Nora Gharib: “Het was een zegen dat ik K3 net niet haalde”

Zeven jaar geleden werd de Antwerpse Nora Gharib eensklaps beroemd door haar deelname aan K3 zoekt K3 . Ze haalde het net niet, maar het betekende wel de start van een boeiende carrière, als actrice, presentatrice en zangeres. Nora laat zich niet in een vakje kooien, zoveel is zeker.

We spreken af in Antwerpen, waar ze geboren en getogen is. Nora poseert vlot en zelfzeker voor de camera, de glamourlooks zijn haar op het lijf geschreven. Showbizz en glamour gaan nu eenmaal samen.

Ben jij een partygirl?

“Helemaal niet. Er schuilt geen greintje fuifbeest in mij. Ik vermijd gekke dingen omdat ik de dag nadien fris op de set wil staan. Sowieso drink ik nooit alcohol, rook ik niet en neem ik geen drugs. Eigenlijk ben ik een echte huisduif, thuis vrienden ontvangen vind ik fijner dan uitgaan. Enkel wanneer mijn dochter bij haar papa is, ga ik soms uit eten met vrienden. Familie is heel belangrijk voor mij, ik ga bijna elke dag bij mijn ouders langs, we wonen op enkele minuten van elkaar, net zoals mijn zussen. We komen bijna dagelijks samen met mijn ouders. Wanneer we samen eten met de hele familie, kookt iedereen iets. Een van mijn zussen is goed in pasta’s en lasagnes, een andere maakt heerlijke gerechten met bladerdeeg, mijn specialiteiten zijn ribbetjes en heerlijke pannenkoeken. Met de ramadan maak ik vaak het dessert. Ik hou mij aan de ramadan, wat niet altijd gemakkelijk combineerbaar is met mijn job. Zo is Patser tijdens de ramadan gedraaid, Zeppos ook voor de helft. Ik stond toen ‘smorgens om vier uur op om te ontbijten en at voor de rest van de dag niets, terwijl iedereen op de set een lunchpauze hield. Op professioneel vlak is de ramadan de moeilijkste maand van het jaar en tegelijk is het een mooie maand, je krijgt er veel van terug. Elke avond is het feestmaal, vergelijk het met kerstavond, maar dan 30 dagen lang. Het brengt mensen samen, het is een maand van uitnodigen en uitgenodigd worden. Een heel fijne periode dus.”

Je hebt vaak rond jongerenproblematiek gewerkt, vanwaar dat engagement?

“We zijn met vier meisjes thuis, ik ben de oudste, dat heeft wellicht de zorgende kant in mij aangewakkerd. Vriendinnen kwamen ook altijd spontaan raad vragen. Eigenlijk had ik evengoed een job in de zorgende sector kunnen doen. Na mijn studies schoonheidszorgen heb ik mij ingeschreven voor een lerarenopleiding. Lang heb ik het niet volgehouden, de praktijk beviel mij wel, maar de theorie was andere koek. De voorbereiding van de lessen vond ik te traag en te omslachtig. Voor mij moet het vooruitgaan, ik ben een doener, een plantrekker. Vraag mij niet om zaken uit te leggen, ik doe het gewoon en ik kom altijd op mijn pootjes terecht. Ik kan heel goed improviseren.”

‘K3 zoekt K3’ was de start van jouw carrière, waarom heb je toen meegedaan?

“K3 maakt deel uit van mijn jeugd. Mijn zussen en ik speelden vaak K3 samen. Ik hou sowieso van kinderen en ik ben niet op mijn mondje gevallen, dat was altijd al zo. Wellicht daarom maakten mensen in mijn omgeving er mij attent op dat K3 zoekt K3 iets voor mij was. Ze bleven het maar herhalen tot ik het zelf begon te geloven en mij inschreef. Aanvankelijk hoopte ik gewoon om de eerste ronde te halen. Naarmate ik verder geraakte, ben ik er helemaal voor gegaan en zag ik mezelf al in de rol van K3. Ik ben op de valreep gestrand, dat was enerzijds een ontgoocheling, maar anderzijds was ik blij dat ik zover geraakt was. Achteraf bekeken was het misschien wel een zegen dat ik het net niet gehaald heb. Op het ogenblik dat ik op het podium stond en de camera’s stilvielen, kwam de programmamanager van VTM naar mij toe en vroeg me of ik het zag zitten om in de showbizz te blijven. Ik heb dus geen tijd gehad om in het spreekwoordelijke zwarte gat te vallen. Er zijn zoveel boeiende zaken op mijn pad gekomen waarvan ik vroeger nooit had durven te dromen. Tijdens de selectie van K3 heb ik een goede basis gelegd. We kregen onder meer toneel-, dans- en zanglessen. Het zijn allemaal zaken die in mijn carrière goed van pas komen. Vooral de goesting om op een podium te staan, is daar begonnen. Nu eens ben ik actrice en dan weer zangeres, danseres of presentatrice. Ik ben door de jaren heen veelzijdiger geworden. Zeven jaar geleden heb ik voor mezelf ontdekt dat ik die afwisseling nodig heb. Ik experimenteer graag, ik verken graag, ik leer graag dingen bij. Ik herken mij helemaal in wat ik nu doe. Het biedt mij veel vrijheid.”

