Tom Waes openhartig: “Een vrouw die mij niet ziet staan? Ambetant!”

“Ik laat mijn haar en mijn baard groeien voor een filmrol”, zegt Tom Waes terwijl hij nonchalant door zijn kapsel gaat. Dat deze vrouwenmagneet tegenwoordig hotter is dan hot, moeten we je niet vertellen. Er passeert geen talkshow, quiz of reisprogramma of Tom duikt erin op. En ook kledingwinkel ZEB wist hem te strikken.

Je bent al voor het tweede jaar op rij het gezicht van modeketen ZEB. Tom Waes: de nieuwe Jani Kazaltzis?

(uitbundige lach) Nee, je moet je geen zorgen maken. Ieder zijn job. Het zit zo: ik doe weinig commerciële dingen, simpelweg omdat ik dat niet fijn vind. Maar bij ZEB past het plaatje. Die winkel is mij op het lijf geschreven. Ik vind er alles: ze hebben er G-Star tot Calvin Klein. Er ligt altijd wel iets in de rekken waarin ik me goed voel. Ik ben snel bediend en nog sneller buiten. En ik heb een winkel vlak om mijn hoek, makkelijker kan niet.

Hoe ziet jouw kleerkast eruit?

Ik hou van basics. Toffe T-shirts in het wit, zwart, grijs. Ik ben zo’n man die zegt: kom, geef me er vijf van elk. (lacht)Ik heb ook een specifiek hemd in drie verschillende kleuren. Als het model mij perfect past, waarom dan niet?

Dus een namiddag de Meir afwandelen is niets voor jou?

(twijfelt) Ik kan daar wel van genieten, zolang het niet voor mezelf is. Maar na de derde winkel, verval ik in de stereotype vent die in een zeteltje bij de paskamers zit te wachten tot zijn madam klaar is. Die poefkes zijn daar echt voor gemaakt.

ZEB beschrijft jou als no-nonsense.

Mooi, hé. Ja, dat klopt. Ik zeg wat ik denk, ik blijf altijd mezelf. Dat is gewoon mijn stijl, ook in het dagelijkse leven. Ik heb altijd tegen mijn vrienden gezegd: als ik niet meer met mijn voeten op de grond sta, geef me dan een draai rond mijn oren. Tot nu toe heb ik die nog niet moeten incasseren. Een goed teken.

En dat met al die vrouwelijke aandacht. Straf.

Dat is plezant, hé. Ik merk het af en toe wel. Ik was ooit special guest tijdens een vrouwendag. Een hele cinemazaal vol, kan je het je voorstellen? Toen ik daar binnenwandelde, gingen ze uit hun dak. Een ongelofelijke boost voor mijn ego, natuurlijk. Maar ik heb toch even gedacht: wat is dat hier allemaal? Ach, laten we eerlijk zijn, ik zou het ambetanter vinden mochten vrouwen mij niet zien staan.

“Al die vrouwelijke aandacht is een boost voor mijn ego.”

Hoelang sta jij voor de spiegel?

Veel te weinig. Ik let daar gewoon niet op. Als ik mezelf dan nadien op tv zie, denk ik: verdomme Waes, uw haar. Ik kan ’s ochtends uit mijn bed komen, snel een douche nemen en verwilderd op de set arriveren. Mijn medewerkers zeggen al eens: “Tom, meent ge dit?” Maar kom, een vrouw wil toch geen man die langer in de badkamer staat dan zij? En zo ben ik: een jeans, een trui en klaar.

Maar toch moest je onlangs als model voor de camera staan. Je bent voor de fotoshoot van ZEB naar Mexico getrokken. Ideaal voor een reisgoeroe als jij.

Het is te zeggen: ik was zelf vijf weken in Mexico op vakantie. Plots kreeg ik een telefoontje met de vraag of ik twee dagen wilde shooten. Het stoorde me niet. Zeker als ik me bedacht dat ik die zomershoot anders in België moest doen. Stel je voor: met mijn short en marcelleke in de vrieskou. Uiteindelijk waren die twee dagen enorm tof. Ook al is poseren niet zo mijn ding. Het balanceert op het randje van mijn comfortzone. Model zijn… (denkt na) Ik ben geen glimlacher. Maar de foto’s zijn écht goed. Ik heb er zelfs enkele in het groot voor mijn moeder laten afdrukken. (lacht)Zij houdt alles bij, plakboeken vol.

Wat ook goed vol moet staan, is jouw reispaspoort.

