Weervrouw Jill Peeters: “Ik blijf me inzetten voor een mooiere wereld”

Jill Peeters is sinds een jaar opnieuw als weervrouw op VTM te zien. Haar kijkers leren er welk weer het morgen wordt, maar ook hoe dat komt. Daarnaast blijft ze zich onverdroten inzetten voor klimaatgebonden projecten. “Maar sinds ik focus op wie ik ben en wat mijn rol is, en niet langer op de lange lijst van wat ik dénk te moeten doen, is het een stuk rustiger in mijn hoofd.”

Een dik, grijs wolkendek hangt die dag over Antwerpen. Zo dik en grijs dat ik er haar wel om móét vragen: of ze daar ook een beetje mottig van wordt? Of dat ze er net een scala weerelementen in ontwaart, die gewone stervelingen ontgaan? Haar antwoord geeft meteen de volbloed weervrouw in Jill Peeters aan. Ze houdt van wolken, ook als die zich vertonen als een monotone, grijze brij. In verschillende kleurschakeringen, wat blauwe lucht ertussen, charmeren ze haar weliswaar nog meer.

Maar eigenlijk is ze nog het meest gevoelig aan wat het weer met ons doet. “Een zonnetje maakt de wereld mooier, en de mensen gelukkiger. Ik reageer als een spons op de emoties die mij omgeven. Van neerslachtige mensen word ik dus zelf ongelukkig, maar blije mensen geven me energie.” Energie die ze als klimaatexperte dan weer kan gebruiken, want op dat vlak ziet de toekomst er minder zonnig uit. Jill blijft zich niettemin met overtuiging inzetten voor een mooiere wereld.

Vorig najaar bundelde Karen Hellemans haar rolmodellen in het boek ‘Er was eens’. Jij bent daar als weervrouw en klimaatexperte een van. Hoe voelt het om een rolmodel te zijn?

“Ik realiseer me dat pas sinds ik in contact kom met ondernemers die zich om duurzaamheid bekommeren en me zeggen dat ze daar als kind toe geïnspireerd werden door wat ik als weervrouw vertelde. Dat vind ik fijn. Vroeger verzette ik me tegen die rol, ik wilde vooral niet te veel in de schijnwerpers staan. Nu kan ik me er wel in vinden, als het helpt om een stap verder te zetten op weg naar een natuurlijker wereld.”

Wie is jouw rolmodel?

“Ik was zelf nog niet lang weervrouw toen ik Claire Martin, de voormalige weervrouw van CBC Television in Canada, ontmoette. Zoals zij het weer presenteerde, bijna een werd met wat ze vertelde: dat raakte me zo dat ik besloot daar ook naar te streven. En vandaag word ik vooral geïnspireerd door enkele jonge onderneemsters die naast hun dagelijks werk ook nog eens belangrijke natuurprojecten opzetten in ontwikkelingslanden, buiten alle media-aandacht om: voor hen doe ik mijn hoed af.”

De interesse die je als dochter van een groentehandelaar opvatte voor het weer en het weerbericht, deed je kiezen voor studies geografie met als specialisatie weer- en klimaatkunde, en een job als weervrouw. Altijd al recht op je doel afgegaan?

“Het was niet dat ik graag weervrouw wilde worden, ik zou het worden. Voor mij was dat een feit. Ik herinner me de eerste les weerkunde waarop de prof het beroep van weerman en -vrouw afbrandde. Toen hij aan het eind van zijn betoog vroeg of er toevallig studenten waren met ambities in die richting, heb ik toch mijn vinger opgestoken. Daarvoor zit ik hier, teach me ! ( lacht ) Hij vond me wel moedig en heeft me nadien zelfs nog cursussen die hij zelf in de VS had gekregen, doorgespeeld.”

Op je 25ste was je dan ook weervrouw. Doel bereikt?

“Ja, maar het maakte me aanvankelijk niet gelukkiger. Ik ging toen door een soort vroege midlifecrisis: is dit het nu? Ik heb moeten leren dat ik als weervrouw maar zo goed ben als mijn laatste weerbericht. Elke dag opnieuw moet je groeien, daarin schuilt het echte geluk. Ik vergelijk het graag met de wandelingen naar Compostela die ik maak; ik probeer die tocht sinds een paar jaar in etappes tot een goed eind te brengen: het onderweg zijn is interessanter dan het doel bereiken.”

De klimaatverandering is niet gisteren gestart, maar herinner jij je het moment waarop je zelf besefte dat het grondig fout begon te lopen?

“De Pukkelpopstorm in 2011 toonde een weertype dat ik nog niet eerder had gezien in ons land en dat me verontrustte. In januari 2014 was er dan in Mechelen een windhoos die een stuk van het voetbalstadion neerhaalde. Op zich niet zo speciaal, behalve dat wat de weerkaarten toen in de winter toonden voorheen alleen in de zomer voorviel. Het klopte gewoon niet meer. Toen vonden we dat confronterend, nu zien we die situaties dagelijks. Van elke dag weerkaarten lezen, word ik niet meer vrolijk. Het is een van de redenen waarom ik het dan ook niet meer dagelijks doe. Als freelancer kan ik me nu ook meer op andere projecten richten.”

