EIN-DE-LOOS RESPECT voor Pieter Timmers

Afgelopen nacht ging, omstreeks 4u, mijn wekker af. Met kleine oogjes ging ik de trap naar beneden en zette ik de televisie aan. Dat ik om kwart na 4 de slaap niet meer kon vatten en nog enkele uren heb liggen woelen in bed, dat was te danken aan 1 man: Pieter Timmers! En ik neem het hem zeker niet kwalijk, integendeel…

Als fervent liefhebber en volger van de zwemsport had ik gisterenavond al een speciaal voorgevoel. Na wat er de afgelopen dagen was gebeurd, gezegd en geschreven rond de 4×200 meter, had de zwemsport in ons land dringend nood aan een topprestatie. Toen ik Pieter Timmers als een toerist zijn deel van de 4×200 meter zag zwemmen, wist ik al: “Die gaat niet voluit, die spaart zich en moet momenteel sterk zijn en zal dat tonen tijdens zijn individuele finale.” Dat hij dan naar zilver ging sprinten? Dat had ik nu ook weer niet verwacht.

Fred Raket

Als ukkie van 11 jaar zat ik 20 jaar geleden voor het beeldscherm gekluisterd toen mijn grote held én stadsgenoot Fred Deburghgraeve naar Olympisch goud zwom in Atlanta. Dat was destijd enigszins te verwachten, want ‘Fred Raket’ was op dat moment een absolute wereldtopper in het zwemmen en hij had in de halve finale al een nieuw wereldrecord gezwommen.

Pieter Timmers mag zich nu ook, eindelijk, een wereldtopper noemen. Op de 100 meter vrije slag, hét koningsnummer in het zwemmen, pitste hij op weg naar de tweede plaats maar liefst 34 honderdste seconde van zijn Belgisch record af (47″80). Dat heet dan:’ pieken op het juiste moment’. Jarenlang, op vele EK’s en WK’s, was het telkens net niet voor de man uit Neerpelt. Maar dat is allemaal vergeten door die ene ‘race van z’n leven‘.

Sport is pure emotie

Timmers trainde jaren aan een stuk 30 uur per week en 5 tot 7 uur per dag, om dan op 11 augustus zo’n 47 seconden alles te geven. Sport is pure emotie. De beelden van zijn topprestatie zullen, net als de beelden van Fredje, altijd op mijn (weliswaar vannacht vermoeide) netvlies gebrand staan. Diepe buiging en eindeloos respect voor Pieter Timmers! Na ‘Gouden Greg’, en ‘De Beer van Brecht’, kunnen we nu spreken van ‘De Hulk van Neerpelt’! Wie had voorheen al gedacht dat ons land al een gouden, zilveren en bronzen medaille zou behalen na een kleine week Olympische Spelen? En dan nog van sporters die voorheen niet werden geciteerd als grote kanshebbers? Het maakt de Olympische Spelen en sport in het algemeen zo mooi. Nu hopen op nog enkele medailles, die slapeloze nachten neem ik er met plezier bij. De Spelen zijn sowieso al geslaagd voor ons land.