Interieurstylist Daan Alferink: “Ik ben verslaafd aan verbouwen, al is het soms de hel”

Mochten zijn accent en lengte z’n afkomst niet verraden, dan zouden we haast vermoeden dat Daan Alferink een landgenoot is. De Nederlandse interieurstylist zonder blad voor de mond wordt massaal omarmd door tv-kijkend Vlaanderen. Binnenkort zie je hem in Blind Gekocht, wij spraken hem te midden van zijn eigen verbouwing.

Daan, hoe ver staan de werken?
Daan: ‘Het wordt hier steeds meer een thuis, maar er moet nog veel gebeuren. Ik kocht een modernistisch pand in een oud architectenbureau getekend door Urbain De Meyer. Na de eerste bezichtiging was ik op slag verliefd op de indeling en authentieke elementen, waaronder prachtige deurklinken. Helaas hadden de vorige eigenaars alles wit geschilderd, inclusief de parketvloer. Bovendien wilde ik een keuken waar de badkamer zat en een slaapkamer waar de keuken zat. Veel werk dus, maar dat schrikt me niet af. Ik ben verslaafd aan verbouwen (lacht). Met mijn eigen appartement erbij zit ik dit jaar aan zestien verbouwingen. De meeste daarvan zijn voor tv natuurlijk.’
Heb jij tussen alle opnames door nog tijd voor je eigen renovatie?
‘Met moeite! Ik doe niet alles zelf natuurlijk, dus vaak sta ik op set te bellen met de aannemer. Alles loopt door elkaar. Dat heeft nadelen, maar ook voordelen: wanneer ik aan het shoppen ben voor de koppels uit Blind Gekocht en iets leuks tegenkom, neem ik het ook gewoon voor mezelf.’
Je woont al jaren in Antwerpen. Wat vind je zo leuk aan de stad?
‘Het is een soort uit de kluiten gewassen dorp. Alles is dichtbij en toch popt er elke week weer een nieuw restaurant of café op. Dat vind ik heerlijk want ik ben dol op Vlaamse gastronomie: stoofvlees en vol-au-vent! Het duurde maanden voor ik doorhad dat naar de markt gaan in België iets helemaal anders betekent dan in Nederland. Daar ga je naar de markt voor een bos bloemen, hier zit iedereen aan de cava en de oesters! Belgen zijn bourgondiërs en levensgenieters. Daarnaast heb ik gehoord dat Antwerpenaren arrogant zijn. Wel, als Nederlander zonder blad voor de mond voel ik me hier wellicht om die reden thuis (lacht).’
Was je als kind al zo’n flapuit?
‘Absoluut. Op mijn twaalfde kreeg ik van mijn moeder een dagboek met de boodschap: “Minder praten, meer schrijven.” Ik had geen remmingen en dat is eigenlijk nog steeds zo. Het zorgt ervoor dat mensen soms even aan me moeten wennen. Op school was humor mijn verdedigingswapen. Helaas werkte dat niet altijd – ik stond vaak op de gang (lacht). De drang naar aandacht heeft altijd in mij gezeten.’
In een interview met Humo vertelde je dat je vroeger gepest werd.
‘Als twaalfjarige jongen droeg ik graag nagellak. Ik vond het leuk en mijn ouders lieten me gewoon lekker doen. Helaas keken ze er op school anders naar. Hoewel de pesterijen heftig waren – ik werd soms van mijn fiets geduwd – heb ik er gelukkig geen trauma aan overgehouden. Ik ben mijn pesters bijna dankbaar want ik heb van jongs af aan mijn eigen zelfvertrouwen moeten opkrikken, al fakete ik dat soms wel. Op een bepaald moment heb ik de knop ook omgedraaid en dacht ik: “Wil je me pesten? Dan geef ik je een reden om me te pesten.” Ik ging me nog uitbundiger gedragen en zo was de lol er voor die pesters snel af. Iemand anders zou misschien in z’n schulp gekropen zijn, maar ik deed het tegenovergestelde. Mijn schulp moest hélemaal kapot.’

