullen de zanger en zijn trouwe viervoeter van een sandwich. De liefde is groot tussen de twee; haast even groot als Sergio’s liefde voor muziek. Enthousiast laat hij mij nieuwe single Supermagnifique, met bijbehorende clip, horen. De new wave-beats galmen door de woonkamer. Sergio, die in de jaren 90 grote successen boekte met Touch Of Joy, is terug van nooit echt weggeweest. En hij hoopt op zijn bijna 58ste nog internationaal te scoren. “Wat voor mij het belangrijkste is, is muziek maken die ik zelf graag hoor. Dat geldt zo voor mijn Nederlandstalige repertoire, maar ik hou nu eenmaal van diversiteit in het leven. Ik wil niet heel mijn leven lang gebonden zijn aan één stijl, zoals Will Tura of Willy Sommers. Als je naar een optreden van me komt, dan krijg je alles van soul tot rock en van levenslied tot dance. En nu dus ook wat new wave. Ergens in mijn achterhoofd zit het idee dat dit nummer internationaal zou kunnen scoren.”

Je blijft dus ambitieus.
“Absoluut! Ik heb met Touch of Joy vroeger vaak in het buitenland opgetreden, al heeft dat financieel nooit zoveel opgebracht. In Roemenië hebben we twee keer op plek 1 gestaan, maar daar hebben we nooit een frank voor gekregen. Maar het zou wel een avontuur zijn om het nog een keertje mee te mogen maken. Al is dat natuurlijk niet zo evident. De Vlamingen die scoren in het buitenland kun je op twee handen tellen.”

Bovendien heb je het in eigen land al druk genoeg. Ik hoor dat je vorig weekend zeven optredens had. Zijn er dat niet te veel?
“Eigenlijk wel. Vroeger deed ik dat niet. Maar meneer Corona heeft die situatie gecreëerd. Bijna twee jaar lang hebben artiesten niet kunnen optreden. Daardoor blijft dat in mijn achterhoofd sluimeren: wat als dat nog eens gebeurt? Ik wil dan toch een serieuze financiële buffer hebben. Vandaar het gigantisch aantal optredens. In feite is het te zot. Na zo’n weekend ben ik kapot. Maar het is de enige manier om te overleven in deze business. Elk optreden moet je het beste van jezelf geven, zodat de organisator je elk jaar opnieuw vraagt.”

Als je nu 25.000 euro per optreden zou verdienen – zoals een aantal populaire jongere artiesten vragen – dan loopt het goed natuurlijk.
“Er was veel te doen over die gages van artiesten (gepubliceerd door Het Laatste Nieuws, red.). Maar het beeld dat daarmee gecreëerd werd, vond ik niet correct. Een Vlaamse artiest die 30.000 euro vraagt, biedt een hele show, met dansers, kostuums, zware investeringen. Ik sta alleen op een podium, ik ben mijn eigen manager; de enige kost die ik heb is mijn geluidsman. Ik speel op kermissen, Natalia – een goede vriendin van me – speelt in Sportpaleizen. Dat is een heel ander gegeven. Fysiek moeten die mensen ook tiptop in orde zijn, terwijl ik de luxe heb om me af en toe te laten gaan. (lacht) Ik werk er trouwens wel aan, maar het is een weg van lange adem. Tijdens corona heb ik veel gezopen, gesmoord en gegeten, omdat ik niks anders te doen had. Dat had een impact op mijn stem. Want stembanden zijn spieren, die moeten getraind worden. Het duurt even voordat die terug op niveau zijn.”

“Ik heb vijftien programma’s mogen maken op de drie grote zenders. In Vlaanderen zijn er niet veel die dat kunnen zeggen. Op een gegeven moment ben ik van de openbare omroep naar VTM gegaan, waar ik veel werk had en eigenlijk te vaak op televisie kwam op te korte tijd. Ik heb toen gezegd: binnenkort is er niemand meer die mijn bakkes nog kan verdragen. Ik heb dan een rustpauze ingelast, die eigenlijk wat te lang geduurd heeft. Want plots was het afgelopen. Daar heb ik het even moeilijk mee gehad, maar nu lig ik daar al lang niet meer wakker van. Integendeel, als ik op sociale media zie wat voor bagger tv-persoonlijkheden over zich heen krijgen, dan vind ik dat verschrikkelijk. Gelukkig heeft muziek bij mij altijd op de eerste plaats gestaan. Ik zeg niet dat ik nooit meer op tv zal komen, maar ik heb daar zelf ook weinig over te beslissen. Tien Om Te Zien, met mijn nieuwe single, zou deze zomer wel heel tof zijn.”

Of een keertje in ‘Liefde voor Muziek’?
“Xandee (zangeres van Touch of Joy destijds, red.) heeft me dat ooit wel eens gevraagd. Maar Touch of Joy is voor mij een afgesloten hoofdstuk. Ik ben van mening dat te veel teruggrijpen naar vroeger achteruitgang betekent. Ik geloof ook niet in comebacks. Oké, je krijgt dan plots veel aandacht; je marktwaarde gaat tijdelijk omhoog. Maar daar betaal je uiteindelijk een prijs voor. Want het jaar erop zijn het weer andere muzikanten die met de aandacht gaan lopen. En dan ebt de interesse in jou weg. Ik blijf liever vlak onder de radar.”

De nieuwe single ‘Supermagnifique’ van Sergio Quisquater is overal digitaal beschikbaar.

“Mijn ideale zondag bestaat uit voetbal, op televisie bedoel ik. Ik ben een maniak; ik kijk alles van de Premier League tot de Nederlandse Eredivisie. Als ik op zondag moet optreden, dan rij ik naar huis zonder naar de radio te luisteren, omdat ik bang ben dat ik de voetbaluitslagen ga horen. In eigen land heb ik sympathie voor heel wat ploegen, maar ik ben opgegroeid met Stade Leuven, dat later fusioneerde met Oud-Heverlee tot OH Leuven. Die fusie zinde mij toen niet; dat kon ik niet hebben, waardoor ik toen ook supporter van Eendracht Aalst ben geworden. Het heeft jaren geduurd voordat dat wrange gevoel verdween, maar nu ben ik er overheen. Ik begin weer wat liefde te voelen voor OH Leuven.”

Tweede thuis

“Spanje is mijn tweede thuis. Normaal gezien breng ik daar elke maand vijf of zes dagen door, meestal op weekdagen, omdat ik in het weekend altijd aan het werk ben. Ik zit niet zoals sommige collega’s in het chique Marbella, maar wel vlakbij het iets marginalere Benidorm. Ieder zijn budget natuurlijk. Maar ik vind het daar geweldig, ik heb daar kameraden uit België, Spanje, Duitsland, Nederland, …”

Ideale zondag

“Mijn ideale zondag bestaat uit voetbal, op televisie, bedoel ik. Ik ben een maniak; ik kijk alles van de Premier League tot de Nederlandse Eredivisie. Als ik op zondag moet optreden, dan rij ik naar huis zonder naar de radio te luisteren, omdat ik bang ben dat ik de voetbaluitslagen ga horen. In eigen land heb ik sympathie voor heel wat ploegen, maar ik ben opgegroeid met Stade Leuven, dat later fusioneerde met Oud-Heverlee tot OH Leuven. Die fusie zinde mij toen niet; dat kon ik niet hebben, waardoor ik toen ook supporter van Eendracht Aalst ben geworden. Het heeft jaren geduurd voordat dat wrange gevoel verdween, maar nu ben ik er overheen. Ik begin weer wat liefde te voelen voor OH Leuven.”