Rode Duivels nemen probleemloos eerste EK-horde, met 3-0 winst tegen Rusland

SINT-PETERSBURG Hoezo, de eerste match is de lastigste? Na goed een half uur stond het al 0-2 voor de Rode Duivels. Een goal van Lukaku, natuurlijk van Lukaku, en eentje van Meunier. En op het eerste kwartier na rustig meesterschap én nog meer kansen, de match was gespeeld. De tweede helft zorgde voor geen grote problemen meer, Lukaku maakte zelfs nog eentje. Deze eerste vlotte zege doet ons nog meer dromen.

Bocelli was indrukwekkend, Bono was er niet en Italië was tegen Turkije niet te stuiten. De opening van Euro 2020, ons aperitief, viel niet tegen. Straks meer over de Azurri, maar gisteren was het aan óns. Code rood in Sint-Petersburg, 11 juni, 21 uur: Groep B – België-Rusland. Ónze eerste horde richting 11 juli, finale (tegen Duitsland, ook daar straks meer over). Die groep B, daar moest België op cruisecontrol doorheen vliégen, zei Red Flame Tessa Wullaert deze week nog. Rusland, Denemarken en Finland… Hápjes, dacht intussen elke onderdaan van het land dat al drie jaar nummer 1 staat op de FIFA-ranking. Daar leek het op en daar lijkt het na gisteren nog steeds op. Eerste match altijd moeilijk? Altijd de lastigste, probeerde Martinez zelfs. En 30.000 Russen in het stadion, tegenover een kleine 500 Belgen… als dat maar goed afliep…

Wat zou het? Al na 11 minuten stond het 0-1 voor de Rode Duivels, verrassend gestart met Dedryck Boyata als centrale verdediger, en dus niet Jason Denayer of Thomas Vermaelen. En natuurlijk was het Romelu Lukaku die scoorde. Na een dieptebal van Mertens die dus de voorkeur had gekregen op Doku, en een blunder van Semenov, nam Big Rom doelman Sjoenin tegenvoets. Zijn 61ste treffer voor de Rode Duivels, natuurlijk gevolgd met een boodschap in de camera voor zijn ongelukkige Deense maatje van Inter: ‘Chris, sterkte jongen!’

De Belgen, twijfelend gestart nochtans, plots in een zetel natuurlijk. De stugge Russen hadden gehoopt zo lang mogelijk de nul te houden. Maar ze kwamen wel snel, vooral met een kopbal van Fernandes. Courtois bracht redding. Maar meteen daarna ook twee kansen voor de Belgen. Dendoncker schoot over, Thorgan Hazard op Sjoenin. Een vurig matchbegin dus. Met snel averij voor de Belgen. Thomas Meunier moest al voor het halfuur Timothy Castagne vervangen. De rechterwingback zou bij een botsing zijn oogkas hebben gebroken, einde tornooi wellicht voor Castagne.

Maar intussen hadden de Belgen wel controle over de match. Meer zelfs, de bezoekers stonden nog voor de rust 0-2. Weer met wat hulp van de thuisploeg, doelman Sjoenin duwde een center in de voeten van de pas ingevallen Meunier en de Ardennees maakte er simpel 0-2 van. De Duivels nu helemaal on fire. De Russische sterspeler Artem Dzyuba bleek op een kopstoot na geen groot probleem meer en Aleksander Golovin, de duurste Russische voetballer aller tijden, kon nog nauwelijks dreigen. De Belgen baas, het klasseverschil werd steeds duidelijker. De slordig verdedigende Russen die even veel moeite hadden met hun verrassende 4-4-2 als met Lukaku mochten nog blij zijn dat er voor de rust geen derde goal meer volgde.

Het leek na de rust afwachten of ze er nog een paar konden bijdoen, maar de Russen hervatten wel een pak snediger. Maar al snel bewezen de Belgen dat ze ook gewoon realistisch kunnen controleren – kansen kregen de Russen nauwelijks. Integendeel, in de slotfase maakte Lukaku er nog eentje. En zo werd het een probleemloze 0-3. Meteen helemaal op schema.

Voor het tornooi was gesteld dat het geraamte van de ploeg Courtois-Witsel-De Bruyne-Lukaku, aangevuld met de flitsen van de Hazard, zou bepalen of we Europees kampioen konden worden. Veel moest Courtois gisteren niet tonen, Lukaku onderstreepte zijn wereldvorm. Op de andere drie is het wachten. Niet te lang meer, Eden Hazard viel al twintig minuten knap in, Witsel en De Bruyne zouden donderdag misschien al speelminuten krijgen. Allemaal goed nieuws. Net zoald de prestaties van Thielemans en De Bruyne.

Wat gisteren ook duidelijk wordt na dat aarzelende begin in de eerste én tweede helft: de focus, de winnaarsmentaliteit, het realisme. Zij weten: het is nu of nooit. Deviltime. Die cruisecontrol van la Tessa, dat zal wel kloppen. Nog één puntje en we zijn al zeker van de achtste finales. Als winnaar van groep B (toch?) spelen de Rode Duivels op 27 juni in Sevilla tegen een derde uit A, D, E, F. Dat kan geen probleem zijn. Maar dan volgt wellicht in de kwartfinale Italië als winnaar van groep A. Toch? En, eerlijk, op basis van hun openingsmatch vrijdag slaat onze hoop nu wel een beetje om in twijfel. Want het huidige Italië is nauwelijks minder dan wij. Al 28 matchen (!) na elkaar ongeslagen, vrijdag al hun negende opeenvolgende overwinning, koppelt de Squadra haar aloude defensieve reputatie – negende opeenvolgende clean sheet ook – aan verrassend frivool aanvalsspel. Bella Italia, sowieso een tornooiploeg, is echt wel een kanshebber. En daar zouden wij dan op 2 juli in München voorbij moeten? Ja…! Si…! Ciao Bella…! Dan moeten ze maar de twijfels helemaal wegspelen. Zijn we van cruisecontrol meteen op speed. Want daarna volgt redelijkerwijs nog superfavoriet Frankrijk in de halve finales. Et alors…? De Grote Revanche voor het WK 18. En dan misschien wel Duitsland, in de finale. Na de kwartfinale op het EK 2016 en de halve op het WK nu de finale. Wir schaffen das…? God, we gaan te snel. Eerst alvast nog even genieten van de ouverture gisteren. En dan donderdag het ongelukkige Denemarken dat door de nederlaag tegen Finland al zwaar onder druk staat. Hapje?