AA Gent-manager Michel Louwagie: “Het was te vroeg voor een terugkeer van Hein”

GENT Dit is zijn eerste verjaardagsinterview. Michel Louwagie heeft sedert ‘89-’90, toen de Bruggeling manager werd van AA Gent, precies 30 seizoenen achter de rug. Dat hij een ‘rare kwiet’ is, mag worden gezegd, hij is goedgehumeurd: “Want het gaat goed met Gent.” Maar hij kan zich wél nog opwinden hoor. Over het gebrek aan privacy in het voetbal, aan regels voor makelaars en aan respect van jonge journalisten… De haan kraaide drie keer: “Ik zou willen dat je dit goed opschrijft!”

Door Frank Buyse

Vooreerst, wat weinigen weten: vorig jaar overleed zijn moeder, deze zomer verloor Michel Louwagie (63) ook zijn vader. Twee keer omzeggens midden de transfermarkt. “Vorig jaar op het einde, nu in het begin van een periode die al zo slopend is. Dat hakt erin.” Het is al meteen het gevoelige kantje dat de bikkelharde manager liever niet teveel laat zien. Dat ex-speler Birger Verstraete hem recent in de Krant van West-Vlaanderen een ‘rare kwiet’ noemde, neemt hij dan maar voor lief. “Dat zijn uitspraken van mensen die mij niet goed kennen. Of dat zeggen omdat ik mij opwind over zaken die men in de voetballerij normaal vindt. Eén recent voorbeeld: ik vond het vreselijk erg dat mensen op televisie menen te mogen zeggen waarom Kristof D’Haene door AA Gent is afgetest. Hoe makkelijk iedereen in het voetbal dingen die privacy zijn, zoals ook transfersommen, lonen… op straat gooit, ik vind dat deontologisch zó onaanvaardbaar! Schrijf je dat goed op? De balansen van AA Gent zijn transparant en zijn in de Nationale Bank op te vragen, dat moet volstaan.” Om maar te zeggen: na dertig jaar kan Michel Louwagie (63) zich nog steeds opwinden. Is hij nog steeds even maniakaal. In alles.

De anekdote dat de zuinigaard bij de verhuis uit het Ottenstadion in 2013  dat is nog maar zes jaar geleden…  eiste dat het oude papier er wel uit moest maar dat alle voorhistorische classeurs moesten worden gespaard, is waar. “Natuurlijk, ze waren nog bruikbaar!” En hij is nog steeds dezelfde controlefreak. “Ja! Ik inspecteer nog steeds voor elke match met de kuisploeg de hele Ghelamco Arena.” En nog steeds hetzelfde werkbeest. “Dat moét, het bedrijf, met het oefen- en jeugdcentrum intussen al drie complexen, is zoveel groter geworden. Vroeger kon ik nog eens buitenshuis lunchen, nu zijn het hier vaak dagen van 9 uur tot 22 of 23 uur.” Hoelang hij nog zo doorgaat, weet hij niet. “Daar wil ik ook geen uitspraken meer over doen. Ik weet alleen zeker dat de voorzitter en ik sámen vertrekken. En dat het nooit het jaar te veel zal worden.”

Vorig seizoen kende Louwagie nochtans moeilijke momenten, toen de supporters Louwagie buiten scandeerden en zijn ploeg bijna PO1 misliep. “Maar een vijfde plaats is geen jaar te veel.” Het grootste drama van vorig seizoen was evenwel de bekerfinale, schaamteloos verloren van tweedeklasser Mechelen. “Dat was bij Gent één van de grootste mokerslagen in die dertig jaar.” Het kostte coach Jess Thorup bijna zijn vel. “Er zijn twijfels geweest, ja. Maar zelfs bij Hein waren die er de laatste maanden. Ooit zei een collega: ‘Een goeie trainer is één die weinig fouten maakt’, ik ga het daarbij houden.”

Een terugkeer van Vanhaezebrouck stuitte naar verluidt meer op een njet van Louwagie dan van voorzitter Ivan De Witte. “Hein is nooit écht een piste geweest”, ontkent Louwagie. “En uiteindelijk is het altijd Ivan die finaal beslist over de trainer. Het was te vroeg, Hein moet eerst een keer uitstomen.”

Thorup mocht blijven. Ondanks die twijfels.

