Column van Nic Balthazar: de stoutste dromen

“Als ik iedereen maar blijf lastigvallen met mijn klimaatgezeur, dan hebben mijn ijverige twittertrollen gelijk; het is uit puur egoïsme.” Aldus Nic Balthazar, die gewoon onbezorgd bompa wil worden. In deze column krijg hij van ons het ‘laatste woord’.

“Immers, ik doe het gewoon om ooit onbezorgd bompa te kunnen worden. Het probleem is immers, als ik ooit kleinkinderen wil, dan zullen die zeker nog leven in de volgende eeuw, en vermits alle klimaatmodellen aangeven dat we zonder drastische koersverandering tegen die tijd op een doorbakken planeet zouden terechtkomen van makkelijk nog eens 3 tot 4 graden warmer…

Op zo’n bloedhete bol is prettig leven vrees ik even goed te garanderen als sneeuw op de winterspelen van 2074.

Wees niet bevreesd, ik zal de wetenschappelijke doemverhalen laten waar ze zijn (in de onderste la).

Een meer wervende oefening is misschien om ons met z’n allen, grootouders in spe, bezig te houden met hoe de wereld er in de 22ste eeuw dan liever wél zou kunnen en moet uitzien.

Of nog beter: hoe we die fijnere toekomst zelf zouden kunnen beginnen ontwerpen. Want vooralsnog hebben zich weinig performante godheden present gemeld in de helpdesk om ons uit de brand te helpen.

De gewichtige term voor dit simpele actieplan heet ‘backcasting’.

Het idee is dat je niet start bij het huidige slome proces van politieke moddergevechten en het dagelijks gekrakeel waarmee politici hun kiezers en bedrijfsleiders hun aandeelhouders moeten zien te bedienen op de grillen van de dag en de facturen van morgen.

Nee, je werkt dus omgekeerd, en verzint met alle grootouders (in spe) hoe de ideale wereld er mag uitzien voor onze kleinkinderen.

Met dat ontwerp voor ogen maak je vervolgens een slimme retro-planning die eindigt bij de startblokken van vandaag.

We bouwen met z’n allen een slim uitgetekend luchtkasteel, en dan gieten we daaronder rustig de fundamenten. Zoals we het deden toen we nog kathedralen bouwden, weet u nog?

Op de plekken waar burgers samen de oefening al eens maken, wordt immers snel duidelijk dat we eigenlijk allemaal in wezen ongeveer hetzelfde willen, van welke afkomst, politieke, religieuze of ideologische twitterclub we ook zijn.

Een veilige, gezonde, propere wereld waar iedereen voedzaam eten heeft, deugdelijke energie en een geborgen woning; waar we samen in heldere rivieren zwemmen en stevig feesten, omdat we die giga-klimaatuitdaging toch maar mooi samen succesvol hebben aangepakt.

Gewoon omdat we nog net op tijd onze stoutste schoenen hebben aangetrokken om in onze stoutste dromen te durven geloven.”

Nic Balthazar