Je hebt ondertussen van veel zaken geproefd, welke richting wil je nu inslaan?

“Ik wil niet in een bepaalde richting gedwongen worden en gelukkig stelt dat probleem zich niet. Mijn opdrachtgevers laten mij vrij om verschillende zaken te doen. Vroeger zeiden ze mij dat ik ooit een keuze zou moeten maken om geloofwaardig over te komen, maar dat blijkt niet zo te zijn. Ik hou van acteerwerk, maar ik wil mij er niet toe beperken. Mijn eerste rol was in Patser, ik heb daar heel erg naar uitgekeken. Iedereen achter de schermen geloofde heel hard in mij, meer dan ik in mezelf geloofde. Dat heeft mij zelfvertrouwen gegeven. Ik heb heel veel geleerd op de set van Patser, ik was ook omringd door fantastische acteurs. Het was een goede start. De rollen die ik aangeboden krijg, liggen heel ver van mijn persoon. Tot nog toe ben ik een drugsdealer geweest, een strijder in Syrië, een bijtje in Maya de bij, een rechercheur, een slechterik in Zeppos en een wolf in Nachtwacht. Net omdat die rollen totaal losstaan van wie ik ben, kan ik gerust andere dingen doen.”

Hoe combineer je zo’n druk leven met het moederschap?

“Het eerste jaar als mama was best heftig. Ik heb toen te veel hooi op mijn vork genomen. Ik nam mijn dochtertje mee naar opnames, ook al omdat ik borstvoeding gaf. Bij The Masked Singer was ze altijd bij mij op de set, tussen de opnames door ging ik naar boven om ze de borst te geven. Daarna heb ik twee films opgenomen, Zeppos en Nachtwacht. Toen was ze heel vaak bij mijn ouders. Soms maakten mijn vrienden onderling afspraken om haar op te halen, het was een echte puzzel. Ik had het er soms moeilijk mee dat ik zoveel miste in haar evolutie. Op een gegeven moment was ik met heel veel zaken tegelijk bezig. Draaidagen van 14 tot 15 uur waren geen uitzondering. Ik sliep soms maar vier uur per nacht, bracht Chams ‘s morgens naar de crèche. Het gebeurde vaak dat ze maar om 11uur ‘savonds in haar bed lag. Ik voelde mij daar wel schuldig over. Zonder dat ik het goed besefte, was ik mezelf echt aan het opbranden: ik werkte keihard en ondertussen werd ik geconfronteerd met relatieproblemen die ik verborgen hield voor de buitenwereld. Niemand wil een zuurpruim op het scherm, dus bleef ik ogenschijnlijk mijn vrolijke zelf. Op een gegeven moment, na de zoveelste drukke, lange dag, ben ik in slaap gevallen achter het stuur, dankzij mijn veilige wagen zonder ongelukken. Toen ik wakker werd, wist ik niet waar ik was en wat er gebeurd was. Dat was een echte wake-upcall die voor een reset gezorgd heeft. Ik heb er lessen uit getrokken. Sindsdien heb ik een goed evenwicht gevonden. Ik ben rustiger geworden, ik ben aanwezig in het moment. Ik ben ook selectiever geworden in de opdrachten die ik aanneem. Ik blokkeer een paar dagen per week in mijn agenda en plan vakanties in. Ik wil die rush niet meer. Vroeger was ik bang om dingen te missen en had ik schrik om een opdracht te weigeren.

Eenmaal je BV bent, word je voor alles gevraagd, nu besef ik dat je niet alles kán doen. Ik wil nog lang meedraaien en op een kwalitatieve manier werken en leven. Weet je, eigenlijk heb ik een heel normaal leven, ik ben heel down to earth en zie mezelf als een gewoon mens met een iets specialere job.”

Wat zijn jouw toekomstplannen?

“De prioriteit op dit moment ligt bij mezelf en mijn dochter voor wie ik graag tijd maak. Het is fijn wanneer werk en privé in balans zijn. Uiteraard blijf ik mij focussen op toekomstige opdrachten. Professioneel heb ik niet echt een specifiek doel voor ogen, ik sta open voor alles wat op mijn pad komt. Grenzen houden mij niet tegen: mocht ik een aanbieding krijgen in het buitenland en de rol bevalt me, dan zou ik ervoor gaan. Alles wat ik nu doe, doe ik met plezier. Het is goed zoals het nu is.

tekst Lut Clincke | beeld Dirk Alexander | styling Farah El Bastani | make-up Lima Kas

Foto’s:

Groene parelmoeren jurk & Other Stories | oorbellen en ketting Souvenir de Pomme | laarzen en riem Guess

Groene rok en groene croptop met pailletten & Other Stories| oorbellen en ringen Naguy Kashane| laarzen IRO