Joakim Maehle over de heropstanding van Racing Genk: “Felice Mazzu wilde warriors. En dat zijn we niet”

Een Wolf in Limburg: onder de nieuwe coach zit Racing Genk nu al aan 16 op 27. Na een knap verdiend gelijkspel tegen Antwerp, gingen de Limburgers afgelopen weekend thuis onderuit tegen Standard. Ondanks deze nederlaag lijkt de landskampioen toch op weg naar play-off 1. De jonge Deen Joakim Maehle is exponent van het nieuwe Genk: ‘Forrest Gump’ rent zijn flank weer af als speelde hij weer in de kampioenenploeg. Achter- en vooruitblik in vijf stellingen voor de last man standing.

In zes van die laatste negen wedstrijden scoorde Genk via de rechterflank Maehle-Ito 9 van de 14 goals. Maehle is back. De flankverdediger was vooral dankzij zijn uitzonderlijk loopvermogen – in de Genkse kleedkamer is zijn bijnaam Forrest Gump – vorig seizoen dé revelatie en hij behoorde deze zomer al tot het kransje ‘Waarschijnlijk niet te houden’. Maar na Pozuelo vertrokken in de zomer eerst Trossard en Malinovski, in januari volgden ook nog Berge en Samatta. Maar Maehle zit er nóg, ondanks ruime belangstelling. “They said NO…!” Last man standing.

“Ik kreeg plots een profcontract.

Ik denk dat ze kruis of munt hebben gedaan.”

“Dan zouden er rebelleren”, weet hij. Maar Maehle is een verstandige jongeman. Zo verstandig dat hij best had willen studeren. Zo zag het er ook even uit, hij had als achttienjarige al een studiebeurs voor Amerika te pakken, hij kon er studeren combineren met voetballen bij het collegeteam. Hij meende dat hij als jeugdspeler bij het Deense Aalborg BK toch nooit zou doorbreken. “Ik was bij de U19 lang geblesseerd en had nooit verwacht dat ik een profcontract zou krijgen. Dat was normaal voor vijf andere ploegmaats en vijf was al veel, normaal stroomden er maar twee door. Maar ik speelde de tweede helft van het seizoen best goed. (lacht) Ik denk dat ze toen kruis of munt hebben gespeeld: nog een zesde of niet… Sommigen van die jongens voetballen al niet meer.”
Hij verhuisde een jaar later, zomer 2017, al naar Genk, werd er vorig seizoen landskampioen, speelde Champions League op Anfield, tegen Napoli…
Maar wat is Maehle behalve roadrunner, begeerde rechtsachter en verstandige jongen nog? Chill. En cool. Scandinaviër, hé. Nooit al te uitbundige uitspraken – al wordt de jonge Deen in de kleedkamer geprezen voor zijn humor. “Ja, ik amuseer me hier met de boys. Grappen maken.” Maar met een pen of een micro voor zich wordt hij snel weer bedachtzaam. Het type dat niet mort als hij naast het elftal valt, zoals onder Mazzu. Hij zei toen: “I don’t agree. Maar ik blijf professioneel.” Maar we zijn drie maanden later, er kwam een nieuwe coach en Genk herleeft. En Joakim Maehle ook.

1. Maehle kon bij Southampton of Atalanta voetballen, zelfs Manchester United zou belangstelling hebben getoond. Maar hij zit nog steeds bij Genk. En daar heeft hij meer mee geworsteld dan hij laat uitschijnen.

“Mmmm…. Dat nu ook nog Berge en Samatta weg zijn is niet verrassend. We kennen de strategie van de club, het is een goede zaak voor iedereen. Dat ik moest blijven, was wel een teleurstelling, ja. Ik ben ambitieus, zag die mooie buitenlandse clubs voorbijkomen… We waren kampioen, dat lukt niet elk jaar, misschien was dit wel dé kans. But they said NO… Anderen rebelleren dan misschien, maar ik zit zo niet in elkaar. Ik was ook niet diép ongelukkig en redeneerde: ik ben pas 22 jaar, heb nog tien tot vijftien jaar te voetballen. Dimitri de Condé (technisch directeur, red.) legde mij ook uit dat ik mij het best nog een jaar kon ontwikkelen bij Genk, dat uiteindelijk Champions League speelde. Ik volgde dat wel. Maar de eerste maanden liep het heel stroef, het team was onder de nieuwe coach zoekende. En vooral toen ik op de bank belandde na het thuisverlies tegen Zulte Waregem, werd ik kwaad. De hele ploeg speelde shit en ik was ook niet goed, maar ik zat tegen Waasland-Beveren en Anderlecht op de bank. Dan waren er toch momenten dat ik dacht… (houdt in). Neen, ik dacht nooit what am I doing here…? Want dit is en blijft een heel fijne club. Ik dacht eerder: waarom zit ik op de bank…? Hoe kan dat nu…? Coach, zie je niet wat ik het team kan bijbrengen…? Zonder ruzies, zonder zware discussies.”