Ja, dat is een collector’s item. Ik verzamel douane-stempels. Ik heb trouwens altijd twee paspoorten voorhanden. Als je naar Israël bent geweest en nadien naar een Arabisch land trekt, heb je problemen. Hetzelfde met Iran en Amerika. Ik laat die stempels bewust in verschillende paspoorten zetten.

Vanwaar komt die reismicrobe?

Ik ben opgegroeid in een dorp en mijn ouders gingen met de caravan op vakantie, dus vandaar komt het alleszins niet. Maar ja, hoe ontwikkel je zo’n passie? Dat interesseert mij gewoon, ik ontdek graag iets. Dat hoeft niet extreem te zijn, maar ik ben wel altijd op zoek naar ‘iets anders’.

Maakt dat van jou een ander mens?

Zeker, het verrijkt me in mijn zijn. Het zet mijn wereld helemaal open, ik krijg een andere kijk op alles en iedereen. Ik zou dezelfde Tom niet zijn mocht ik altijd in mijn zetel zitten. Ik hoor soms meningen waarvan ik denk: weet je eigenlijk wel waarover je spreekt? Kom eerst eens van onder die kerktoren. Ik heb meestal de andere kant gezien en dan weet je dat het in werkelijkheid toch anders is. Neem nu dat gedoe rond hoofddoeken. Iedereen denkt dat die vrouwen dat moéten. Maar als je in Iran rondloopt, doet de helft hun hoofddoek af. Ze durven foert zeggen en dat in zo’n zwaar moslimland. Straf.

“Ik zou dezelfde Tom niet zijn, mocht ik altijd in mijn zetel zitten.”

Maar soms loop je ook met je neus tegen de muur.

Zeker. Hoe meer je de wereld ontdekt, des te meer je beseft hoe hard hij om zeep is. Dan pas zie je dat het niet eerlijk verdeeld is en dat de kansen die je krijgt in het leven heel sterk afhangen van de plaats waar je geboren wordt. Zo’n dingen raken mij steeds meer. In Zuid-Soedan reden we eens in een desolaat landschap, we waren al twee uur onderweg en er was niks in de buurt. Plots liep daar een kind, ik schat dertien jaar, met twee kamelen. Dan denk je: in godsnaam, waar kom jij vandaan?

Spoor jij je kinderen aan om de wereld te ontdekken?

Ik dwing ze zeker niet, maar als ze zelf een plan hebben, steun ik ze wel. Zo leren ze op eigen benen staan. Het zijn levenslessen die je als ouder niet kan bijbrengen. Ze moeten dat zelf kunnen ervaren. Als ze dan terug thuiskomen, voel ik dat mijn kinderen gegroeid zijn in het volwassen worden. Heel schoon.

Door al dat reizen ben je de helft van het jaar in het buitenland. Wat zegt je vrouw daarvan?

Ze is met Tom Waes getrouwd, hé. Mieke is dat gewoon. Maar na het inblikken van aflevering acht van Reizen Waes wordt ze het meestal beu. Dan wil ze dat ik thuis ben. En tijdens de periode dat ik vrij heb, zucht ze: “Wanneer begint Reizen Waes opnieuw? Het is goed geweest met jou heel de tijd in huis.” (lacht) Ze is een enorm zelfstandige vrouw, ze heeft mij eigenlijk niet nodig. Ik bewonder haar daarvoor. Zelf zou ik dat niet kunnen.

Je bent onlangs ook naar Oeganda getrokken om vluchtelingenkampen te bezoeken voor Reizen Waes 12-12. Hoe hard ben jij bezig met liefdadigheid?

Enorm. Ik ben nu drie jaar Unicef-ambassadeur. Ik zamel geld in en ik ga naar benefieten. Als er iets is wat je kan bereiken door met je hoofd op tv te komen, dan is het dat wel. Unicef mag mij misbruiken. Ze mogen me zeggen waar ik heen moet, wat ik moet doen en ik zal altijd klaarstaan.

Stel je voor: Tom Waes binnen twintig jaar, woon je dan nog in België?

Ik hoop van wel. Het is pas als je rondreist dat je ziet hoe goed we het hier hebben. Ik woon hier graag, ook al mis ik de diversiteit. In Vancouver, bijvoorbeeld, heb je voor je de Atlantische Oceaan, achter je een skigebied, je hebt beren en walvissen. En dat allemaal op een uurtje rijden van elkaar. Fantastisch. Maar goed, ik ben gelukkig in België… (denkt na) Alleen die Antwerpse Ring begint toch enorm tegen te steken.

Tekst: Shauni Deferm Beeld: ZEB