Jeugd van Anderlecht

“Er zijn bij élke topclub die een paar matchen verliest twijfels over de coach. Op uitzondering dan bij Anderlecht. Ik vind trouwens nog steeds dat we de radicale keuze van Anderlecht voor de jeugd een kans moeten blijven geven. Wij zouden dat niet doen, maar dan omdat Gent niet over de beste jeugd van het land beschikt. Bij Club Brugge horen ze dit misschien niet graag, maar door zijn centrale ligging heeft Anderlecht een gigantische zuigkracht. Over de duobaan van Kompany wil ik mij niet uitspreken maar finaal staat of valt het project daarmee niet, denk ik.”

Bij AA Gent zou het onmogelijk zijn, alle sleutels van het huis in handen van één persoon. Dat is bekend: het duo De Witte-Louwagie laat zich horen in het sportieve beleid. De aanstelling van Odjidja als aanvoerder, doorgedrukt bij Thorup, is het meest recente voorbeeld. “Niet alle beslissingen kunnen worden genomen door één persoon. Ivan en ik zitten allebei dertig jaar in het voetbal, hebben twintig trainers gekend, onder wie toptrainers als Sollied, Preud’homme, Vanhaezebrouck… Van iedereen pikten we iets op, dan hebben we toch ook knowhow? Als ik soms lees wat jonge journalisten schrijven, denk ik: welke basis heb jíj…? Ik heb een master LO, heb topsport gedaan, zit 30 jaar in het voetbal… Heb jij dat goed genoteerd? (lacht) Al moet ik zeggen dat ik mij na het aantrekken van sportfysioloog Jan Bourgeois al minder moei met een aantal aspecten.”

Transferperiode

Dan toch al wat getemperd. En er is nog iets. “In transferperiodes ben ik als onderhandelaar wat zachter geworden. (grijnst) Ook alleen maar omdat we nu meer middelen hebben, denk ik.”

Die transferperiode ligt achter de rug. ook. Gent verbaasde vooral met de terugkeer van Laurent Depoitre en Sven Kums. Die laatste via Bayat. Over de rol van de makelaars  een paar dagen na het gesprek werden Christophe Henrotay en Herman Van Holsbeeck opgepakt  wil Louwagie nog een statement kwijt. “Je hebt die makelaars nodig, punt. Luister, de Pro League wíl een regulering van de makelaars, wíl een clearing house. Maar de Raad van Mededinging aanvaardde het allemaal niet. Míjn grote droom blijft dat er een keer een cíjfer wordt uitgesproken. Alle makelaarcommissies 5 procent! Maar de Europese wetgevers willen dat niet. En zo komt het dat de makelaars 10 procent willen. En dan moet je oppassen of je hebt de speler niet. Waarna je wordt uitgefloten door je supporters als je geen resultaten haalt.”

Europees voetbal

Maar de ‘zachtere’ Louwagie deed deze zomer blijkbaar wel goed werk. Gent miste met 10 op 15 zijn competitiestart niet, tegen KV Mechelen kan het verder oprukken. Maar vooral: het Europa League-ticket, cadeau gekregen van de UEFA door de schorsing van KV Mechelen, werd omgebogen in kwalificatie voor de groepsfase. AA Gent ontvangt daarin donderdag Saint-Etienne, speelt na een kwakkelseizoen weer mee met de groten. Dáárom ontvangt Michel Louwagie ons dus zo opgewekt. “Mijn humeur is nogal afhankelijk van de resultaten van Gent.” En in welke mate die beantwoorden aan de ontembare ambities van het duo De Witte-Louwagie, dat het volgens velen sedert de titel wel eens aan realiteitszin ontbrak?

Top drie

Louwagie haalt de schouders op. “Ik herinner me dat Genk als kampioen negende of zoiets eindigde. Wij werden na de titel twee keer derde, een keer vierde en eenkeer vijfde en haalden vijf jaar na elkaar Europees voetbal. Zijn dat geen mooie resultaten? En nu zijn we een nieuwe ploeg aan het bouwen. Met de goeie mix van beloftevolle spelers als David, Chakvetadze, Owusu… en ervaren spelers als Depoitre, Odjidja, Kums… En ik denk vooral dat de mentaliteit veel beter is dan vorig seizoen.”

Waarop hij alweer een vermetele doelstelling voor dit seizoen uitspreekt: top drie! Of aartsrivaal Club Brugge nog zal bij te houden zijn, zien we dan wel weer. Op 6 oktober is het Club-Gent. Het enige wat Gent nog vóór heeft, is zijn stadion. “We hebben ook nog steeds een positief eigen vermogen van meer dan 30 miljoen euro, na Genk het meest. Ik ken dat van Club niet. Maar wat Club Brugge deze zomer heeft neergezet is schitterend, een voorbeeld voor iedereen.” Niet uit zijn humeur te krijgen. Voorlopig.