Pascale Naessens: “Romantiek is de peper in mijn leven”

Met Ik eet zo graag 2 heeft Pascale Naessens een nieuw kookboek uit, er zijn de masterclasses op haar onlineplatform, ze ontwerpt nu ook keramiek voor de badkamer, en op VTM leert ze Vlaanderen potten bakken. Voor haar maakt het allemaal deel uit van één wereld, haar wereld. Een wereld van romantiek, authenticiteit en verbondenheid. En een snuifje luxe.

Armband Maria Layla Jurk Gestuz Laarzen Guess make-up Paula’s Choice, Kevin Murphy, M.A.C 

Het is net de rauwheid in de stemmen van Jacques Brel en Chavela Vargas waar Pascale Naessens warm van wordt. Dat timbre dat sigaretten, drank en ongezonde voeding verraadt. Wie zou zij dan zijn om anderen te veroordelen om hoe ze leven, vraagt ze me, als dat zulke mooie nummers oplevert.

Maar zelf is ze zich liever bewust van wat ze eet en van wat dat met haar doet. Volg haar als je dat wil, zet een mandje brood op tafel als je daar zin in hebt, ga frieten halen als de nood hoog is maar dan misschien liefst niet elke dag.

De toon is gezet. “Ik hou van puur, maar ik schiet echt niet door op dat vlak.” Pascale leeft en laat leven. Ze geeft graag richtlijnen, maar keuzes maken laat ze aan elk van ons.

Als model was je al bezig met gezonde voeding, de voorbije vijftien jaar heb je daar je job van gemaakt. Hoe heb je in die tijd onze houding tegenover eten zien evolueren?

“We zijn in elk geval veel bewuster bezig met voeding, dat is een heel positieve trend. Het idee om minder snelle koolhydraten of low carb te eten, is intussen helemaal ingeburgerd. Net als het besef dat we wel degelijk vetten mogen eten, waar die een paar decennia plots volledig gedemoniseerd werden. ‘Vet maakt vet’ klonk het toen. Ik heb dat allemaal niet zelf uitgevonden: ik ben altijd heel dicht bij de wetenschap gebleven, die die bevindingen vandaag met degelijke onderzoeken bevestigt. Dat maakt ook dat de kritiek die ik aanvankelijk kreeg, gaan liggen is. Ik deed al die tijd niets meer dan die resultaten vertalen naar een gezondere levenswijze. En die komt er kort gezegd op neer: wees zuinig met bewerkte voeding en eet vooral onbewerkte natuurlijke voeding. Het wordt pas ongezond als de mens die voeding gaat raffineren. Denk aan volle granen, zoals tarwe en spelt. Eet je de graankorrel in zijn geheel, bijvoorbeeld in een slaatje, dan is dat een traag gezond koolhydraat. Worden de granen verwerkt tot meel dan maak je er snelle koolhydraten van, die suikerpieken in je bloed uitlokken.”

“Het belangrijkste in mijn visie op gezond eten draait dan ook om verzadiging. Als je gezonder wil eten of wil afslanken lag vroeger de focus op ‘minder calorieën’. Hierbij werden vooral de koolhydraten naar voren geschoven en de vetten gemeden, omdat in koolhydraten minder calorieën zitten dan in vetten. Dan kom je vaak uit bij lightproducten zoals magere yoghurt, margarines, geraffineerde koolhydraten zoals gewoon brood, allemaal bewerkte voedingsmiddelen. Maar deze voeding verzadigt niet. Het gevolg is dat je een hele dag rondloopt met honger, er chagrijnig van wordt en uiteindelijk meer gaat eten en aankomt. Nu is de visie helemaal omgekeerd: voed je met onbewerkte, nutriëntenrijke voeding die nog al haar voedingstoffen bevat, ook het vet en de vezels, waardoor je echt verzadigd geraakt en uiteindelijk minder gaat eten. Dus kies volle yoghurt in plaats van magere en wees zuinig met snelle koolhydraten zoals gewoon brood en pasta.”

Toch blijven sommige voedingsdeskundigen elkaar tegenspreken. Begrijp je dan dat bij velen het gevoel overheerst ‘dat ze het daar zelf allemaal niet goed weten’?

