K’s Choice-frontman Sam Bettens maakt debuut als auteur: “Ik ben heel blij met wie ik nu ben”

Sam Bettens: rockster, transman, vader, brandweerman, Amerikaan, echtgenoot, schrijver. De frontman van K’s Choice is het allemaal. Geen toeval dus dat dit de hoofdstukken zijn van zijn kersverse boek ‘Ik ben’. Geen memoires vol familiegeheimen en vuile was over de muziekwereld, wel een zoektocht naar zichzelf. “Het schrijfproces was deels therapie, deels een connectie zoeken met de lezer en hopen – net zoals bij de muziek – dat je gehoord en begrepen wordt.”

In een mooie koffiebar in de Antwerpse wijk Nieuw Zuid heb ik afgesproken met Sam Bettens, die net een dag eerder in België aangekomen is na een lange reis uit Amerika. Van een jetlag lijkt echter geen sprake. Misschien heeft dat met de opwinding te maken over zijn nieuwe boek, waarvan hij net voor het eerste een hard copy heeft gekregen. Sam glundert, en terecht. Want Ik ben – geheel door Sam zelf geschreven en dus niet door een ghostwriter – verdient een pluim. Open en eerlijk schrijft hij over zijn verschillende kanten en gedaantes (transgender man, vader, Amerikaan, rockster, …) en laat daarmee recht in zijn ziel kijken. “Ik praat graag open en eerlijk over de dingen des levens, omdat je op die manier een diepere connectie creëert met andere mensen. Natuurlijk zijn er zaken die privé blijven, die niemand hoeft te weten, maar dit boek gaat net over hoe ik in het leven sta en met dingen omga, zoals mijn transitie, de borstkanker van mijn vrouw, … Het deed me goed om daarover te schrijven.”

Je bent nog niet zo lang geleden vijftig geworden. Was dat een aanleiding om een boek te schrijven?

“Als je vijftig wordt, bereik je wel zo’n punt waarop je al eens terugblikt, waarop je de balans opmaakt. Toch was dat niet de rechtstreekse aanleiding. Op een gegeven moment werd ik benaderd door de uitgeverij (Das Mag, red.) met de vraag om een boek te schrijven. Hadden zij dat niet gedaan, dan zou ik de moed niet gehad hebben – of het vertrouwen dat ik dit zou kunnen – om zelf met dat idee te komen. Ik heb er even over nagedacht, en ik zag er wel een uitdaging in. Het leek me ook een therapeutische bezigheid, waarbij je net wat dieper in jezelf graaft. En ik hoopte dus op een connectie met de lezer. Dat hij of zij mij zou snappen en bepaalde zaken zou herkennen. Net zoals ik het leuk vind om mijn muziek te delen, vind ik het fijn om te delen hoe ik in het leven sta, hoe het is om Sam Bettens te zijn, hoe ik met uitdagingen en moeilijke momenten omga. Je hoeft geen rockster of brandweerman zijn om al die zaken te herkennen.”

Wat me opvalt in je hoofdstuk over transgender man zijn, is dat je zegt dat het voor jou nog niet helemaal normaal klinkt om jezelf een man te noemen.

“Om eerlijk te zijn, heb ik getwijfeld om die passage nog te veranderen. Je moet weten dat ik dit boek vrij snel na mijn transitie ben beginnen schrijven. Zo’n transitie is een proces. Ik voel me nu bijvoorbeeld anders dan twee jaar geleden, en volgend jaar zal ik me misschien weer anders voelen. Het is absoluut niet zo dat ik twijfels heb over mijn beslissing. Integendeel. Maar ik ben wel 46 jaar iemand anders geweest. Het is dus even wennen. Soms heb ik het gevoel dat ik nergens helemaal bij hoor. Als ik aan de schoolpoort sta, weet ik niet of ik met de mama’s of met de papa’s moet praten. Je voelt je toch niet helemaal hetzelfde als je niet als man bent opgegroeid.”

Die transitie is er uiteindelijk op je 46ste gekomen. Heb je geen spijt dat je er niet eerder aan bent begonnen?

“Dat spookt zeker door mijn hoofd. Ik zit nog in dat proces van aanvaarden dat ik nooit als tiener een jongen of als twintiger en dertiger een man ben geweest. Ik moet aanvaarden dat dat een gemiste kans is. Daar worstel ik nog wel mee. Maar ik ben vooral heel blij met wie ik nu ben. Ik zou niet willen veranderen hoe de dingen zijn gelopen, anders had ik mijn vrouw en mijn kinderen nooit ontmoet. Maar toch… Ik zie nu hoe mijn 12-jarige dochter zich als LGBT aan de wereld presenteert. Daar wordt allemaal zo vrij over gepraat, op school is dat totaal geen issue. Dan maak ik wel de bedenking: hoe zou het leven zijn als ik in zo’n wereld was opgegroeid?”

Gebeurt het eigenlijk nog wel eens dat mensen je bij je oude naam noemen of verkeerde voornaamwoorden gebruiken?

“Zelden. Ik denk dat de meeste mensen even oefenen voordat ze mij zien: hij hij hij, Sam Sam Sam. (lacht) ”

Zullen we het ook nog even over K’s Choice hebben? Na dertig jaar zijn jullie nog springlevend.

“En dat is een heel prettig gevoel. In mei gaan we een drietal weken door België en Nederland touren. Dat is voor ons de eerste keer sinds covid. Het gaat echt heel plezant worden. We hebben in eigen land al twee keer de AB en twee keer De Roma uitverkocht, wat ongelooflijk is. Ook in Nederland zijn al een aantal concerten uitverkocht. Onze fans zijn zo loyaal en willen ons zo graag weer aan het werk zien. Geweldig, toch!”

Nog plannen om Amerika al zingend te veroveren?

“Goh, er is wel een plan om een solo countryplaat op te nemen, in Nashville. Als me dat lukt, zou ik heel graag nog carrière maken in Amerika.”

‘Ik ben’, van Sam Bettens (uitgeverij Das Mag) ligt sinds vrijdag bij de boekhandel.