Driekwart van een wielerwedstrijd is even boeiend als groeiend gras

Het wielerseizoen is weer gestart en blijkbaar keken heel veel fans daar reikhalzend naar uit. De start van de Omloop Het Nieuwsblad werd druk bijgewoond en het leek alsof de ene helft van Vlaanderen buiten stond en de andere helft voor zijn televisietoestel zat. Elk jaar opnieuw verbazen we ons over deze wielergekte, want een wedstrijd van start tot finish volgen, is even boeiend als staren naar het gras om te weten hoe snel het groeit.

Uit een enquête die onlangs werd voorgesteld, blijkt dat velen dezelfde mening toegedaan zijn. Wielerwedstrijden duren te lang en zijn vaak saai. De eerste 150 kilometer zijn er alleen om het kaf van het koren te scheiden. Wat is er in hemelsnaam boeiend aan een peloton dat door de Vlaamse straten dendert? Hoe de commentatoren er telkens in slagen om die oersaaie uren vol te leuteren, blijft ons verbazen.

Als iemand zou vertellen dat hij een marathon van start tot finish heeft uitgekeken, zou iedereen hem gek verklaren. Maar wat is het verschil met een wielerwedstrijd? Akkoord, de koers wordt af en toe nog eens opgeschrikt door een valpartij, maar of we daar blij moeten mee zijn? Voor het overige zie ik veel parallellen tussen de koers en een marathon: allebei veel te lang en saaaaaaaaai.

Kijken naar een voetbalwedstrijd met twee verdedigend ingestelde teams is al geen lachertje, maar zo’n partij duurt slechts twee keer 45 minuten. En er is elk moment kans op beterschap. Er kan uit het niets een goal vallen, waardoor de wedstrijd openbreekt en het alsnog boeiend wordt.

Maar bij een wielerwedstrijd gaat het om het laatste uur, daarin wordt alles bepaald. En dan kan het wél razendspannend zijn. Een vluchter die opgejaagd wordt door een ontketend peloton en na een uiterste krachtinspanning met enkele seconden voorsprong de meet overschrijdt: dàt willen we zien. Of een massaprint die eindigt in een fotofinish! Dan zitten we op het puntje van onze stoel. Maar de eerste driekwart van de koers laten we met veel plezier aan ons voorbij gaan.