Reageer jij op dezelfde manier wanneer je te maken krijgt met online haat?
‘Ik maak het gelukkig niet vaak mee, maar als je me uitscheldt, dan scheld ik terug. En als je een hatelijke dm stuurt, dan expose ik je. Wie klappen uitdeelt, moet ook kunnen incasseren.’
Na je middelbare school droomde je van een acteercarrière, maar op de toneelschool hield je het niet lang vol.
‘Ik ben een koppige persoon dus zelf wilde ik wel doorzetten, maar de artistiek leider van de school raadde me aan om iets met interieur te gaan doen omdat ik liever decors bouwde dan mijn tekst vanbuiten te leren (lacht). Die man heeft eigenlijk mijn hele carrière bepaald. Toch merkte ik na mijn opleiding tot interieurstylist in Brussel dat ik het podium en applaus van de toneelschool miste. Ik zocht dus een manier om beide passies te combineren.’
Enter sociale media.
‘Exact. Als pas afgestudeerde interieurstylist mailde ik naar elk productiehuis in Nederland en zei met m’n grote mond: “Mij moeten jullie hebben voor een interieurprogramma!” Toen kreeg ik te horen dat niemand mij zou boeken als nobele onbekende met drie luttele volgers. Dus kocht ik een ring light op Amazon, begon te lullen op Instagram en de rest is geschiedenis (lacht).’

Zie jij content maken als een vorm van acteren?
‘Eigenlijk wel. Natuurlijk ben ik nog steeds Daan in mijn video’s, maar het is wel een uitvergrote versie van mezelf. Ik weet wat er wel en niet werkt op camera en ik lijk extraverter dan ik ben. Tachtig procent van de tijd ben ik een introvert die op de bank zit, maar dat zou saai zijn om naar te kijken. De directheid en humor, die zijn wel één op één hetzelfde. Ik speel dus zeker geen typetje.’
In jouw video’s som je zaken op die een interieur er “tering goedkoop” doen uitzien. Zijn er ook zaken die je interieur “tering duur” doen lijken?
‘Zeker. Net zoals te korte gordijnen je interieur er goedkoop doen uitzien, hebben gordijnen tot op de grond het tegenovergestelde effect. Ze doen je kamer optisch groter lijken. Hetzelfde geldt voor grote kunstwerken aan de muur. Een klein kadertje op een verder lege muur is zo wanstaltig omdat je daarmee de hele ruimte opdeelt. Als je een zetel hebt staan, is de regel dat je kunstwerk twee derde van de zetel beslaat. Ook de regel van drie is een goeie: groepeer decoratie-items per drie. Dat staat beter.’

Voelen sommige volgers zich niet beledigd als je onbewust hun interieur afkraakt?
‘Ik beledig spullen, geen mensen. Dat heb ik van mijn moeder geleerd. Zij zei me altijd: “Daan, je mag alleen commentaar geven op dingen die je à la minute kan veranderen.” Zeggen dat een interieur goedkoop oogt of dat iemand uit z’n mond stinkt, is dus prima, maar lachen met iemands uiterlijk niet. Dat heb je namelijk niet te kiezen. Daarbij: mijn uitspraken zijn ook maar gewoon mijn mening. Soms taggen mensen elkaar onder een video: “Haha Gerda, dit heb jij in huis.” Als Gerda dan reageert met “Nou, en?” dan denk ik: “Go Gerda!” Word jij gelukkig van een boeddhaschilderij of een Live, Laugh, Love-slogan in huis? Gewoon doen.’
Hoe zou je jouw interieurstijl omschrijven?
‘Eclectisch, maar dan op rilatine. Een iets chillere versie dus (lacht). Eclectisch kan namelijk ontzettend druk zijn, en ik hou wel van wat rust in mijn interieur. Denk vintage mid-century design met hier en daar een ludiek element zoals een opgezette penis. Geen echte uiteraard. De stijl van Kelly Wearstler vind ik fenomenaal.’
Binnenkort komt het nieuwe seizoen van Blind Gekocht op tv. Hoe verliepen de opnames?
‘Goed, maar druk. We hadden een heel goede aannemer dit seizoen en toch dacht ik vaak: “Jongens, what the fuck zijn we aan het doen?” Ik besefte heel goed dat we met het spaargeld van de koppels aan de gang waren. Op het moment dat je bij de makelaar staat en besluit het huis te kopen, schiet de paniek door je lijf.’
Je gelooft in manifesteren. Had je dit ook gemanifesteerd?
‘Hoe weet jij dat (lacht)? Twee jaar geleden heb ik wat ik wilde bereiken als interieurstylist opgeschreven en gemanifesteerd. Ondertussen is alles uitgekomen. Zie je wel dat het werkt? Ik geloof er heilig in. Je moet natuurlijk weten wat je wil, hard werken en realistisch zijn. Soms zet ik eerst 23 stappen achteruit en dan 25 vooruit, maar uiteindelijk bereik ik mijn doel.’
Wat stond er nog op je lijstje?
‘Meedoen aan De Slimste Mens, een huis kopen en een vriend vinden (lacht). Ik ben iemand met een vijf- en tienjarenplan. Dat zou je misschien niet verwachten van een flapuit als ik, maar ik ben een enorme controlefreak. Ik heb alles uitgestippeld, tot aan mijn begrafenis.’

