Onze senior writer Frank Buyse heeft bedenkingen bij de titel die Club vandaag kan pakken. “Is een titel echt àltijd verdiend?”

1. Club Brugge, 2. Union, 3. Anderlecht en 4. Antwerp: de kans is groot dat al op deze voorlaatste speeldag alles in de Champions’ Play-offs beslist wordt. Of er zou nog veel moeten omslaan. Eerst alle ogen gericht op de Bosuil: toont Club zich de ware kampioen en maakt het meteen de klus af? En dan op het Lotto Park, Anderlecht heeft nog een zware rekening met Union te vereffenen én kan zowaar nog tweede eindigen. Maar wat heeft een Gentse professor statistiek van veertig jaar geleden te maken met de titelstrijd?

Eigenlijk jammer dat beide wedstrijden niet op hetzelfde uur worden gespeeld, het had voor nog wat meer suspense gezorgd. Bij winst van Club om 15.20 uur is de titelstrijd beslecht. Ha, meneer Lorin Parys, misschien geen vijf jaar meer wachten maar meteen het actieplan ‘Samen voor veilig voetbal’ van de Pro League en Binnenlandse Zaken op gang schieten? Meteen een stadionverbod van tien jaar voor alle idioten, Brugse of Antwerpse! Moeten we misschien minder beven voor het geweld dat kan ontstaan als drieste Antwerpfans zich “in hun stad belachelijk gemaakt” voelen, Radja Nainggolan zette de toon al. Dan kan Club misschien nog beter een paar uur later zijn 18de titel vieren, na Anderlecht-Union. Het zou heel beschamend zijn voor RSCA een viérde keer te verliezen van het kleine Brusselse broertje. En paars-wit droomt nog van de tweede plaats. Hoewel: nog iemand in de zaal zonder paars-witte sjerp die Union de titel van vice-kampioen niét gunt? Maar een kampioenenfeest vanavond thuis, in de zetel, is dan weer minder leuk voor de fans. Al heeft Club zich al voorzien, dan beginnen de voorziene festiviteiten op Sint-Andries maar rond 20 uur.

Laatste Europees ticket

Zo kan het er allemaal uitzien vandaag. Ongeacht in welk scenario, Club kan toch maar beter vandaag zijn derde opeenvolgende titel pakken. Volgende week thuis tegen Anderlecht klinkt misschien wel leuk, maar dat kan best riskant worden: Club kon dit seizoen nog niet winnen van Anderlecht dat daar bovenop misschien nog steeds vice-kampioen kan worden.

En dan is er ook nog Genk-Gent in de Europe Play-offs. Voor Antwerp belangrijker dan hun match “om de eer” vandaag: indien Gent niet verliest en daarmee als bekerwinnaar al zeker eerste eindigt in de Europe Play-offs (toch weer knap werk van Hein Vanhaezebrouck, hoe hij zijn ploeg scherp houdt in deze voor de Buffalo’s overbodige PO2), ontsnapt de Great Old na een weinig verheffend seizoen tenminste nog aan een barrage tegen Genk voor het laatste Europese ticket, derde voorronde Conference League. Kunnen Brian Priske en Bernd Storck vroeger afscheid nemen van Antwerp en Genk – dé twee grote teleurstellingen van dit seizoen.

Fantastische cijfers, weinig glans

Dat zou dan tegelijk zijn met Alfred Schreuder, die dus na een half jaartje Club Brugge voor Ajax kiest. Het is de Nederlander gegund. Wel raar: hij pakte met Club 34 op 36, boog de achterstand van 12 punten op Union om tot een voorsprong van 3 punten, zette in PO1 10 op 12 neer en haalde met 2,37 punten per match van alle trainers in de geschiedenis van Club het hoogste gemiddelde… En toch wordt zijn vertrek noch door de fans, noch binnen Club zelf als een groot drama beschouwd.

Omdat het een titel wordt zonder veel glans, “nooit eens de tegenstander weggeblazen”, omschrijft ex-Clubcoach Hugo Broos het seizoen. Want die cijfers van daarnet zijn alleen maar cijfers, voetbal is naast een praatsport ook een cijfersport geworden. En van onze lessen statistiek aan de universiteit – toegegeven, ons gevecht met ponskaarten kreeg alleen een ‘geslaagd’ dankzij de welwillendheid van de lieve professor Hilary Page – onthouden we vooral dat men met cijfers zo niet àlles, toch heel veel kan bewijzen. Zoals: Club stond vandaag ook zonder de puntenhalvering eerste, met 82 punten tegenover 81 punten voor Union. En dus is Club de verdiende kampioen.

Met dank aan Big Si

Maar wat dan wat met het blote oog, dat zag dat Union op het veld de beste ploeg van het land was? Dat Union dit seizoen in alle onderlinge duels viér keer beter was dan Club? Al hebben ze er drie van verloren, geen enkele neutrale voetballiefhebber kan ontkennen dat Union tegen Club (veel) meer verdiende dan een schamele 1 op 12. En voor wie dat niet zag, halen we ook maar cijfers-die-alles-kunnen-bewijzen boven: de ‘expected goals’, die analisten nu zo graag bovenhalen, de verwachte doelpunten. Die waren altijd in het voordeel van Union: 2.33 tegen 0.77, 1.65 tegen 0.78 en 1.66 tegen 1.24…

Voor het wellicht beslissende duel hebben we dan weer geen cijfers nodig: Simon Mignolet hield, al eens met het nodige geluk, een beter Union van een verdiende zege. Toch? Dat was zondag ook al het geval – we geloven hem als hij zegt dat hij die penalty van Vanzeir ook wel had gepakt, indien nodig. Big Si was in élke PO1-match dé grote uitblinker bij Club, wat zegt dat? In 2020 poneerde Hein Vanhaezebrouck al dat Club zijn titel alleen te danken had aan zijn doelman. Dat was toen overdreven, maar nu is dat wél waar.

Kampioen in werkkledij

Ok, de doelman speelt ook mee. Efficiëntie en ervaring ook. En geen enkele goal pakken tegen Union, de best scorende ploeg van het land, is echt wel een verdienste. Maar mogen de cijfers en het koude klassement niet even aan de kant? Mag dan echt niet gezegd worden dat over het hele seizoen Union een betere, frisser voetballende ploeg was dan Club? De blauw-zwarte lezersreacties nemen we er maar bij. We zagen zondag én woensdag nog steeds geen échte kampioen. Geen kampioen in een schoon kostuum, maar een in werkpak. Natuurlijk heeft Alfred Schreuder zijn verdiensten: duidelijke keuzes, een stevige defensieve organisatie, bijna perfecte resultaten. Maar we zagen zelden of nooit indrukwekkend voetbal. En al zeker geen Ajax-voetbal. Moet Club werk van maken, wil het een vierde opeenvolgende titel. Of het nu met Wouter Vrancken (die willen ze bij Antwerp en Genk ook wel), Carl Hoefkens, Xabi Alonso of een andere nieuwe coach is. Want we hebben ons altijd al verzet tegen het cliché dat een trainer alleen mag worden beoordeeld op zijn resultaten. En ook tegen het cliché dat een titel altijd verdiend is. Neen, als Club die vandaag of morgen pakt, is hij niét ónverdiend. Maar vét verdiend vinden we hem ook niet. Maar wacht! Mazzu vrijdag: “We focussen ons niet op de tweede plaats, de eerste is nog niet gaan vliegen.” Misschien wordt het vandaag toch nog niet allemaal beslist…