“Ja, dat snap ik. Maar wie een beetje dieper graaft in die materie, ziet dat er ook een grote consensus is onder wetenschappers: eet zo veel mogelijk natuurlijke, onbewerkte voeding. Over andere aspecten bestaan nog meningsverschillen, maar over deze belangrijke stelling is vandaag elke voedingsdeskundige het eens. Helaas zijn er nog altijd media die leven van controverse en stemmen opvoeren die minder goed onderbouwd zijn. En dat schept inderdaad een verwarrend beeld voor wie minder intens bezig is met voeding.”

“Maar ik heb het gevoel dat mensen, zeker jongeren, bewuster bezig zijn met wat ze in hun mond steken en waar het vandaan komt, net zoals ze meer bezig zijn met het klimaat dan wij ooit deden. Het hangt allemaal aan elkaar.”

Pik je daar dan bewust op in? Schrap je de avocado’s uit je nieuwe kookboek?

“Avocado’s staan terecht ter discussie. Maar ook op dat vlak wijs ik graag op het zoeken naar een balans: er staat nergens in mijn boeken dat je elke dag een avocado moet eten. Permitteer het je af en toe, als een vorm van luxe die onze wereld biedt. Net zoals het helemaal niet erg is om jezelf eens te trakteren op koekjes of frieten, als je daarnaast overwegend gezond eet.”

“Voor mezelf let ik er dan bijvoorbeeld wel op dat die avocado’s uit Spanje komen, en koop ik ze alleen tijdens het seizoen waarin ze geacht worden geteeld te worden. In een goeie biowinkel zit je op dat vlak meestal al goed: daar zijn groenten en fruit alleen in het juiste seizoen te koop. Ik vind dat een vorm van respect voor de natuur én voor mezelf.”

Gaan we toch niet vooral beter letten op onze voeding als we te dik dreigen te worden?

“We moeten af van die focus op kilo’s. Mensen denken soms dat ze zich beter zullen voelen áls ze vijf kilo afvallen. Dat is jammer, want dan lieg je jezelf iets voor. Ik noem dat uitgesteld geluk. Je kunt je beter de vraag stellen waarom je nú niet gelukkig bent. Is het omdat je op dat moment niet de persoon bent die je wil zijn? En als dat zo is: welke stappen, kleine stappen, kun je dan zetten om je wel beter te voelen? Denk niet in doelen maar verander kleine zaken die je kunt volhouden.”

“Begin dan bijvoorbeeld eens met je ontbijt bij te sturen en ga na hoe je je daar een week later bij voelt. Zet stap voor stap naar een gezondere levensstijl.”

Hoelang zie je jezelf nog kookboeken uitbrengen? Hoe vaak kan iemand de courgette heruitvinden?

“Zolang ik er plezier in schep om zelf gerechten te bedenken. Ik denk niet dat ik op het vlak van smaakcombinaties gauw stil zal vallen, er is zoveel inspiratie in de wereld op dat gebied. Maar misschien krijg ik ooit wel genoeg van de deadlines en ga ik me nog meer concentreren op het samenzijn met Paul, mijn familie en vrienden.”

Top Vince Broek Iro Make-up Paula’s Choice, Kevin.Murphy en M.A.C 

Je staat intussen voor meer dan een gezonde levensstijl. Je hebt een stapel kookboeken op je actief, organiseert masterclasses over evenwichtig leven, brengt je eigen keramiek-, tableware- en zelfs meubellijn uit. Wanneer werd de onderneemster in jou wakker?

“Ik kom uit een zelfstandigennest, dat ondernemen is me dus zeker niet vreemd. Maar echte ondernemers vinden me niet ondernemend genoeg. Geld is niet mijn invalshoek, ik vertrek altijd vanuit een creatief idee. Voel ik iets leuks opborrelen, vanuit een buikgevoel? Past het bij wie ik ben en waar ik voor wil staan? Kan ik er een meerwaarde aan geven? Vind ik leuke mensen om dat project samen vorm te geven? En pas als dat allemaal het geval is, bekijk ik het financiële plaatje. Want dat moet uiteraard ook kloppen, maar het is niet de invalshoek van waaruit ik vertrek. En ja, ik besef dat het een luxe is om op die manier te kunnen werken.”

