Mats Rits keert nog eens terug op Club Brugge: “Ik heb er vrienden. Geen collega’s”

Die blamage op Beerschot van vorige week vrijdag, die werd donderdag Europees al half rechtgezet. 9 op 9 in de Europa League en mee op kop: straf. Maar de andere helft moet nu wel volgen in de competitie, daar telt paars-wit nog maar 17 op 33. Dat moet dan wel meteen in de topper op Club Brugge. Mats Rits nog eens op bezoek in Jan Breydel! “Ach, het gaat mij alleen om de drie punten. Ik ben daar niet zo emotioneel in.”

Door Frank Buyse

Intussen zette paars-wit tegen de Bulgaren van Ludogorets al een en ander recht na de miskleun op Het Kiel. Maar dat verlies op Beerschot, troosteloos laatste, wat was dat toch weer? De ‘ad interim’ bij coach David Hubert was net weg en plots was alle schwung uit de ploeg: slappe afwerking, slappe defensie, slappe inzet … Maar Mats Rits (31) gaat in de verdediging: “Dat ons een gebrek aan goesting werd aangewreven, klopte niet. We domineerden 90 procent van de match, maar konden te weinig afmaken. En we gaven misschien maar drie of vier kansen weg, maar zij scoorden wel twee keer, telkens op de tegenaanval. Zo slecht was het echt niet. Het resultaat was natuurlijk wel teleurstellend, maar we hebben achteraf meteen grondig geanalyseerd wat daar fout liep en daar dan ook op getraind. Eerst met het oog op Ludogorets en dan op Club Brugge. We zaten in een goeie flow, we gaan niet zo snel twijfelen. We moeten gewoon verderbouwen en dat kan alleen maar met drie punten.”

Dankzij die goeie flow, vooral de knappe 1-2 op Real Sociedad en een uitbundige 3-0 tegen Standard, koos het Anderlecht-bestuur voor die opbouwwerken dus toch voor David Hubert. En de ervaren Rits toont zich heel tevreden over diens werk.

Duidelijke communicatie

“David is heel communicatief én benoemt ook duidelijk de fouten, zowel in groep als individueel. Zonder een speler af te maken. Je merkt dat hij ervaring op het hoogste vlak heeft als voetballer. Oké, niet als coach en het is natuurlijk wel zo dat het interessant kan zijn op ervaringen te kunnen terugvallen, maar het belangrijkste is toch de communicatie. De dingen duidelijk benoemen zoals ze zijn.”

Even leek het bestuur zelfs te kiezen voor de T2 van Tottenham, Ryan Mason: nog jonger en minder ervaren dan Hubert en geen kennis van het Belgische voetbal. Fans noch media toonden ook maar enig begrip voor de verrassende naam Mason. In de kleedkamer van Anderlecht moet toen toch ook gezegd zijn: serieus …?!

Rits, glimlachend: “Ik denk niet dat er één speler is die nooit kranten leest of op internet zit. Maar wij hadden nooit het gevoel: David zal zeker niet blijven. Het ontslag van een coach of de aanwerving van een coach: het is nooit de beslissing van de spelers, maar van ‘boven’. Als speler moet je dat aan de kant schuiven. Het enige wat je als speler moet doen, is ervoor zorgen dat je punten haalt. Ook een spelersraad kan niet tussenkomen in de keuze van een coach. Wie had een half jaar geleden gezegd dat Nicky Hayen bij Club zo succesvol zou zijn? Wie ook komt, buitenlander of niet, ervaren of niet, je moet toch altijd eerst eens afwachten om te beoordelen? Voor mij moet een trainer vooral een people manager zijn, meer dan een tacticus. Al moet hij natuurlijk ook wel tactisch onderlegd zijn, kunnen ingrijpen in een match die niet loopt zoals voorzien. Als speler overleg ik daar wel eens over met de coach, maar ook onderling moeten de spelers daarmee bezig zijn, op training én in de matchen.”

Mats Rits: loyale werknemer. Die al een beetje klinkt alsof hij al denkt aan een trainerscarrière na zijn spelersbestaan. Of wil hij misschien nog wel een jaar of tien mogelijk doorgaan? Luka Modric is al 39 en dartelt nog mee op het hoogste niveau.

