Jean Butez, held in de schaduw bij Royal Antwerp FC: “Trouwen én titel in mei, waarom niet?”

Wat is dàt, met Royal Antwerp FC? On fire is een understatement. De bekerwinst was al een stunt en nu op één week tijd de nummer 1 in België en killer van Mourinho en co, na een wereldmatch. Anderlecht moet bidden dat die match de Great Old zwaar in de benen zit. Véél helden op de Bosuil: Ivan, Ritchie, Rafa… en één God, Dieudonné. De nummer 1 van de nummer 1 is dan weer een jongen die vorig jaar nog bij het nietige Moeskroen tussen de palen stond maar donderdag zomaar Bale, Kane en co van goals hield. Kennismaking met Jean Butez. “Ik trouw in mei komend jaar. Na het kampioenenfeest? Waarom niet?”

That’s the Great Old in 2020. Twee interviews op de Bosuil, zo pal in de nu al historische week Beerschot-Tottenham-Anderlecht. De ene krant komt voor Dieudonné Mbokani, belangrijk want hij zorgt voor de goals. Maar de spits is op de Bosuil zo belangrijk dat hij er God is. En als God geen fotograaf bij het interview wil moet de krant buigen. Twee tafeltjes verder interviewt de andere krant Jean Butez. Al even belangrijk want de doelman moet de ballen tegenhouden. Maar het zijn tegenpolen, zoals de 25-jarige Fransman vriendelijk tijd maakt voor vragen én foto’s.

That’s Jean Butez , held in de schaduw. Want wat coach Ivan Leko en co afgelopen weken neerzetten: het ís heldenwerk, hoor. Leko sprak al vóór Tottenham van een mirakel “groter dan de titel van Leicester in 2016” – heel Antwerpen (de rood-witte helft dan) droomt al van een nieuwe landstitel, de vorige dateert nog maar van 1957. Laat dat nu net zijn waarvoor doelman Jean Butez in juni voor vier jaar tekende bij Royal Antwerp FC. “Zo is dat. Om prijzen te winnen. Ooit. De beker was al mooi maar die zet ik echt niet op mijn palmares, daar had ik geen verdienste aan. Het is nog te vroeg om nu al over onze titelkansen te spreken maar het is een feit dat we steeds beter draaien en het ene resultaat na het andere neerzetten. Doodzonde natuurlijk dat zo’n matchen zonder supporters moeten doorgaan. De supporters en de sfeer hier waren één van de redenen dat ik voor Antwerp koos. Al de eerste keer dat ik hier met Moeskroen het veld betrad, wist ik: dit is het meest indrukwekkende in heel België. Het zijn ongelooflijke fans, ik kan alleen maar hopen dat ze zo snel mogelijk mogen terugkeren.”

Mignolet

En zo is Jean Butez, in 2017-2018 nog goedkope huurling/invallersdoelman bij het nietige Moeskroen en op het einde van dat seizoen zomaar gratis overgenomen van Lille OSC, nu wel de nummer 1 van de Belgische nummer 1 – stamboeknummer 1 zelfs. Want in 2018-2019 bloeide hij bij de Hurlus onder coach Bernd Storck helemaal open en kon hij op de interesse rekenen van, komt ie… Monaco, AA Gent, Lyon, Club Brugge (had Moeskroen geen 5 miljoen euro gevraagd, Simon Mignolet stond er nu niet in de goal), Standard en Anderlecht. Maar het was Antwerp dat in juni uiteindelijk 2 miljoen bovenhaalde, meteen een contract van vier jaar. “Ze volgden mij al twee jaar, Luciano D’Onofrio en mijn manager hadden regelmatig contact, Antwerp wilde me duidelijk, meer dan Anderlecht eerder. Dat gaf vertrouwen. En ik wilde vooral naar een club waar ik zou spelen, na die twee jaar bij Moeskroen zou de bank mij ongelukkig maken. Het was aan mij om mij te bewijzen.” Butez moest daarvoor de concurrentie aangaan met de Iraanse international Alireza Beiranvand, door Marc Wilmots, ex-bondscoach van Iran, al vergeleken met Thibaut Courtois. Ook door een lange blessure van zijn concurrent, startte Butez de competitie. En hij staat er pál, wie is die Beiranvand nu weer…? Met dank aan een ene Jérémie Janot. “Een vroegere keeperstrainer van mij die mij ooit uitlegde: er is nooit een nummer 1 en dus ook geen strijd om de nummer 1. Er is alleen op het einde van het seizoen een titularis en geklopte. Zo ben ik aan het seizoen begonnen. En het werkte.”

Meer druk

Van de donkere armzaligheid van le Canonnier naar de gloriërende Bosuil: het is een opvallend parcours van een eerder onopvallend type doelman. Zijn eerste seizoen bij Moeskroen was nog aarzelend, keepte het jonge talent in concurrentie met Logan Bailly maar een tiental wedstrijden. Maar onder Bernd Storck die met de sterke reflexenkeeper op training hard werkte op zijn uitvoetballen, intussen één van zijn sterkste punten (Leko noemde hem op training aanvankelijk zelfs té speels), bloeide de Fransman helemaal open.

