Binnenkijken in vakantiehuis Villa Michaux in Hastière: van bouwval tot parel
Wat begon met het idee om hun weekends door te brengen in een cabin in the woods in de Ardennen, resulteerde voor architecten Mieke en Armand in een intense renovatie van een modernistische, maar vervallen villa uit 1937. Vandaag is Villa Michaux niet alleen hún vakantiehuis, maar kan het ook gehuurd worden.
Vier jaar geleden deed de pandemie Armand en Mieke, die met hun kroost in een loft wonen in centrum Gent, snakken naar meer mentale ruimte. De initiële zoektocht naar een nieuwe stek in de rand rond Gent werd al snel opgegeven vanwege budgettaire redenen. Zo kwam het architectenkoppel op het idee om een weekendhuisje te kopen in de Ardennen. Maar hun cabin in the woods draaide al snel uit tot een modernistische villa op de zuidflank van de Maasvallei.
‘Toen we deze woning uit 1937 in het pittoreske Waulsort online spotten, waren we op slag verliefd. Vooral het beeld van de trap deed ons hart sneller slaan’, steekt Mieke van wal. Hoewel het al middernacht was, stuurde het koppel prompt een mail naar de vastgoedmakelaar. Tijdens het kijkbezoek de dag erna deden Mieke en Armand meteen een bod. ‘Puur op emotie en gevoel’, menen ze. ‘Als je verliefd bent, zet je alles opzij. Ook de rationaliteit.’ Ze doopten hun nieuwe droom Villa Michaux, een eerbetoon aan de architect in kwestie, René Michaux.
Paddenstoelen plukken
Hoewel de woning in veel slechtere staat bleek dan de foto’s lieten uitschijnen, was het koppel vastberaden om er weer een pareltje van te maken. ‘De gevel kampte met betonrot en de paddenstoelen hingen aan het plafond’, vertelt Mieke. ‘Het huis was in verval en wij wisten het nog net op tijd te redden’, vult Armand aan. Mieke geeft toe dat de twee jaar durende renovatie niet over rozen ging. ‘Maar we bleven altijd de schoonheid van de woning zien. Dat heeft ons er steeds weer bovenop geholpen en ons erin doen blijven geloven.’
Loskomen van de ratrace
Tijdens hun eerste bezoek aan de villa in pakketbootstijl werd het koppel naar eigen zeggen gekatapulteerd naar ‘de jaren stillekes’. ‘De tijd was er echt blijven stilstaan. Het leek ons de ideale plek om los te komen van de ratrace’, aldus Armand. Het stond dan ook buiten kijf dat de architecten tijdens de renovatie trouw zouden blijven aan de sfeer van de jaren dertig. Dat deden ze onder meer door al het houtwerk te behouden, lambrisering incluis. Ook de originele Cubex-kast bleef staan, waarrond de nieuwe keuken werd gebouwd.
De tijd is hier echt blijven stilstaan. De ideale plek om los te komen van de ratrace
Tegelijk waren er verschillende ingrepen nodig, opdat de villa zou voldoen aan de normen van vandaag. Zo werden de daken geïsoleerd en vervingen Mieke en Armand de houten ramen door aluminium exemplaren. Rode nog wel. ‘De ramen zijn een knipoog naar de originele ramen met rolluiken die ook rood waren. Rood is gedurfd, maar het past wel bij het modernisme. We zijn er nog steeds ontzettend blij mee’, klinkt het.
Muziek als lijm
Het bepalen van het kleurenpalet in het art-decointerieur was geen sinecure. ‘Dan zeiden de kinderen weleens: “Nu zijn jullie wéér ruzie aan het maken over een kleur!”’ lacht Mieke. Enter: Le Corbusiers Polychromie Architecturale, een uniek kleurensysteem, destijds bedacht door de iconische Frans-Zwitserse architect (1887 – 1965, red.). Alle 63 kleuren uit het systeem zijn kleuren uit de natuur en als zodanig altijd harmonieus. Elke kleur kan met eender welke andere kleur in het systeem worden gecombineerd. Met Le Corbusiers ingenieuze systeem als richtlijn koos het koppel ervoor om uitsluitend explicietere kleuren te gebruiken in de woon- en slaapkamers. In de keuken en de badkamers – vijf in totaal – werd geopteerd voor neutralere, zachte tinten.
Voor het meubilair en de verlichting snuisterden Mieke en Armand menig rommelmarkt en tweedehandsplatform af. Zo was de zwarte eettafel uit 1930 ooit nog van het bisdom Gent. ‘We hebben er ook voor gezorgd dat je kan musiceren in de Villa, met piano en gitaar. De vorige bewoner, Franklin Gyselinck, was een virtuoos Gents pianist en componist. Zijn zelfgeschreven partituren vind je dan ook nog terug in de woning.’ Het koppel zegt het heel belangrijk te vinden om Gyselincks herinnering in leven te houden. ‘Villa Michaux moet een plek zijn die mensen met elkaar verbindt. Muziek is daar het uitgelezen middel voor.’
Mieke & Armands interieurtips:
1. ‘Weet je iets niet helemaal zeker? Wacht er dan even mee. Denk er bewust over na, doe je research en neem dan pas een beslissing. Het is ook gewoon fijn om niet alles in één keer te doen en te zien hoe het groeit.’
2. ‘Wees niet bang voor kleur. Geen idee waar je moet beginnen? Wij ontdekten dat een “vuile” kleur heel goed werkt in combinatie met een “stevige” kleur. Zo verfden we de muren in de traphal in de kleur Terre Sienne Pâle van Le Corbusier, een perfecte match met de donkergroene trapbekleding.’
3. ‘Toon je betrokkenheid als bouwheer en als architect bij de aannemer. Dat doet héél veel. Laat de mensen die meewerken aan je woonst niet aan hun lot over en denk met hen mee. Geef hen het gevoel dat ze aan iets waardevols meewerken. Schat hen naar waarde en behandel hen ook zo.’
Villa Michaux huren (max. twaalf personen)? Dat kan via villamichaux.be of volg @villamichaux op Instagram voor updates.
(tekst Laura Vansweevelt foto’s ©Villa Michaux)
Het huis in het kort
• Bewoners: architecten Armand (50) en Mieke (46), dochter Miou (17) en zonen Aaron (12) en Finn (10)
• Woonplaats: Hastière (Namen)
• Type woning: modernistische villa
• Bouwjaar: 1937
• Bewoonbare oppervlakte: 330 m²
• Tuin: 2000 m²
• Dakterras: 40 m²
• Interieurstijl: art deco
Shop de stijl
1/10
2/10
3/10
4/10
5/10
6/10
7/10
8/10
9/10
10/10
1/10
2/10
3/10
4/10
5/10
6/10
7/10
8/10
9/10
10/10
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier