Vorig jaar werd de zomer van de vrijheid al aangekondigd. Uiteindelijk hebben we er nog een jaartje extra op moeten wachten. Maar nu is die eindelijk hier. In volle glorie. Een zomer van muziek, cultuur en terrasjes. Van festivals, optredens, feest en reizen. Het wordt rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan om alles op de agenda levend afgevinkt te krijgen. Zelf reis ik in de zomermaanden liever nergens heen, dat doe ik liever op een moment wanneer de lange winter hier me parten speelt, maar schuim ik leuks in eigen land af.
Met pijn in het hart heb ik inmiddels meer dan de helft van alle tickets die ik kocht, weer verkocht. Mijn mantra is vaak more is more, maar zelfs voor mij is het deze zomer veel.
Een luxeprobleem, dat besef ik maar al te goed.
In dat gigantische aanbod zijn er altijd enkele uitschieters.
Rock Werchter is er zo eentje. Het is daar, op dat grote podium dat Bazart volgende week de wei zal platspelen. Een jeugddroom, klinkt het bij de jonge mannen. Rock Werchter is en blijft een specialleke. Voor veel mensen. Ook diegenen die niet op een podium, maar gewoon ervoor staan. Ook voor mij. Ik was amper 14 toen ik er voor het eerst kwam. Mijn allereerste grote festival. Met een groepje oudere vrienden én een toekijkende stiefpapa op de achtergrond. Deze zomer ben ik er jammer genoeg niet bij,
ik vertoef op een andere plek. Ik moest keuzes maken. Voor mijn mentale, financiële en fysieke gezondheid. En dat is ook oké.
Zou er dan toch iets van aan zijn, van die less is more?
Thalisa Devos, Chef DZ Magazine
thalisa.devos@roularta.be – Instagram: @thalisa
(foto Damon De Backer)
