Evenepoel en Van Aert knallen naar goud en brons: magistrale Remco blaast tegenstand weg

De Spelen zijn amper begonnen en er liggen al twee medailles in het Belgische mandje. Getekend: een magistrale Remco Evenepoel en een steengoede Wout van Aert. En zo staat Evenepoel met een weekje vertraging toch maar te blinken op het podium in Parijs, op het hoogste schavotje dan nog.

Remco Evenepoel heeft gisteren nog maar eens bewezen wat voor een ongelooflijke straffe coureur hij is. Drie weken lang reed hij zich te pletter in de Tour de France, de belangrijkste en zwaarste koers van het jaar. Amper zes dagen later tekende hij alweer present op de Olympische Spelen, het grootste sportevenement van het jaar. En twee keer steeg de wereldkampioen tijdrijden boven zichzelf uit.

Na een akelige val in de Ronde van het Baskenland verscheen Evenepoel op 29 juni toch met enige twijfels aan de start van de Tour. Zijn eerste deelname en bovendien was zijn voorbereiding allesbehalve ideaal verlopen. Na de Dauphiné moesten er snel nog enkele kilo’s af. Maar Evenepoel is een toptalent én een keiharde werker. In de Tour kregen we misschien wel de allerbeste Evenepoel ooit te zien. Evenepoel kleurde de koers en ging bergop mee met de besten. Enkel de meervoudige Tourwinnaars Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard waren te sterk. Het resultaat: derde in het eindklassement, winnaar van de witte jongerentrui en ritwinnaar. Evenepoel in de vorm van zijn leven.

Goed hersteld

De grote vraag deze week was echter: is Evenepoel voldoende hersteld om het ook op de Spelen waar te maken? En hoe goed zouden zijn grote concurrenten Filippo Ganna en Joshua Tarling zijn? Beiden hadden ervoor gekozen om de Tour links te laten liggen om zich specifiek te kunnen voorbereiden op de olympische tijdrit. Het antwoord werd al snel duidelijk.

“Ik heb nu alle kampioenschappen kunnen afvinken. Dit is eigenlijk het einde van een rijtje”

Remco Evenepoel

Evenepoel reed in de straten van Parijs rond als een hogesnelheidstrein. Als wereldkampioen mocht onze 24-jarige landgenoot als laatste starten en bij elk tussenpunt zette hij een nieuwe besttijd neer. Het enige dat hem in de slotfase nog van goud kon houden, was een valpartij. De regen zorgde voor een spekgladde omloop, maar ook dat kon Evenepoel niet deren. Terwijl Tarling kreeg af te rekenen met een lekke band en Ganna met de schrik vrijkwam na een slipper, bleef Evenepoel feilloos. In de slotkilometer perste hij er nog eens alles uit en toen hij over de meet kwam, wist hij meteen hoe laat het was: goud! Wereldkampioen op de weg, wereldkampioen in het tijdrijden, Belgisch kampioen, eindwinnaar van de Vuelta, tweevoudig winnaar van Luik-Bastenaken-Luik… En nu ook nog eens olympisch kampioen. Remco Evenepoel is een klasbak!

Brons voor Wout

Wie ook een ontzettend straffe prestatie neerzette, was Wout van Aert. Ook hij kwam dit voorjaar zwaar ten val. Zijn geschreeuw toen hij daar, midden in de Vlaamse Ardennen op het asfalt zat, ging door merg en been. Van Aert brak naast zijn sleutelbeen ook zijn borstbeen en verschillende ribben. Wat volgde was een moeizame revalidatie, die gepaard ging met de nodige twijfels. Van Aert verscheen eind juni, net zoals Evenepoel, aan de start van de Tour de France, maar dat ging allesbehalve van een leien dakje. De Kempenaar zag meer af dan hem lief was, maar beet door en haalde Nice. En gisteren reed hij in Parijs ook de laatste twijfels van zich af. Van Aert was gretig, had geen problemen met de gladde bochten en zette zelfs de snelste tijd neer. Enkel Ganna en Evenepoel zouden daar nog onder duiken. Brons dus voor Wout van Aert. Na zilver in Tokio zijn tweede olympische medaille. Daarmee is hij de 65ste Belg met minstens twee olympische medailles. Maar iets zegt ons dat dit brons voor Van Aert zal aanvoelen als een halve overwinning. Dit zal hij een goeie vier maanden geleden, toen hij zelfs moeite had met wandelen, niet gedacht hebben. Van Aert is weer renner. En wie weet kunnen we volgende week wel uitpakken met de welluidende titel: Goud voor Wout!

(Beau Vandevyvere)