Ontbijtbabbel met comedian Wouter Deprez: “Ik wanhoop minder dan vroeger over het klimaat”

‘Uitverkocht’ en ‘Laatste tickets’. In de kalender met tourdata van Wouter Deprez zijn dat de meest voorkomende termen. De West-Vlaamse comedian is na twintig jaar carrière nog altijd razend populair. “Hoe is dat mogelijk, denk ik wel eens, dat zoveel mensen zitten te wachten op wat ik maak. Dat verwondert me meer en meer. En ik ben daar meer en meer dankbaar voor.”

Er heerst een gezellige drukte in de populaire Gentse koffiezaak Café Labath in Gent, waar ik met stand-upcomedian Wouter Deprez heb afgesproken. Al snel gaat ons gesprek over Wouters tentoonstelling over zijn geboortedorp, over zijn voorstelling Speech en over zijn succes dat nu al twintig jaar duurt. “Ik denk dat ik een twaalftal avondvullende shows heb geschreven, waarvan Speech (waarmee hij nu tourt, red.) misschien wel de grappigste is. Het doet deugd om te zien dat mijn voorstellingen veel volk blijven trekken. Vroeger vond ik het vanzelfsprekend dat de mensen kwamen kijken. Een vorm van arrogantie was dat. Nu vind ik dat steeds minder evident. En dus doet het steeds meer deugd.”

Laat ons beginnen met je expo hier in Gent. Die heet ‘Grote mensen die ik kende toen ik klein was’ en loopt sinds vorige maand in de Sint-Pietersabdij.

“Klopt. Het is al een wonderlijk traject geweest. Ik had geen idee toen ik ooit begon met teksten te schrijven over mijn geboortedorp Geluwe dat deze expo het resultaat zou worden. Ik schrijf dus al jaren over grote mensen die ik kende toen ik klein was. Over Jean-Marie, de Vietnamese bootvluchteling in ons dorp, door wie ik dacht dat Jean-Marie een Vietnamese naam was. Of over fietsenmaker Frans en nonkel Pol. Zo had ik een mapje volgeschreven met verhalen, zonder te weten in welke vorm die verhalen het best tot hun recht zouden komen. Ik ben toen naar Exponanza gestapt, een ideeënstudio voor tentoonstellingen, om te zien wat het zou kunnen worden. Ondertussen had ik ook contact met de Sint-Pietersabdij, waar ik de historische Refter mocht omtoveren tot mijn geboortedorp. Het resultaat is een heel poetische, nostalgische, warme en intieme tentoonstelling.”

De expo is een ode aan je geboortedorp. Ben jij eigenlijk een melancholisch persoon?

“Ik ben geneigd te denken van niet, maar steeds meer mensen rond mij beweren dus van wel. Ik heb nostalgie altijd iets overdreven sentimenteels gevonden, terwijl ik een ontzettend nuchtere kant heb. Maar misschien is die nostalgie nu wel een tegengewicht voor mijn nuchterheid.”

Je tourt momenteel met de comedyshow ‘Speech’. Deprez op z’n best?

“Van al mijn voorstellingen denk ik dat dit de grappigste is. Ik heb ook wel eens shows gemaakt waarin ik meer probeerde te ontroeren. Eelt bijvoorbeeld. Maar Speech is gemaakt voor de lach. Het thema is zwaar, maar de comedy is licht verteerbaar. De show zit vol pointes, er wordt veel gelachen en ik bouw de show op tot op het punt dat de mensen in de zaal de slappe lach krijgen. Het is soms heerlijk onnozel, en dat was een bewuste keuze. In het begin van mijn carrière straalde ik op het podium een jonge onnozelheid uit. Door de jaren heen is dat verdwenen. Maar ik besefte op een gegeven moment dat die onnozelheid ook een deel van mij is. Vandaar die keuze. Speech is ook vrij technisch en ritmisch, het verplicht me om scherp en snel te zijn. Daardoor voelt het voor mij steeds als een voetbalmatch op het scherp van de snee. Ik raak tijdens het spelen in een roes. En hoe beter comedians zichzelf in zo’n roes kunnen brengen, hoe plezanter het wordt voor het publiek.”

Je staat al twintig jaar op het podium. Hoe heb jij stand-upcomedy zien evolueren?

“Het niveau is gigantisch gestegen, net als de omstandigheden waarin wij moeten spelen. Ik denk trouwens niet met veel nostalgie terug aan die omstandigheden. (lacht) Comedy is een stuk professioneler geworden, met dank ook aan het internet en de eindeloze mogelijkheden om veel (buitenlandse) comedy te zien.”

Ben je zelf ook beter geworden? Gaat het schrijven van een show bijvoorbeeld makkelijker?

“Ervaring leert je om sneller keuzes te maken en minder in paniek te schieten bij de vraag ‘hoe maak ik van niets iets?’. Maar het blijft een moeilijk vak. Hoe maak je van verschillende verhaaltjes één geheel? De paniek bij die vraag wordt vreemd genoeg niet kleiner. Daar schakel ik ook vaak hulp in van vrienden. Maar over het algemeen is het zeker wel zo dat ik beter word met de jaren. Maar bel me over een paar jaar, dan ben ik vast weer beschaamd over wat ik nu maakte.”

Wordt comedy steeds belangrijker in een steeds enger wordende wereld?

“Waarschijnlijk wel, hoewel comedy tegelijkertijd niks gaat oplossen. Humor is er altijd geweest en zal er altijd zijn, het is een bijproduct van de mens. Ik geef het ook niet graag een maatschappelijke rol. Het mooie aan humor is net dat het vrij is, dat het niks moet. Alleen zo kun je voortdurend verrassen, en dat is noodzakelijk voor comedy. Ik wil dat graag zo houden. Als het een maatschappelijke rol moet hebben, verliest het die vrijheid.”

Even iets compleet anders: momenteel gaat in Egypte de 27ste klimaatconferentie van de Verenigde Naties door. Je bent zelf zeer begaan met het klimaat en de natuur. Heb jij hoop?

“Ik wanhoop minder dan vroeger, hoewel de situatie erger lijkt te worden. De oplossingen zijn ook ingewikkelder dan ik vroeger dacht. Maar ik ben er wel van overtuigd dat de tanker die nu moet keren om naar oplossingen en verbeteringen te gaan, ook echt aan het keren is. Daarom ben ik hoopvoller dan tien jaar geleden. Ik geloof ook meer dan vroeger in technologische oplossingen als onderdeel van de oplossing. Maar daarvoor hebben we wel een goed functionerend politiek apparaat nodig, op elke bestuursniveau: lokaal, Europees en internationaal. En daarvoor staan de sterren veel minder gunstig.”

‘Grote mensen die ik kende toen ik klein was’ loopt nog tot en met 26/2 in de Sint-Pietersabdij in Gent. Meer info over Wouter Deprez, zijn expo en zijn zaalshow vind je op wouterdeprez.be.