Ontbijtbabbel met muzikaal monument Johan Verminnen: “Mijn grootste wens? Ik wil weer essentieel worden”

Mooie dagen voor Johan Verminnen! De populaire zanger wordt aanstaande zaterdag 70 jaar oud en viert dat met een biografie en een album vol greatest hits. “Zonder corona had ik nu in het Casino Kursaal, De Roma en de AB gestaan. Maar klagen wil ik niet. Er is eindelijk weer wat hoop op beterschap.”

Mooie dagen , zo heet de zopas verschenen biografie van Johan Verminnen. En een mooie dag is het ook in Hansbeke, waar de sympathieke zanger me in zijn achtertuin opwacht met koffie en koffiekoeken. Het uitzicht op de velden en bomen is prachtig en nodigt uit tot oeverloos mijmeren. Over de opening van de cafés bijvoorbeeld, iets waar mijnheer Verminnen – toch ooit een notoir caféganger – ongetwijfeld tevreden over is.

Voor iemand die zoveel over cafés gezongen heeft – Café De Reisduif, Café Der Blije Harten, Stamcafé, Café Mazout, … – moet het een mooi moment zijn geweest, die heropening van de terrassen vorige week.

“Ik moet bekennen dat ik er nog geen gebruik van heb gemaakt. Het was ook zo’n slecht weer. Bovendien zit het niet in mijn genen om de massa te volgen. Ik ben meer een einzelgänger dan men denkt. En ik moet natuurlijk ook nog voorzichtig zijn. Ik word over een paar dagen 70 en heb zelf nog maar mijn eerste vaccin gehad. Mijn tweede prik volgt eind mei. Maar natuurlijk is het wel een goed teken dat de terrassen weer open konden. We herwinnen onze vrijheid. We gaan stilaan terug naar een soort normaal, al zal dat niet meer het normaal zijn van vroeger. Voorlopig is het nog allemaal zonder entertainment. Want wij, de entertainers, waren niet essentieel volgens de politici. Ze hebben ons simpelweg aan de kant geschoven, wat ik nog steeds een grote fout vind. Er is het laatste jaar alleen maar gesproken over horeca, nauwelijks over cultuur. Dat neem ik de politici kwalijk. Wij waren onbelangrijk.”

U bent daar boos over.

“Ja, de boosheid zit diep, maar ik wil niet de grote klager zijn. Kijk, ik word 70 en heb een heel mooi leven gehad. Een stormachtig leven, dat nu beschreven is in een biografie. Opgetekend door journalist Karel Michiels, met wie ik hier in de tuin ettelijke maandagnamiddagen heb doorgebracht om mijn verhaal te vertellen. Voor mij was dat een reis door mijn verleden en mijn heden, die mij confronteerde met dingen die mooi, vrolijk en triestig waren. Dat is best heftig. Je herbeleeft je eigen geschiedenis, en daar word je behoorlijk moe van. Gelukkig was het een leven waar ik trots op ben. Het is een écht leven, een leven vol strijd. En het is nog niet voorbij!”

U zou het liefst zo snel mogelijk het podium op willen?

“Uiteraard. Als je 70 wordt, heb je niet zo lang meer. En ik wil nog zeker twee of drie jaar spelen. Als ik iets mag wensen voor mijn verjaardag, is het om weer essentieel te kunnen worden. Artiesten waren afgeserveerd door de politiek, terwijl we eigenlijk essentieel zijn in de maatschappij. Ik wil mijn publiek weer ontmoeten en hen bedanken voor hun geduld. Ik wil perspectief voor de hele sector. Ik wil weer kansen krijgen en ze grijpen. Want ik zal je een geheim vertellen: dingen gaan voorbij en komen nooit meer terug. Als er kansen komen, moet je ze grijpen in het leven. Je mag niet afwachten, want de trein raast voorbij en je kunt hem niet meer inhalen. Zeker niet als je 70 bent. Ik ben trouwens een van de last men standing van de kleinkunstgeneratie. Veel van mijn collega’s zijn al overleden, zoals Kris De Bruyne eerder dit jaar.”

Heeft u ooit spijt gehad van het leven als artiest?

“Nee, ik heb absoluut geen spijt van dit leven. Het is een heel onzeker bestaan, en al helemaal in coronatijden. Maar het is tegelijkertijd een prachtig leven. Ik heb hoogtes en laagtes gekend. Ik heb vaker gedacht: nu geef ik het op. Maar toch kwam er na die tunnel altijd een lichtje, en ik ben dat lichtje altijd gevolgd. Ik ben een volhouder. En een optimist, maar wel eentje met een groot rechtvaardigheidsgevoel. Ik heb mijn stem dikwijls moeten verheffen, zeker omtrent auteursrechten van artiesten. Dat statuut dat er nu is, ook al is het niet perfect, daar heb ik elf jaar voor gestreden. Als je me zou vragen waar ik het meest fier op ben in mijn carrière, is het dat wel.”

‘Mooie dagen’, de biografie van Johan Verminnen (uitg. Houtekiet), is sinds vrijdag te koop.