“Laat die hooligans een nieuw stadion bouwen, dan dragen ze eindelijk iets positiefs bij aan het Antwerpse voetbal”

Ik beken: naast het feit dat ik een journalist ben heb ik zeer veel sympathie voor Antwerp, net als ik Beerschot Wilrijk trouwens alle successen gun. Een supporter zou ik me niet durven noemen, omdat ik daarvoor te weinig naar de wedstrijden van de rood-witten ga kijken, maar de sfeer die de club en haar stadion uitstraalt is uniek in ons land en eigenlijks zelfs ook ver daarbuiten.

Al twaalf jaar speelt de Great Old in tweede klasse, maar nog steeds is de Bosuil aardig gevuld voor elke thuiswedstrijd – dit seizoen zelfs haast elke keer uitverkocht – en op verplaatsing is de Antwerpaanhang vaak talrijker dan die van de thuisploeg.

Maar sinds zaterdagavond zit ik ook met een geweldig wrang gevoel. De ontgoocheling was troef na het laatste fluitsignaal in de wedstrijd tegen Eupen. Voor een zoveelste keer moet de promotie naar eerste klasse voor opnieuw minstens een seizoen de koelkast in, maar wat er zich daarna afspeelde tartte alle verbeelding. De veldbestorming leek even binnen de perken te blijven tot enkele gemaskerde heethoofden gevolgd door een even dwaze meute die het nodig vond richting het vak van de Eupensupporters te lopen om daar een veldslag uit te vechten. De lont zat in het kruitvat, waarna het vuur zich ook richting de straten rond het stadion verspreidde. Alles dat ook maar een beetje losgewrikt kon worden – van kleine bomen tot verkeersborden – werd als wapen gebruikt.

Meer dan 24 uur later overheerst bij mij nog altijd niets anders dan plaatsvervangende schaamte. Dit seizoen kon Antwerp eindelijk nog eens op sportief vlak naar de hogere regionen van het klassement kijken, maar al dat positiefs wordt helemaal naar de achtergrond verdrongen door enkele randdebielen wiens IQ recht evenredig is met hun bezorgdheid naar andere dingen en mensen toe. Want naast een daad van volstrekt zinloos geweld waren de rellen die zich gisteren op en rond de Bosuil voordeden ook egoïsme in zijn puurste vorm.

Blijkbaar heeft het crapuul dat zich wilde laten gelden er geen enkel probleem mee dat kinderen die simpelweg een leuke avond wilden beleven op het voetbal wenend van de angst naar het misselijk makend schouwspel stonden te kijken. Blijkbaar zien ze er geen graten in dat een volledige Antwerpaanhang en misschien zelfs wel bij uitbreiding alle voetballiefhebbers nog maar eens de stempel van marginalen op zich geplakt krijgen.

Terwijl voetbal net het bindmiddel bij uitstek is. Jong of oud, rijk of arm, dik of dun: op een tribune is iedereen gelijk. Het is een van de meest essentiële onderdelen van het populairste spelletje ter wereld. Met hetgeen de hooligans hebben getoond in Deurne gaan ze daar volledig dwars tegen in. Ik beschouw het vooral als een aanslag tegen het voetbal, de favoriete passie van velen. En dat is onvergeeflijk.

Er zullen ongetwijfeld opnieuw veel stadionverboden worden uitgesproken, al kunnen we ons de vraag stellen of dat veel zoden aan de dijk brengt. Ongetwijfeld had een groot aantal van de relschoppers al zo’n verbod achter hun naam staan en voor sommige onder hen is het zelfs helemaal niet relevant, aangezien er ook een delegatie aanwezig was van de ‘bevriende’ harde kern van het Nederlandse Feyenoord. Misschien moet er daarom eens gekeken worden naar een alternatieve straf. Laat het tuig een nieuw stadion bouwen, zoals slaven de piramides in het Oude Egypte tot stand brachten. Dan dragen ze eindelijk iets positiefs bij aan het Antwerpse voetbal.