“Hein Vanhaezebrouck dreigt verpletterd te geraken onder alle lofbetuigingen”

Jacques Sys, de hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine, geeft elke week zijn eigenzinnige kijk op de voetbalactualiteit.

De Europese gedachte

Het is een discussie die kennelijk vooral in België wordt gevoerd: een te druk Europees programma hypothekeert de kansen op de titel. Twee jaar geleden stelde Standard onder de toenmalige trainer Guy Luzon in matchen om de Europa League een B-ploeg op omdat het kampioenschap de hoogste prioriteit genoot. De Rouches pakten in een nochtans zwakke poule één punt op achttien, maar ze grepen ook naast de titel.

Bij Club Brugge zijn ze er kennelijk van overtuigd dat een overladen Europese kalender vorig seizoen uiteindelijk de doorslag gaf in het missen van het kampioenschap. Een strijd op drie fronten, zo klinkt het, valt moeilijk te voeren. Dus zou in de wedstrijden om de Europa League worden geroteerd. Het is een vreemde gedachte: clubs ijveren om een Europees ticket, maar als ze dan op dat niveau spelen is het kampioenschap plots belangrijker. Hoe moeten de supporters zich daarbij voelen? Niet overal is die Europese gedachte dezelfde. Bij Anderlecht niet en bij AA Gent zeker niet.

(Top)clubs moeten bij machte zijn om drie wedstrijden per week af te werken. Veel heeft te maken met trainingsintensiteit. Het verhaal dat er in België onvoldoende hard wordt getraind, valt al langer te horen. Iedere Belgische voetballer die naar het buitenland gaat, verbaast zich daar over een veel helser programma. Ze worden fysiek sterker en klagen niet over een moordend ritme. Kevin De Bruyne is daar het beste bewijs van. Terwijl er in de competities waarin hij uitkwam, de Bundesliga en de Premier League, een stuk sneller wordt gespeeld.

Het is zeker in het verleden een groot probleem geweest voor Belgische clubs: vanaf het moment dat het tempo in de hoogte gaat worden ze vertrappeld. Het meest opmerkelijke van de voorbije Europese week was dan ook de manier waarop AA Gent in Valencia voetbalde. De snelheid lag hoog maar op het tweede kwartier na kwamen de Buffalo’s nooit in de problemen. Ze waren de evenknie van de Spaanse club en oogstten achteraf veel waardering.

Het is een nieuwe pluim voor Hein Vanhaezebrouck die langzamerhand verpletterd dreigt te geraken onder alle lofbetuigingen. Aan de West-Vlaming om rustig te blijven. En verder te werken zoals hij dat doet: spelers beter maken, een collectief smeden en ze fysiek op punt brengen en houden.