Zou je jezelf dan een trendsetter noemen?

“Ik voelde destijds de groeiende aandacht voor gezonde voeding aan, ik volgde al cursussen pottenbakken toen ik nog omroepster was… In die zin misschien wel. Maar het is ook een kwestie van geluk, denk ik. Ik heb daar zelf op geen enkel moment bij stilgestaan, maar eerder alweer mijn buik gevolgd. Pas later bleek dat bij velen aan te slaan.”

Er kwam zelfs een tv-programma rond pottenbakken van. Was je er gerust in dat dat spannende televisie zou opleveren?

“Toch wel. De klei maakt zo’n programma spannend! (lacht) Er kan zo veel fout lopen bij keramiek maken, zeker als mensen het dan ook nog competitief tegen elkaar opnemen en de grenzen opzoeken: dat zorgt voor beleving en emotie.”

Rond wat jij maakt en verkoopt van kookboek tot keramiek hangt altijd een onmiskenbaar romantische sfeer. Aard van het beestje of slimme marketing?

“Dat is echt wie ik ben. Ik hou van romantiek, het is de peper in mijn leven. En op zich bestaat romantiek niet, maar het is wel iets wat je zelf kunt creëren: door momenten samen met anderen te verheffen tot iets bijzonders. Voor sommigen hoeft dat niet, ze eten liever uit een gewoon bord, zonder kaarsjes daaromheen. En dat is prima. Maar ík heb die romantiek, die schoonheid, nodig om te ontsnappen aan de banaliteit van het leven.”

“Ik omring me dus inderdaad graag met mooie objecten. In natuurlijke, authentieke materialen: hout, keramiek, katoen, linnen…, gemaakt door creatieve mensen, die daar hun tijd en energie in hebben gestoken. Ik steun ook met plezier mensen die zoiets maken, ook daarom koop ik dus nog maar eens een mooie schaal waarvoor ik eigenlijk geen plaats meer heb in huis.”

Is dat een vorm van luxe voor jou?

“Ja. Maar bizar genoeg gaat dat niet op voor handtassen of juwelen of zo, die interesseren me niet. Maar objecten die de tand des tijds doorstaan, en daar alleen maar mooier bij worden: daar kan ik maar moeilijk aan weerstaan.”

“Wat is pure luxe voor mij? Beleving! Ik kan veel geld uitgeven aan een reis, duiken, leren vliegen, materiaal voor mijn keramiekatelier… Ik kan me dat nu permitteren en ik doe het ook, waarom zou ik mijn geld sparen? Maar ook delen vind ik een luxe: het plezier van lekker eten maken voor vrienden of familie.”

Zo standvastig als je bent in wat je doet en onderneemt, ben je blijkbaar ook op relationeel vlak. Volgend jaar ben je dertig jaar getrouwd met Paul Jambers.

“En dat kan ik alleen maar fantastisch vinden. Ik vlieg graag uit, probeer van alles, maar ik moet ook telkens weer kunnen thuiskomen in een veilig nest. Bij Paul heb ik die geborgenheid altijd gevonden.”

“Hij is de grote liefde in mijn leven, en dat vind ik een groot geluk. Maar ik heb ook niet het gevoel dat we daar moeite voor moeten doen. Ik vind niets evident in het leven, ook mijn relatie met Paul niet. Maar die band, dat gevoel, is er gewoon. En houden we in stand door een groot wederzijds respect voor elkaar, door elkaar de ruimte te geven om te zijn wie we zijn, en door elke dag weer kleine dingen te doen, die aantonen dat we om elkaar geven. Want levenskunst is meer dan je omringen met schoonheid, het zit ook in de manier waarop je omgaat met anderen.

Dat maakt zeker voor mij het verschil.”

Top en broek Mes Demoiselles Schoenen Kurt Geiger

tekst Nancy Boerjan | beeld Noortje Palmers | Styling Farah el bastani | make-up Joek Janssens