“Als ik Modric was, zou ik ook nog lang doorgaan (lacht). Maar ik ben nog maar 31, een paar jaar wil ik toch nog doorgaan.”

Concurrentie overwinnen

En belangrijk zijn op dat overbevolkte middenveld van Anderlecht. Door de komst van Leander Dendoncker kwam er uitgerekend voor Rits wel serieuze concurrentie bij.

“Concurrentie hoort erbij”, klinkt dan niet echt onverwacht, de schouders ophalend. “En ik heb voorgaande jaren al meer concurrentie overwonnen. Je moet voldoende zelfvertrouwen hebben om te zeggen: ik speel.”

Zo is zijn carrière aan de top, na KV Mechelen dus, ook begonnen: in 2018 was hij samen met Siebe Schrijvers door Club Brugge ingehaald als ‘versterking in de breedte’. “Correct!”, grijnst hij. Hij zou de volgende jaren bijna 200 matchen voor Club spelen. Nooit wijkend. En drie keer landskampioen. En intussen zit hij sinds de zomer van 2023 alweer aan bijna vijftig wedstrijden voor Anderlecht. Goed gedaan voor een ‘versterking in de breedte’ aan de top. En dus heeft de voormalige wonder boy van Beerschot er toch alles uitgehaald?

“Mechelen, Club of Anderlecht: ik ben nooit supporter geweest van een club”

“Dat denk ik wel. Veel van zogenaamde wonder boys op hun zestiende voetballen al niet meer. Ik werd wel een heel ander type speler dan bij Beerschot.” Minder stér, eerder ‘kuisvrouw’ op het middenveld, zoals Anderlecht-icoon Paul Van Himst Rits in zijn Club-periode omschreef. De middenvelder beschouwt het als een compliment. Of hij intussen al meer Anderlecht dan Club is? Weer die ‘zakelijke’ kant van Rits. Weer de schouders ophalend: “Ik ben nooit supporter geweest van een club. Al was in mijn jeugd heel mijn dorp KV Mechelen-supporter. Vind ik moeilijk als je actief profvoetballer bent.”

Maar het is wel ‘fijn’, Club-Anderlecht, zondag. Al was zijn overgang vorige zomer naar de aartsrivaal niet evident. ‘Ritske de Rat’, weet je wel.

“Ach, ik heb er fijne jaren gehad, maar het was tijd voor iets anders, zo simpel is het. Maar ik heb wel nog regelmatig contact met enkele ex-ploegmaten van Club. Maar ik noem hen dan ‘vrienden’, niet ‘collega’s’. Indien het collegiaal was, zou ik stoppen. We hebben het ook niet per se over voetbal, maar ook over andere dingen in het leven. Maar tien vrienden hou je toch niet over aan het voetbal.”

Beste vriend Coosemans

De beste vriend die hij uit zijn hele carrière overhoudt, is dan wel weer een ploegmaat. “Colin Coosemans. Niet sedert Anderlecht, al een jaar of tien, van het eerste jaar dat we eerder samenspeelden bij Mechelen. We gaan samen met vakantie met ons gezin.”

En ze staan dus zondag ook samen als voormalige blauw-zwarten op Jan Breydel. Voor Club, nog steeds niet helemaal op peil, tegen Anderlecht, in opbouw. Nog steeds een klassieker, ook nu weer een duel tussen twee titelkandidaten? Rits trok toch naar Anderlecht om prijzen te winnen? Hij heeft maar twee jaar meer. “Dat zeg jij, hè? (lacht) Ach, alles kan toch nog? Eerst bij de eerste zes geraken en dan begint er een nieuwe competitie. Na elf speeldagen kan ik alleen maar vaststellen dat iedereen van iedereen kan winnen.”

Ook daardoor staan Club met 18 op 33 en Anderlecht met 17 op 33 nog maar respectievelijk vierde en zesde.

Voor beide ploegen zijn drie punten welkom. En voor Rits, op ‘vriendenbezoek’, gaat het toch ook een beetje om de eer.

“Neen, zeker niet. Mij gaat het alleen om de drie punten. Ik ben daar niet zo emotioneel in. (lacht)”