Voor de laatste keer op avontuur met Nathan Drake in Uncharted 4

Als je een PlayStation 4 hebt, dan keek je zonder twijfel al lang uit naar Uncharted 4, het laatste deel in de bekende actiereeks… als het van ontwikkelaar Naughty Dog afhangt tenminste. We gaan nog één keer met Nathan Drake op wereldreis, om een legendarische piratenschat te vinden…

De Uncharted-reeks startte als paradepaardje voor de PS3, en is nu uitgegroeid tot één van Sony’s belangrijkste series. We volgen schattenjager Nathan Drake, die Indiana Jones-gewijs oude mysteries als El Dorado of Shangri-La ontrafelt. Na zijn avontuur in de Rub’ al Khali-woestijn vond Drake echter dat het tijd was om zich te gaan settelen, en trouwde met zijn partner in crime Elena. De twee zijn gelukkig… of dat liegen ze elkaar toch voor. Plots komt Nathans lang dood gewaande broer Sam met een hele goede reden om weer op ontdekking te gaan. Als Sam de grote schat van über-piraat Henry Avery niet vindt, maakt drugbaron Hector Alcazar hem een kopje kleiner. Nathan to the rescue!

Waanzinnige visuals

Het avontuur begint in Italië, en gaat verder in Schotland en Madagascar. Er is dus een grote variatie aan omgevingen, en ze zijn allemaal waanzinnig mooi. Ik had nooit gedacht dat Naughty Dog dit soort visuals uit de PS4 kon toveren, maar hier zijn duidelijk meesters aan het werk. Ze laten de concurrentie ver achter zich, en tonen dat geen enkele andere ontwikkelaar de hardware zo meester is. Ik was vaak met verstomming geslagen. Maar is de gameplay even spectaculair als de visuals?

Invloed van The Last of Us

‘A Thief’s End’ is de eerste Uncharted-game zonder regisseur Amy Hennig, en dat voel je. Bruce Straley en Neil Druckmann nemen over, het duo dat ons het briljante The Last of Us gaf. Hun invloed is meteen duidelijk: zo is het tempo trager dan de vorige games, en zijn er hoofdstukken waar de actie op de achtergrond komt. Soms lukt dit experiment (de flashbacks), maar in de eerste helft zijn er lange stukken met voorgekauwde gameplay, die snel beginnen vervelen.

Neil en Bruce hebben DNA van The Last of Us in Uncharted geïnjecteerd, en zo meer ingezet op het verhaal. Het probleem is dat The Last of Us veel complexere personages had en dieper sneed, terwijl Uncharted in zijn kern pure pulp is (waar ook niets mis mee is). Hoezeer ik ook van Nathan Drake en Elena hou, hun band kan nooit zo gelaagd zijn als die van Joel en Ellie uit The Last of Us. Ik bewonder de poging tot stijlbreuk, maar het resultaat is een game die vaak niet meer als Uncharted aanvoelt. Zelfs de herkenbare tune ontbreekt als je de game opstart. Less is more, maar het had toch iéts meer mogen zijn… want dit is Uncharted!

Ode aan Drake’s Fortune

Uncharted 4 voelt dus vaak aan als een rollercoaster-rit, die nu en dan door technische defecten wordt onderbroken. Het tempo loopt hierdoor soms wat mank. Dit verandert echter wanneer je op het pirateneiland aankomt, en het meer gestroomlijnde tweede deel begint. Hier ontrafel je het geheim van Avery’s schat, en dit blijft boeien tot het eind. Het globe-trotten is op dat moment voorbij, maar dit komt de focus van de game zeker ten goede. Die tweede helft is één lange ode aan ‘Drake’s Fortune’, de eerste game.

Op het einde van de rit hielden we zo toch een goed gevoel over aan Nathans afscheid, en spookt die geniale epiloog nog steeds door ons hoofd. ‘A Thief’s End’ is nergens zo’n adrenalinerush als ‘Among Thieves’ of zelfs ‘Drake’s Deception’, maar het is toch bewonderenswaardig dat Straley en Druckmann de formule een twist wilden geven. We zullen Nate en co missen! Hopelijk kondigt Naughty Dog snel The Last of Us 2 aan, zodat het leed wat verzacht wordt…

Score: 7,5/10

Uncharted 4: A Thief’s End is nu beschikbaar op PlayStation 4.