2. Niet de relatie tussen Maehle en de club was vertroebeld, het matchte niet met de nieuwe coach Felice Mazzu.

“Het ging niet om Mazzu persoonlijk. Wel om zijn tactisch concept. In zijn spelplan mocht telkens maar één flankverdediger mee aanvallen. Dat werkte remmend, ik kon niet vrijuit voetballen, mijn aanvallende impulsen niet uitleven. Geen kwaad woord over Felice, maar hij hield te strak vast aan zijn concept. Ik denk dat een nieuwe coach altijd het midden moet zoeken tussen zijn ideeën én de kwaliteiten van de spelers die er zijn. Mazzu wilde van ons warriors maken. Fighters… Natuurlijk wilden we alles geven om te winnen, maar we wilden ook voetballen. Bij Charleroi kan je zeggen: You need to be warriors. Winning by fighting. Bij Genk had hij meer moeten uitgaan van ónze kwaliteiten, onze techniek, onze snelheid… Hij probeerde ons te veranderen in spelers die we niet waren, begrijp je? De match was niet perfect.”

3. Maehle vond in de nieuwe coach Hannes Wolf wél een coach die hem helemaal ligt.

“Dat kan je wel zeggen. Het klopt dat ik meteen onder de indruk was van de nieuwe coach. In zijn eerste bespreking, de analyse van een detail zeg maar, was hij vanaf minuut één zó duidelijk en helder! Ik zeg niet dat Mazzu een emocoach, was maar deze club heeft een reputatie van mooi verzorgd technisch voetbal, waar de coach nu op hamert. En Hannes is rustiger, rationeler. Meer Scandinavisch, eigenlijk, dat is de juiste vergelijking. Je ziet dat het beter werkt, iemand als Théo Bongonda is een andere speler geworden. Ik spreek hier voor mezelf, maar ik denk dat acht op de tien spelers hetzelfde zouden zeggen.”

4. Onder Wolf stevent Racing Genk nu toch af op play-off 1.

“Ja! Ik ben ervan overtuigd dat we het nog halen. We hebben het in eigen handen. Heeft de ploeg nog niet zijn beste niveau bereikt, er is duidelijk progressie. Onze kracht moet, zeker na het vertrek van Sander en Aly, nu vooral in het collectief liggen. Een beetje zoals vorig seizoen. Toen dacht ook iedereen dat de ploeg in de play-offs in elkaar ging zakken na het vertrek van Pozuelo. Neen dus.”

5. In september werd het contract van Maehle verlengd tot 2023. Mét de afspraak nu dat Genk niet meer zal dwarsliggen als het juiste bod komt.

“Ik ben pas 22 jaar, maar voetbal hier intussen 2,5 jaar. Van de ploeg van mijn debuut blijven nog alleen Vukovic en Heynen over. Ik probeer op mijn manier wat leiderschap te geven, door een voorbeeld zijn voor de anderen. Op en naast het veld. Zoals Sander Berge deed, ja. Er kunnen nog mooie maanden komen. Eerst met Genk in play-off 1 en dan misschien het EK met de nationale ploeg. Eind maart speelt Denemarken oefenmatchen tegen de Faröer en Engeland. Als ik dan in de selectie zit, ziet het er goed uit. Speel ik misschien op het EK tegen België, ja (lacht). Dat op een EK mijn kansen op een toptransfer weer omhoog kunnen schieten? En de prijs van 10 miljoen euro ook? Serieus: daar ben ik nog niet mee bezig. Not at all. Misschien speel ik hier volgend seizoen ook nog. Ik ben daar heel nuchter in. Dat is nu eenmaal mijn natuur. En ik ben hier best gelukkig. Hygge? Neen, man, dat is eerder het Deens begrip voor cosy en gezellig dan voor geluk. Maar clubwise ben ik hier dus gelukkig, al woont mijn vriendin nog in Denemarken. Voorlopig dus. Maar ik behoud mijn dromen. En I dream big.”

NB: Maehle laat ook graag weten dat hij nog goed eet. Bij zijn vertrek had Sander Berge, die de laatste maanden in hetzelfde flatgebouw woonde als zijn ploegmaat, opgegooid dat zijn maatje nu een andere kok zal moeten zoeken. Maehle, verontwaardigd: ”Sander strooide zomaar iets rond. Niks van aan. Het was IK die voor hem kookte. Hij kon niet eens een ei bakken. Voor zo’n grote jongen!”