Jack Hendry gelooft nog in een nieuwe titel voor Club: “We moeten nu elke wedstrijd winnen”

Na twee povere prestaties tegen AA Gent moet Club zich vandaag absoluut zien te herpakken tegen het verraderlijke Charleroi. Jack Hendry (26) schat de toestand van de teruggeslagen titelhouder in. “Het is heel belangrijk dat we allemaal samenblijven”, aldus de Schotse international, “de coach en de spelers, zij die spelen en zij die niet spelen.”

Het klopt: het is heel erg wennen aan het Schotse accent van working class hero Jack Hendry, tot je helemaal in zijn verhaal bent ingetuned en de context je brein helpt om de onbekende klanken te decoderen. Het is woensdagnamiddag, de ochtendtraining liep uit en hij is meer dan een uur later dan voorzien voor dit interview opgedaagd. In een team dat stabiliteit zoekt, maakt hij als centrale verdediger zelf ook een moeilijke periode door: rood tegen Standard, geschorst tegen Union, twee keer geel in de beker tegen AA Gent en vorige zondag in de competitie tegen datzelfde AA Gent door de coach voor het eerst naast de ploeg gezet.

Hoe hard heb je gevloekt toen je vernam dat je op de bank zat?

“Het is voetbal, je weet dat het kan gebeuren. Hopelijk duurt het niet te lang. Ik ben naar hier gekomen om te helpen de titel en de beker te winnen en ik voel dat als ik op het veld sta, ik een hele goeie impact op het team kan hebben. Zeker als je verliest, is het frustrerend dat je op de bank zit en niet méér kunt doen. Maar mijn focus is niet veranderd: ik werk elke dag om de coach te laten zien dat hij mijn naam als eerste op het blad moet zetten. Het is niet voor het eerst in mijn carrière dat mij dat overkomt. Ik weet hoe je daarmee moet omgaan.”

Het is wel al lang geleden dat je nog eens gepasseerd werd.

“Ja, enkele jaren al, van bij Celtic. Maar ik heb al voor veel grotere moeilijkheden gestaan.”

Klopt het dat je op je twintigste bijna gestopt was met voetballen?

“Neen, maar er zijn wel momenten geweest waarop ik dacht: dit is de tegenslag te veel!”

Wanneer was dat?

“Toen ik eens zes maanden out was met klierkoorts onder meer. En ook toen ik naar Australië vertrok om bij Melbourne Victory in een heel nieuwe omgeving weer te leren genieten van het voetbal en ik daar na twee wedstrijden al uitviel met een zware knieblessure. Dan denk je: wat gebeurt er, heb ik altijd ongeluk?! Na de operatie huilde ik van de pijn als ik nog maar van mijn bed naar het toilet moest gaan. Maar na een tijdje zeg je toch weer: ik kom sterker terug!

Als twaalfjarige ballenjongen raakte ik bij Celtic betoverd door de Champions League en vertelde ik tegen mijn vrienden: ‘Ik ga later ook Champions League spelen en Schotland vertegenwoordigen op grote toernooien.’ Ze dachten dat ik gek geworden was. Maar ik ben altijd blijven geloven dat ik daartoe in staat was. Tegenslagen leerden mij hoe belangrijk je mentale staat is om je doelen te bereiken. Ook nu weer: een beslissing van een coach moet je respecteren, ook al ben je het er niet mee eens, en je moet hem op het veld laten zien dat hij op jou kan rekenen.”

Zijn het die twee uitsluitingen die je je plaats in de ploeg kostten?

“Misschien wel. Het zat twee keer tegen. Telkens ging ik in duel zoals ik dat altijd doe: zonder de intentie mijn tegenstander te raken. Tot dan was ik als verdediger zelfs nog nooit in mijn carrière geel geschorst geweest.”

Je hoort in het Guinness Book of Records te staan!

“Inderdaad ( lacht ). Maar nu ga ik van het ene uiterste in het andere.”

Wat is er voor jou veranderd onder de nieuwe coach?

“De centrale man in de driemansverdediging moet bij hem heel veel verantwoordelijkheid opnemen, als een soort captain functioneren. Hij wil dat we dominant zijn, in balbezit én bij balverlies, en verwacht dat we achterin man tegen man kunnen spelen om zo compact mogelijk te zijn en de bal zo snel mogelijk te kunnen terugwinnen. Omdat hij vaststelde dat we te veel doelpunten pakten doordat we als ploeg soms te ver uit elkaar stonden en zo de tegenstander te veel ruimtes gaven om in te spelen. Het is een nieuwe spelwijze en een proces dat wat tijd vergt, maar we slaagden er op die manier toch al in om in vier van de zes wedstrijden de nul te houden: tegen Sint-Truiden, Kortrijk, Union en Gent. De nieuwe coach is erg veeleisend, hij probeert mij nog beter te maken en dat is wat ik zelf ook wil. Het is die mentaliteit die mij hier bracht en ik voel dat ik nog veel beter kan. Ik wil de beste verdediger van de competitie worden en de beste verdediger van Schotland en ik ben ervan overtuigd dat het in mijn mogelijkheden ligt.”

Wat is er eigenlijk gebeurd met het solide Club dat in de Champions League indrukwekkend van start ging met een gelijkspel tegen PSG en een overwinning in Leipzig?

“Dat is de vraag van één miljoen, hé.” ( lacht )

In de daaropvolgende vier wedstrijden slikten jullie achttien doelpunten: deed de ‘poule des doods’ jullie dood?

“Het is een feit dat we tegen de beste ploegen van Europa speelden en dat ons dat… aantastte. Als je daardoor wat minder vertrouwen hebt en je je fysiek wat minder voelt, kan zich dat opstapelen en resulteren in een moeilijke periode. Maar de Champions League ligt al een eind achter ons en we staan nu met een nieuwe coach voor een nieuwe uitdaging. Het is heel belangrijk dat we allemaal samenblijven, de coach en de spelers, zij die spelen en zij die niet spelen, om zo weer een sterk team te vormen dat voor de prijzen kan spelen. Met die teamspirit en die honger, focus en vastberadenheid zijn we nog altijd in staat om de titel en de beker te winnen, denk ik.”

In welke mate tastte de zaak-Vormer die teamspirit aan? De indruk ontstond dat die de kleedkamer verdeelde: dat sommigen meegingen in zijn ‘slachtofferrol’ en anderen eerder de moed van de coach apprecieerden om hem op de bank te zetten.

“Ik kan daar niet veel over zeggen, want ik begrijp nog niet zo goed Nederlands ( lacht ). Maar ik voelde dat niet op die manier aan. Wie niet speelt, is ongelukkig en dan is het belangrijk dat de coach en de speler eerlijk zijn tegenover elkaar. Niemand is perfect. We zijn allemaal mensen, spelers en coaches, en mensen maken fouten. Waar het om gaat, is: hoe reageer je op fouten? Er is pas een probleem als fouten zich blijven herhalen. Dus hopelijk gebeurt dat niet, spelen we een sterk seizoeneinde en kunnen we de fans geven wat ze verdienen. We weten waarvoor we staan: elke wedstrijd winnen.”

(Christian Vandenabeele)