Loïck Luypaert en Red Lions zijn razend ambitieus: “Onze honger is heel groot”

De Red Lions staan aan de vooravond van de Hockey World League Final in India. Verdediger Loïck Luypaert (26) is ambitieus maar kijkt ook al verder dan dit tornooi. “Mijn grootste droom is een nieuwe olympische finale.”

Morgen spelen de Red Lions hun eerste wedstrijd op de Hockey World League Final in India. De tegenstander is Argentinië, nota bene het land dat hen vorig jaar nog van de olympische titel hield in Rio. Ook Loïck Luypaert, verdedigende rots in de branding bij Braxgata en de nationale ploeg, was er toen het hart van in.

Nee, ons verhaal was prachtig. De groep die in Rio met tranen op het podium stond, heeft samen veel meegemaakt. Gedurende vier jaar speelden we bijna elk groot tornooi met dezelfde zestien jongens. Uiteindelijk mondde dit uit in een zilveren medaille, een unicum in de Belgische sportgeschiedenis. Als team hebben we normen en waarden die we willen uitdragen. Als die dan naar voor komen in de media na zo’n tornooi, dan vind ik dat minstens even waardevol dan de medaille om onze nek. We willen het shirt van de Red Lions telkens eer aan doen, en nieuwe generaties inspireren.

Zeker! Al snel na Rio stapten we in een traject richting Tokio. Rio was een sprookje, enkel in de finale konden we niet overtuigen. Dat geeft een klein beetje een zure nasmaak, maar die nasmaak geeft ons nu ook net die motivatie om nog harder door te gaan met dit team om onze droom waar te maken.

Onze honger is heel groot, maar als sporter moet je ook realistisch en nuchter zijn. Als je weet dat alle landen van de top acht kans maken, dan blijft de kans klein. Maar mijn grootste droom is om in Tokio nog eens de kans te krijgen om voor goud te kunnen spelen. Dat gun ik heel de groep.

Het is een lastig tornooi om op vooruit te blikken aangezien het niveau de laatste jaren heel dicht bij elkaar ligt. We hebben ons goed voorbereid maar we zijn wel met een verjongd team naar India afgereisd. We zullen de jonge jongens dus goed moeten inpassen en stappen maken in het tornooi. Eigenlijk staat en valt het tornooi met de kwartfinale. Als je die wint, ga je door naar de top vier, wat uiteraard onze doelstelling is. Op lange termijn bereiden we het WK voor, dat hier in december volgend jaar wordt gespeeld. We willen weer veel leren over onze tegenstanders.

“Ik ben niet meer teleurgesteld over de verloren finale in Rio.”

De omstandigheden zijn goed, maar een cultuurshock is het zeker. Bhubaneswar is, zoals een groot deel van India, geen rijke stad. We moeten heel erg op ons eten letten om niet ziek te worden. Anderzijds zijn de mensen hier helemaal gek van hockey en staat er een vet stadion. Hopelijk kunnen we nog tegen India spelen, want dan gaan de mensen hier helemaal uit hun dak!

Waarom niet? India organiseert elk jaar gedurende zes weken een competitie in de winter. Daar zou ik zeker eens aan willen meedoen. Zes weken door India reizen en met een multicultureel team samen spelen, dat lijkt me echt wat.

De ledenaantallen bij de bond gaan al jaren in stijgende lijn. De goede resultaten van de Red Lions en de groeiende populariteit van de Red Panthers (de vrouwenploeg, red.) helpen daar zeker bij. Hockey werd vroeger enkel rond Brussel en Antwerpen gespeeld. Nu zien we veel nieuwe clubs die opgericht worden in andere provincies, wat alleen maar mooi is voor onze sport.

Momenteel staat de massale aandacht voor de Red Lions in schril contrast met de aandacht voor onze binnenlandse competitie. De clubs springen uit hun voegen door de ledendruk en staan vaak op een kruispunt tussen werken met vrijwilligers of het doorvoeren van professionalisering. Ik geloof erg in het tweede. Ik geloof zelfs dat dit de stap kan zijn om de competitie naar een hoger niveau te duwen in de toekomst.

Ik ben beginnen spelen bij Braxgata toen ik amper drie jaar was. Ik was een druk kind en mijn ouders waren heel blij als ze mij samen met mijn neefjes konden afzetten op zaterdagochtend. Verwachten dat je ooit zover zou komen, dat kan je niet. In een teamsport hangt dat ook van te veel factoren af. Ik heb hard gewerkt om in de nationale ploeg te komen en ik ben erg ambitieus. Ik hoop dan ook de kans te krijgen om ooit een groot tornooi te winnen met de Red Lions.