Ontbijtbabbel met Thomas Vanderveken: “Ik ben veel kwetsbaarder dan zeven jaar geleden”

Tien seizoenen en honderd gasten, dat staat binnenkort op de teller van de Canvas-klassieker Alleen Elvis blijft bestaan . Gastheer Thomas Vanderveken begint er aanstaande zaterdag weer aan, met de gevierde Nederlandse schrijver Tommy Wieringa als gesprekspartner. Eindigen doet Thomas op 12 december met niemand minder dan Stephen Fry. “Soms denk ik: dat laatste gesprek kan alleen maar teleurstellen, de verwachtingen liggen te hoog.”

Net zoals de gasten in Alleen Elvis blijft bestaan hun beeldfragmenten kiezen, krijgt Thomas van mij de smakelijke keuze uit een Berlijnse bol, een carré confituur en een donut. Achter elke zoetigheid gaat een reeks vragen schuil. De sympathieke presentator kiest resoluut voor de carré confituur, die ons rechtstreeks naar vragen over zijn programma leidt.

Tien seizoenen en straks honderd afleveringen. Ik schrok even toen ik dat hoorde. Tempus fugit.

Ongelooflijk toch! En ook een beetje beangstigend dat het zo snel gaat. Vlak voor elk seizoen hoop ik altijd dat het een goed seizoen wordt. En vlak erna hoop ik dat we er nog eentje mogen maken. Zo gaat dat al 7 jaar lang. Ik had dus zelf niet eens opgemerkt dat we plots aan tien seizoenen zaten. Ik schrok daar zelf ook even van. Alleen Elvis blijft bestaan is geruisloos een Canvas-classic geworden. Het is zo’n programma waar weinig aan kan verouderen, omdat je steeds met nieuwe gasten en nieuwe fragmenten zit.

Op naar de twintig seizoenen dan?

Daar durf ik nog niet naar uit te kijken, maar als de VRT een contract onder mijn neus duwt waarin staat dat ik tot mijn 65ste dit programma mag blijven maken, dan teken ik onmiddellijk. Ik vind het echt heerlijk om te maken, de ploeg is top, ik heb nooit het gevoel dat het te veel is of dat ik het nu wel al gezien en gedaan heb. Bovendien zijn we ook nog nooit in een B-poel moeten gaan vissen.

Integendeel, je hebt een wel heel grote vis gevangen voor seizoen 10. Je honderdste gast wordt niemand minder dan komiek, auteur, acteur, presentator Stephen Fry. Heb je geen schrik dat corona last-minute nog roet in het eten gooit?

Toch een beetje. Natuurlijk kan iedereen op de gastenlijst ziek worden. Met Stephen Fry heb je dan nog het nadeel dat hij uit Londen moet komen. We hebben wel een aantal noodscenario’s klaarliggen, maar het zou toch wel heel zuur zijn als hij uiteindelijk niet zou kunnen komen. Ons initiële contact dateert van vorig jaar. We waren op zoek naar een goede honderdste gast en ik opperde Stephen Fry. Ik had even goed Barack Obama of de paus kunnen zeggen, zo onrealistisch leek het idee om hem te strikken. Ik ben zelf een zeer grote fan van Fry. Hij maakt entertainment voor een breed publiek, maar doet dat met een enorme culturele bagage. We hebben zijn management toen gecontacteerd en moesten een ondertitelde aflevering opsturen. Toen we een e-mail kregen dat Stephen Fry die aflevering gedownload had via WeTransfer, was het al feest. Twee dagen later zei hij toe. Hij zei: you have a story and I believe in it . Hij geloofde dus in ons programma. Dat was een prachtig moment.

Dat lijkt me dé natte droom voor elke tv-maker in continentaal Europa.

