Op het matje… bij directrice Karine Eyckmans

Karine Eyckmans had dit jaar een heel spannende 1 september. Haar eerste dag als nieuwe directrice van kleuter- en basisschool Tovertuin (Willebroek). Tijd voor een interview over verwachtingen, hindernissen en robots.

Welk parcours legde je af voor je op de directeursstoel belandde?

Ik was bijna 20 jaar lang leerkracht geschiedenis en zorg- en leerlingenbegeleider in het Atheneum in Boom.

Wat waren de verwachtingen aan het begin van het schooljaar?

Gespannen, in de goede zin van het woord. De directie-opleiding biedt perspectief op de invulling van de functie, maar zegt natuurlijk niets over de school die je toegewezen krijgt. En met de overstap van secundair naar basis kom je in een andere professionele omgeving terecht.

Welke veranderingen voerde je al door? Welke staan op de planning?

Ik zie het eerder als ‘verbeteringen’ aanbrengen en de lopende projecten verderzetten en bijsturen waar nodig. Aan het begin van het schooljaar hielden we een grote opruimactie. Door een buitenkansje konden we beter meubilair aankopen. Het oude nog bruikbare materiaal kon door de buurtbewoners gratis worden meegenomen.

In de toekomst wil ik ouders meer bij de school betrekken. Sommige ouders zijn moeilijk over de schooldrempel te krijgen. De zeer heterogene samenstelling van ons publiek zou nochtans een grote meerwaarde kunnen zijn.

Welke moeilijkheden kwam je tegen?

Ach, in elke moeilijkheid zit een opportuniteit. Ik zal niet verhelen dat het vinden van een werkzame communicatie met sommige ouders een ‘uitdaging’ is. Maar doorgaans zijn het zaken als infrastructuur en investeringen, waarin de school niet alleen tot een oplossing kan komen, die voor echte kopzorgen zorgen.

Kansarmoede blijft een probleem waar de school op z’n eentje niet veel tegen kan beginnen. Het schoolteam doet wat het kan (kleding, kinderen zonder boterhammen,…), maar hier is een breder gedragen aanpak noodzakelijk.

Wat was de leukste reactie tot nu toe?

Talloze knuffels aan het begin van elke dag, de ongelooflijke verhalen die ze vertellen,… En dan is er nog een jongetje dat af en toe nood heeft aan een time out en in mijn bureau tekeningen maakt van robots. Hij bedenkt daar prachtige verhalen bij die steevast eindigen met de gedachte dat hij kan toveren. De leukste kinderdroom die er is, denk ik.

Hoe snel voelde je je thuis in het nieuwe schoolteam?

Ik ben warm ontvangen en vind het zelf een voorrecht om met het team te mogen samenwerken. Het zijn gedreven mensen, daarin kan ik mezelf herkennen. Ik begin elke dag met een glimlach. Misschien zegt dat genoeg.

Eveline Janssens