Hilde Van Mieghem draait documentaire over kindermishandeling: “Deze docureeks heeft veel van mij gevergd”

Om het gigantische taboe dat in Vlaanderen nog steeds rust op kindermishandeling en familiaal geweld te doorbreken, draaide Hilde Van Mieghem de straffe docureeks Als je eens wist. Daarin praat de reportagemaakster met slachtoffers over wat hun als kind of jongere is overkomen en over de impact ervan op hun leven en persoonlijkheid. “De weg naar verlossing begint met het bespreekbaar maken van dit taboe.”

Ouders die hun kinderen mishandelen: het blijft nog altijd een groot taboe. Terwijl het een dagelijkse realiteit is. Emotioneel, fysiek en seksueel geweld is voor té veel kinderen en jongeren helaas de harde werkelijkheid: maar liefst 1 op de 10 kinderen in Europa is slachtoffer. Elke ochtend staan tienduizenden Vlaamse kinderen op met angst voor wat de dag zal brengen. Hilde Van Mieghem, ervaringsdeskundige, wil dat taboe doorbreken. “Ik weet wat het betekent om als kind mishandeld te worden. Ik ken de diepe eenzaamheid die het met zich meebrengt. Het niet gezien of gehoord worden door een ander. Laat staan geholpen worden. Ik ken het intrinsieke gevoel van: ‘er is iets mis met mij’, wat elk mishandeld kind in zich meedraagt. Ik ken de gevolgen die het heeft in je volwassen leven, moeilijkheden in relaties, seksualiteit, verderzetten van de mishandeling en zelf dader worden, of redder terwijl je jezelf systematisch destructief blijft behandelen, de geïnternaliseerde mishandelaar uit je jeugd op jezelf blijven toepassen, je hele leven lang. Tenzij je het geluk hebt om bij een goeie therapeut terecht te komen of een liefhebbende ander te ontmoeten. Dat laatste is vaak een mislukking want hoe je ook wil voorkomen dat de pijn zich blijft herhalen, onbewust kies je toch weer al te vaak voor relaties die dezelfde systematiek in zich dragen als de relaties in het gezin waarin je opgroeide. Het is een eindeloze vicieuze cirkel.”

Het is een behoorlijk heftige docureeks. Hoe heb je dit proces zelf beleefd? Heb je hiervan moeten bekomen?

Absoluut! Ik ben hier een jaar mee bezig geweest en ik kan je vertellen dat zoiets niet in de kleren kruipt. In november ben ik twee maanden naar de natuur in Italië getrokken om te bekomen. Daar merkte ik dat deze reeks meer van mij gevergd heeft dan ik dacht.

Waarom wilde je dit per se maken? Om zelf ook nog bepaalde zaken te verwerken of om te voorkomen dat zoiets in de toekomst nog gebeurt?

Het verwerken heb ik al lang gedaan, anders zou ik dit ook niet kunnen maken. Maar ik wil eigenlijk al heel lang spreken over geheim geweld. Dat vind ik trouwens een betere term dan kindermishandeling. Omdat het zo’n gigantisch taboe blijft in Vlaanderen. En omdat ik de gruwelijke eenzaamheid ken die mishandelde kinderen ervaren. De eerste stap is erover spreken, dan zijn we op weg naar een gezondere maatschappij. Weet je dat kindermishandeling in Duitsland de staat 29 miljard euro per jaar kost, en in Nederland 10,9 miljard? In België is het nooit onderzocht. Dat zegt toch alles. Terwijl 54 procent van alle Belgische kinderen tussen de 10 en 18 jaar ooit met een vorm van emotionele en psychische mishandeling te maken krijgt. Daar moet in de eerste plaats over gesproken worden.

Was het moeilijk om de mensen te vinden die zo openlijk getuigen in de documentaire?

Honderden mensen hebben zich bij ons aangemeld. En aan alle getuigen in de reeks heb ik op het einde de vraag gesteld waarom ze graag wilden meewerken. Een eerste belangrijke reden was dat als zelfs maar één persoon geholpen zou zijn met hun getuigenissen, dat het dan al de moeite waard was. De tweede reden: om het bespreekbaar te maken. Die mensen zijn nu zowel opgelucht dat ze hun verhaal hebben kunnen doen als ongerust om de reacties die zullen volgen. Van familieleden die in opstand komen of omdat mensen in hun omgeving het niet geloven. Je moet goed begrijpen dat die mensen de omerta doorbreken. Dat blijft vaak niet zonder gevolgen.

Als je eens wist, vanaf dinsdag 11 februari om 21u20 op Canvas.