Dat zou kunnen, maar het wordt natuurlijk een enorme uitdaging om een verschil te maken met iemand die al zo vaak geïnterviewd is. Ik weet zelfs niet of dat überhaupt kan. Soms denk ik: dat gesprek kan alleen maar teleurstellen. Iedereens verwachtingen zijn zo hooggespannen. Een aflevering om duimen en vingers bij af te likken, denk je automatisch, terwijl hij hier ook maar gewoon negen fragmenten komt uitkiezen. Bovendien kijk ik eigenlijk uit naar elke gast van dit nieuwe seizoen. Van schrijver Tommy Wieringa over longarts Eva Van Braeckel tot theatermaker Sachli Gholamalizad.

De allereerste aflevering van ‘Alleen Elvis blijft bestaan’ dateert al van 2013. Ben je zelf op al die tijd veel veranderd?

Absoluut. Ik was toen een jonge dertiger zonder kinderen. Heel raar als ik daar nu over nadenk. Het programma blijft al tien seizoenen lang lopen, waardoor je ergens het gevoel hebt dat de tijd stilstaat, terwijl je zelf zo’n evolutie doormaakt. Mijn maturiteit is op al die jaren wel toegenomen, maar mijn onzekerheid ook. Ik ben kwetsbaarder dan zeven jaar geleden, door het krijgen van kinderen en ouder te worden. Want ik zit daar in dat programma zelf niet zomaar als interviewer, ik zit daar heel erg als mezelf met alles wat ik heb. Bovendien had ik zeven jaar geleden nog de ongedwongenheid van de jeugd.

Als je nu zelf een fragment zou kunnen kiezen, zou je kunnen terugkeren naar 2001, toen je je opwachting maakte op JIMtv. We zijn ondertussen bijna 20 jaar later, ben je trots op wat je bereikt hebt?

Trots is misschien niet het juiste woord. Ik zit mezelf niet te high-fiven omwille van die 19 jaar op tv. Ik ben vooral dankbaar voor het geluk dat ik heb gehad. Dat ik al wat tv-ervaring had op JIM, dat ik al wat langere interviews had mogen doen op Klara, dat ze bij de VRT-leiding wel iets in mij zagen en zeiden: maak maar iets. Dat dat dan ook nog aansloeg. De kansen die ik kreeg, heb ik gegrepen, maar ik heb toch vooral chance gehad.

‘Alleen Elvis blijft bestaan’ is natuurlijk niet het enige tv-programma waar je aan werkt. Hoe zit het met Factcheckers en 1 jaar gratis?

Die komen allebei terug. Door de lockdown zijn we met die programma’s later van start gegaan dan gepland, waardoor het de afgelopen maanden plots extra druk was. Maar het is ons gelukt om die programma’s op minder tijd klaar te stomen. Dat was overigens wel pittig, zeker als je weet dat Véronique (Leysen, red.) en ik begin dit jaar een tweede kind kregen. Voor het ouderschap was die lockdown wel een zegen. Maar op vlak van werk werd het daarna wel extra zwaar. Dat we erin geslaagd zijn om al die programma’s klaar te stomen, was niet vanzelfsprekend.

Dus voor mij zit iemand die eigenlijk dodelijk vermoeid is.

Het valt op zich nog wel mee, maar ik moet mezelf wel wat in de gaten houden. Zorgen dat ik genoeg slaap en gezond eet. Gelukkig heb ik een flexibele job en had Véronique eerder al beslist om de focus op de kinderen te leggen. Wij krijgen het dus wel allemaal geregeld.

Hoe ziet jouw ideale zondag er eigenlijk uit?

De zondagochtend is echt hét moment van de week. Véronique is de koningin van de brunch, ze heeft er zelfs een boek over geschreven. Dus wij eten op zondagvoormiddag heel lekker en uitgebreid, op een prachtig gedekte tafel. Handig wel, een vrouw met zo’n brunchpassie. (lacht)

Alleen Elvis blijft bestaan, vanaf zaterdag 10 oktober om 22.15 uur op Canvas.