“Storck stuurde mij nog felicitaties met mijn transfer naar Antwerp. Ik heb heel veel te danken aan hem, maakte elke dag veel progressie. Technisch, mentaal, fysiek… De opbouw vooral. ( denkt na ). Het was wel anders keepen bij Moeskroen, ik kreeg er meer kans mij te onderscheiden. Hier hebben we meer balbezit, zijn de reddingen schaars, dan moet ik er die momenten staan. Presteren bij een topclub als Antwerp is toch nog anders. Andere verwachtingen, meer druk.”

Maar hij beantwoordt aan alle verwachtingen, met donderdag een probleemloze clean sheet tegen Tottenham, twee jaar geleden nog Europa League-finalist, als voorlopig orgelpunt. Want daarvoor nog maar één clean sheet dit seizoen, dat kon beter. “Ik ben een perfectionist. Straks bekijk ik met de keeperscoach (Vedran Runje, red.) nog beelden van de laatste matchen, om alle details, elk klein foutje te bekijken. Maar het heeft ook te maken met ons offensief spel. En ik verkies toch eerste te staan met 1 clean sheet in competitie dan vijfde met acht clean sheets (lacht).” Er wordt op de Bosuil in elk geval al minder gesproken over Sinan Bolat, drie jaar lang de chou van de Antwerpfans. Of het zou over zijn waffel met Gent tegen Genk moeten gaan, vorige maandag. “Die bal flotterde nogal, kan elke keeper overkomen. Sinan blijft een topkeeper. Een imposantere verschijning met veel meer ervaring maar ik heb mijn eigen stijl. Ik kan alleen maar hopen dat de supporters mij op het einde van het seizoen even graag gaan zien.”

Het blijft verbazend dat Lille OSC hem zo snel opgaf. “Soms beoordeelt men doelmannen te snel. Zolang een talent de kans niet krijgt zich te bewijzen bij de A-ploeg, kan men hem niet helemaal juist inschatten. Pas bij Moeskroen kon ik mij op alle vlakken helemaal ontwikkelen. Eerst onder Rednic die mij mentaal harder maakte en dan onder Storck.”

Weinig fantiek

Maar er scheelde nog iets met Butez op het jeugdcomplex van de Franse topclub. Men vreesde niet alleen dat de doelman te klein was voor het hoogste niveau – zijn 1.89m is nog steeds maar nipt voor een topkeeper –, hij was ook te weinig fanatiek, luidde in Rijsel. Hij ontkent niet eens. “Hoe leg ik dat uit…? De opleiding was er voor mij teveel gefocused op voetbal en school. Op het veld ben ik altijd wel fanatiek bezig met het spelletje, maar daarbuiten doe ik er alles aan om niet met voetbal bezig te zijn. Dat heet voor sommigen te weinig fanatiek maar ik dat juist nodig voor mijn mentaal evenwicht.”

Hij heeft het doorgetrokken, kijk thuis bijna nooit naar voetbal op televisie. “Ik ben hier al de hele dag met voetbal bezig… Hooguit bekijk ik de samenvattingen. En dan heb ik toch al geleerd om op de doelmannen te letten. Hoe ze zich verplaatsen, hun uittrappen, hun uitvoetballen… Maar verder verkiezen we een goeie film op televisie dan een voetbalmatch. Of gaan we wandelen met de hond. En dan wordt nooit over voetbal gepraat. Ik fiets ook graag. Dat kan nu niet meer tussen Rijsel en Moeskroen, op de Kemmelberg en zo, maar ik heb al mooie boswegen gevonden in Brecht en omgeving, aan de grens waar we nu wonen.”

That’s Jean Butez, rustige jongen in een stomende club. Hij is trouwens in september getrouwd met Marion, een Française uit Rijsel. Officieel dan, het grote feest is omwille van de coronacrisis uitgesteld tot in mei 2021. Als er dan maar geen kampioenenfeest in de weg zit. (lacht) “Dat zou te gek zijn. Waarom niet? Het moet ook de ambitie zijn, pourquoi pas..? Al beschouw ik Club toch nog steeds als topfavoriet. Maar het zal niet alleen tussen Club en Antwerp gaan. Ik zie ook nog Charleroi, dat het grote voordeel heeft geen Europees voetbal te spelen, Standard… En niemand weet welke impact Covid nog kan hebben. We zijn ook al getroffen, ik moet zeggen dat de situatie steeds stresserender wordt. We zien dan wel waar we uitkomen, moeten het zoals de coach zegt match per match bekijken. Het was eerst Beerschot, dan Tottenham, nu Anderlecht… Maar het was in elk geval al een fantastische week, toch?”