Snelheidsduivel Osman Bukari ziet AA Gent even snel naar voren schieten als zichzelf: “Ik geloof echt nog in de top vier”

Had u al gehoord van Osman Bukari, jong Ghanees talent van AA Gent, vorige zomer aangetrokken? Ondanks de aanvallende weelde van de Buffalo’s speelde de pijlsnelle dribbelaar sedert eind september zowat alles. Verbazend misschien, maar niet voor Bukari (22) zelf. “Ik wist van de eerste training hier dat ik zou spelen.” In vijf versnellingen:de pijlsnelle opgang van een jonge Afrikaan die het waarmaakt in Europa.

1998-2017: Konongo – Accra, Ghana

Osman Bukari is opgegroeid in Konongo, een mijnstadje in Ghana, in een gezin met twee zussen en vier broers. Niet arm maar ook niet rijk – “ vader was een businessman”. Zijn oudere broers hadden de sprintgenen van hun vader, maar Osman voetbalde veel liever. Al van zijn zesde in een academie in de buurt, vanaf zijn 16de bij topclub Accra Lions, waar hij ver van huis leerde te zijn.

“Ik ben geboren als voetballer, denk ik, en mijn vader heeft mij altijd gesteund. Maar ik droomde als kleine jongen heus niet meteen van een profcarrière, ik dacht lange tijd dat ik daar niet goed genoeg voor zou zijn. Ik had ook niet meteen grote voorbeelden, geen posters op mijn kamer… Maar men vond mij blijkbaar toch snel een talent, mijn vrienden op school en mijn ploegmaats op de academie vergeleken mij met Eden Hazard, hetzelfde type. Op de academie was voetbal vooral fun, we woonden en leefden er in groep, eenmaal bij Accra begon ik te beseffen dat ik voluit voor een voetbalcarrière mocht gaan.”

Januari 2018 – september 2020: Anderlecht, België – AS Trencin, Slovakije

Ondanks 7 goals in 12 matchen bij de beloften wordt de jonge Ghanees afgetest door Anderlecht, zijn manager wil die periode het liefst afsluiten. Maar bij de Slovaakse topclub, opleidingsclub bij uitstek, komen de kwaliteiten van Bukari helemaal boven.

“Dat ik geen contract kreeg bij Anderlecht was aanvankelijk wel een teleurstelling, maar dat is al lang vergeten – ik heb niet het gevoel dat ik nu hun ongelijk aan het bewijzen ben. Slovakije was dan weer aanpassen, aan de speelstijl en de koude. Maar ik beet door. Ik dacht niet aan het geld dat met voetbal te verdienen was, ik wilde er vooral sportief zoveel mogelijk uit halen. Het ging steeds beter, met vorig seizoen 10 goals in 25 matchen.”

September – december 2020: AA Gent – de sukkelmaanden

De Europese droom wordt nu echt: Bukari tekent voor 3 jaar bij AA Gent. “Hij wordt in België een sensatie”, voorspelt zijn ex-coach Stijn Vreven. Eerder een wissel voor de toekomst, lijkt het. Want de Gentse topclub die zichzelf uitroept tot titelkandidaat baadt in de aanvallende weelde: Yaremchuk, Depoitre, Kleindienst, Chakvetadze… Maar zie, vanaf eind september speelt Bukari ongeveer alles. Bij een titelkandidaat die zwaar op de dool is.

“Toen ik hier kwam, was dat om te spelen en op de eerste training merkte ik al: als ik hard werk, kom ik hier snel in de ploeg. Al zag ik wel een hoog niveau. Dorsch, Kums, Odjidja vooral… dat zijn spelers die mij met hun inzicht en lange passes beter kunnen maken, begreep ik. Toen ik hier arriveerde, was Laszlo Bölöni nog trainer, onder Wim De Decker kreeg ik eind september al mijn eerste basisplaats. Dat we die eerste maanden zulke slechte resultaten zouden neerzetten, had ik nooit verwacht, daarvoor zag ik hier te veel kwaliteit. Het hielp niet echt voor mijn ontwikkeling. Maar nu komt al die kwaliteit er gelukkig wel uit.”

December 2020 – januari 2021: AA Gent – de HVH-weken

Hein Vanhaezebrouck leert de Buffalo’s weer winnen. En

Bukari leert veel bij.

“De nieuwe coach bracht duidelijk een nieuwe spirit en vertrouwen. Vooral zijn tactische aanpak is heel goed. Hij weet wat hij wil en elke speler weet precies wat hij moet doen waardoor hij elke speler beter maakt. Ik mag omwille van mijn snelheid en dribbels niet te veel naar de bal toekomen, maar moet voorin de ruimte zoeken. Tijdens de week trainen we daarop, en toont hij mij: zo lopen, of zo. Soms maak ik nog de verkeerde keuzes maar dan corrigeert hij dat. Dat maakt mij beter. Grootste werkpunt is nog scoren, drie goals is te weinig. Op training gaan ze er vaak goed in, het is een kwestie van te kunnen omgaan met de druk van een wedstrijd. Maar eenmaal ik meer ga scoren, komt dat vertrouwen wel. En de ploeg draait nu ook veel beter. Als we kunnen winnen op Club Brugge, kunnen we ook winnen van Antwerp, toch? Het moet ook, willen we nog in de top vier geraken. Ja, ik geloof echt dat dit nog kan. Samen met Club Brugge, Genk en Anderlecht, denk ik.”

Januari 2021 – ? : De man van Melle

Bukari woont op een flatje in het landelijke Melle, moederziel alleen.

“Mijn vriendin Habiba is nog in Ghana waar ze werkt. Of ze ooit naar hier komt? Ik hoop het. Ik focus me nu liever op het voetbal. Ik kom nauwelijks in de stad, daar heb ik ook geen behoefte aan. Ik trek mijn plan: heel veel voetbal kijken, voetbalgames spelen, al eens Afrikaans koken voor mezelf… Maar het is toch maar eenzaam en vaak ‘boring’. Ik mis mijn vriendin, mijn familie, mijn jeugdvrienden in Ghana… Sedert september ben ik er niet meer geweest, pas na de competitie kan ik terug. Hoop ik, met die corona. Maar alles moet nu wijken voor mijn voetbaldroom. Intussen verdien ik aardig, kan ik geld opsturen naar huis. Maar dat is niet het belangrijkste, ik wil mij hier eerst verder ontwikkelen om dan misschien nog een stap hoger te zetten. Als ik dan kan kiezen? ( verlegen ) Barcelona!”