Sinds november heeft ons land ook een nieuw klimaatcentrum waar ze alle kennis over het klimaat gaan bundelen en coördineren. Iets voor jou?

“Ons land heeft veel kenniscentra die op verschillende manieren bij het klimaat betrokken zijn: het Instituut voor Tropische Geneeskunde, het VITO, de universiteiten, de Prinses Elisabethbasis op Antarctica… Dat al die kennis bijeengebracht wordt, is prachtig. Maar het is een academische wereld, en daar ligt mijn rol niet. Ik kan me nuttiger maken voor bijvoorbeeld het nieuwe project rond slimme klimaatcommunicatie van de Koning Boudewijnstichting. Want we zijn de fase van bewustzijn creëren gepasseerd, iedereen weet nu wel dat er een klimaatprobleem is. Daar blijven op hameren, werkt zelfs omgekeerd. Hoe kunnen we nu dus projecten uitwerken om iets te dóén aan het probleem: dat uitgangspunt ligt me beter.”

Je blijft geloven in en werken aan een betere wereld. Maar het gaat traag. Ben jij een geduldige vrouw?

“Ik ben van nature ongeduldig, voor mij moet het vooruitgaan. Dus ja, ik heb het zeker moeilijk gehad met de traagheid waarmee de ernst van de situatie doordringt. Maar ik ben rustiger geworden. Ook voor mezelf. Vroeger moest het altijd beter, ik had nooit genoeg gedaan. En daar sliep ik dan slecht van. Sinds ik me focus op wie ik ben, wat mijn rol is en hoe ik van daaruit mijn steentje kan bijdragen, gaat het beter. Ik gebruik mijn energie ten goede, en meer kan ik niet doen.”

Je eet bewust vegan vandaag. Hoe verliep dat proces voor jou?

“Dat viel wel mee, ik eet van thuis uit altijd al veel en graag groenten. Mijn huid ziet er sindsdien beter uit en ik ben minder moe. Maar ik dring het niemand op. Voor Kerstmis wilde mijn mama graag stoofvlees maken. We zijn samen op zoek gegaan naar vlees uit de korte keten, agro-ecologisch gekweekt: op die manier hadden we er allebei vrede mee. Want ik geniet als anderen genieten, waarom zou ik dan moeilijk doen? Ik merk dat dat werkt, het brengt gesprekken op gang. En net die dialoog is interessant, want het is inderdaad niet gemakkelijk om ons gedrag aan te passen. Ik worstel daar net zo hard mee als anderen. Maar als we elk voor onszelf nagaan wat we kunnen doen, kunnen we vooruitgang boeken. En dat mag iets kleins zijn, als je het maar volhoudt.”

Je maakte het programma ‘Wat houdt ons tegen?’ over de klimaatproblemen, voor Canvas. Hoe kijk jij naar het beter gesubsidieerde ‘Het verhaal van Vlaanderen’ op het beter bekeken Eén?

“Ik ben blij dat ik dat programma heb mogen maken. Maar ik zie vooral veel te weinig ideeën om iets over het klimaat mee te geven in andere programma’s. In andere landen, Nederland bijvoorbeeld, staan ze daar veel verder in. Bij ons worden de kandidaten voor een entertainmentprogramma nog voorgereden in een hummer limousine! Als je ziet hoeveel filmploegen voor het WK voetbal naar Qatar werden gestuurd vorig jaar, en de klimaattop amper weerklank kreeg… Daar heb ik moeite mee, ja. De media bij ons zijn op dat vlak ronduit nalatig.”

Wat doe je ten slotte om je gedachten van dat alles af te zetten?

“Ik volg sinds september vorig jaar een cursus houtsnijden en daar heb ik mijn hart aan verloren. Hout als materiaal fascineerde me altijd al. Mijn grootvader deed het ook, als kind zat ik dan in zijn atelier, de geur van dat hout, zijn gereedschap dat ik nu zelf gebruik… Als ik daarmee bezig ben, vergeet ik alles om me heen.”

Wie is Jill Peeters?

– Jill Peeters (48) groeide op in Torhout en woont nu in de omgeving van Mechelen. Ze studeerde geografie en meteorologie aan de KU Leuven en volgde industrieel ondernemingsbeleid in Brussel.

– In 2000 ging ze als weervrouw aan de slag bij VTM. Twee jaar later maakte ze even de overstap naar VRT, van 2004 tot 2019 was ze opnieuw weervrouw bij VTM.

– Ze richtte Climate Without Borders op, een internationale samenwerking tussen weermannen en -vrouwen. Ze startte ook mee de opleiding sustainability leadership aan de KU Leuven op, die ondernemers begeleidt in de transitie naar een beter ondernemingsklimaat, en blijft daaraan meewerken. In het verlengde daarvan organiseert ze ook workshops rond duurzaam ondernemen en regeneratie voor bedrijfsleiders.

– Ze maakte de vijfdelige Canvas-reeks Wat houdt ons teg en?, nog altijd te zien op VRT MAX.

– Sinds maart 2022 is ze opnieuw weervrouw bij VTM.

Kledij Gigue | Juwelen Murielle Perrotti | Schoenen Carmi | Make-up Pieter Devynck met Guerlain | Haar Lisa De Raedemaeker met Kevin Murphy