Gezellig! Is er dan nog ruimte voor spontaniteit?
‘Ja, omdat mijn vriend me eraan herinnert. Hij is zo’n man die in het nu leeft.’
Heeft je Vlaamse carrière ervoor gezorgd dat nu ook in Nederland de deuren opengaan?
‘Ik ben in Nederland al vaker gevraagd voor tv-programma’s, maar eerder als contentcreator. Daar heb ik steeds nee op gezegd. Ik wilde niet de zoveelste influencer in een panel zijn. Mijn vak is interieurstyling dus daarin wil ik bekend worden. Nu ze mij in België vragen als stylist, bellen ook de Nederlandse interieurprogramma’s op. Binnenkort krijg je dus nog meer van me te zien, maar daarover kan ik momenteel nog niet veel kwijt.’

Stylist Tom Eerebout vertelde me ooit dat hij meedoet aan realityprogramma’s omdat hij representatie belangrijk vindt als gay man. Heb jij dat ook?
‘Ik snap helemaal wat Tom bedoelt, maar zelf ben ik daar niet zo mee bezig. Ik ben allesbehalve een activist. Ik wil geen aandacht besteden aan mijn geaardheid, al staat die nog net niet op mijn voorhoofd getatoeëerd.’
Je vriend blijft uit de spotlights.
‘Een bewuste keuze van ons beiden. Hij is gewoon veel te lief, dus ik wil hem de showbizzwereld besparen (lacht). Uiteraard is het geen geheim dat we samen zijn, maar ik vind het wel fijn om een bepaald deel van mijn leven privé te houden – en hij ook. Als-ie me ooit ten huwelijk vraagt, doen we wel een reveal.’
Is hij ook verslaafd aan verbouwen?
‘Verbouwen is nieuw voor hem, maar hij is ook een huizenfreak net als ik. We sturen continu links naar elkaar door en gaan zelfs panden bezichtigen zonder dat we echt van plan zijn om iets te kopen.’

Hoe was het om te daten als bekendheid?
‘Ik werd continu van een datingapp gegooid omdat mensen dachten dat ik een catfish was. Zodra ik me kon verifiëren ging het goed, maar dan kreeg ik met van die vreselijke openingszinnen te maken. Stuurden ze me een foto van hun interieur met de vraag: “Wat vind je tering goedkoop?” Nou, daar word ik niet opgewonden van. Stijn kende me niet van tv of sociale media dus stonden we op gelijke voet. Hij wist niet meer over mij dan ik over hem. Ik was vanaf date één smoorverliefd, maar bang om me open te stellen dus hield ik de boot af. Een halfjaar later appte ik hem omdat ik hem miste. Sindsdien zijn we onafscheidelijk.’
Ben jij een zondagskind?
‘Ik geloof dat je je geluk zelf creëert, maar ik kan ook behoorlijk pessimistisch zijn. Tieren en vloeken doe ik continu. In de auto, bijvoorbeeld, of tijdens het klussen. Dat hoor je in mijn video’s. Ik ben helemaal klaar met mensen die denken dat een verbouwing lang leve de lol is. Soms is het de hel en dan moet je even een kwartier lekker kunnen schelden op die lamp die je probeert op te hangen. Probeer het maar eens, het lucht op.’

(tekst Catherine Kosters)