De Omloop Het Nieuwsblad baarde gisteren een muis. Na een flauwe koers, waarin de Belgen teleurstelden, spurtte de Noor Søren Wærenskjold naar de belangrijkste zege van zijn carrière. (foto Belga) © BELGA

Noor Wærenskjold wint vreemde Omloop na sterke sprint, ook landgenote Lotte Claes verrast bij dames

Niet Wout van Aert, maar Søren Wærenskjold is de winnaar van de 80ste Omloop. De Noor van Uno-X zette met een machtige eindsprint een tegenvallende opener van het Vlaamse wielervoorjaar naar zijn hand, voor Paul Magnier en Jasper Philipsen. Søren wie?

Bekijk de erelijst van de voorbije tien edities en je weet voldoende: de Omloop is zowat de moeilijkst te voorspellen klassieker van het Vlaamse wielervoorjaar. Wie had gedacht dat Ian Stannard in 2015 het Quick-Step-trio Boonen-Terpstra-Vandenbergh de loef zou afsteken? Wie had gedacht dat Greg Van Avermaet in 2016 en 2017 wereldkampioen Peter Sagan in een sprint zou verslaan? Wie had gedacht dat Michael Valgren in 2018 met een late solo zou verrassen? Wie had gedacht dat Davide Ballerini in 2021 als winnaar uit de bus zou komen? En wie had gedacht dat Jan Tratnik in 2024 de eerste Sloveense winnaar op de erelijst zou worden?

Jasper Stuyven, winnaar in 2020, vond het zo moeilijk niet, zo gaf hij in een interview met deze krant met een kwinkslag aan. “De laatste drie jaar won er altijd iemand van Visma, dus zo onvoorspelbaar is de Omloop precies toch niet.”

Stuyven had natuurlijk wel een punt: Wout van Aert in 2022, Dylan van Baarle in 2023 en Jan Tratnik in 2024. Visma-Lease a Bike domineerde de voorbije edities van de Omloop en won de laatste twee jaar ook Kuurne-Brussel-Kuurne. “Les premières crêpes sont pour les enfants”, sprak teambaas Richard Plugge in 2023. “De eerste pannenkoeken zijn voor de kinderen.” Zijn ploeg won op indrukwekkende wijze vervolgens ook de E3 Saxo Classic Harelbeke (Van Aert), Gent-Wevelgem (Laporte) en Dwars door Vlaanderen (Laporte), maar viste in de Ronde van Vlaanderen (Pogacar) en Parijs-Roubaix (Van der Poel), de twee wedstrijden waar het echt om draaide, achter het net.

Geen zesde voor Van Aert

Toeval of niet: Visma-Lease a Bike was gisteren eens niet dominant. Het Nederlandse sterrenensemble probeerde wel, maar de kopman, Wout van Aert, was niet op de afspraak. Op de Molenberg, een scherprechter in deze koers, was hij niet bij de pinken toen een grote groep wegreed. Van Aert heeft met de Omloop (2022), Kuurne-Brussel-Kuurne (2024), E3 Saxo Classic Harelbeke (2022, 2023) en Gent-Wevelgem (2021) voorlopig vijf Vlaamse voorjaarsklassiekers op zijn palmares staan, maar gisteren had hij niet de benen om er nummer zes aan toe te voegen.

In de sprint kwam Van Aert, elfde en vierde Belg, er net als in de voorbije Ronde van de Algarve niet aan te pas. In Portugal moest hij Fretin, Meeus en De Lie voor zich dulden. Gisteren luisterden zijn concurrenten naar de namen Philipsen, Van Moer en Allegaert. “Ik holde de hele wedstrijd achter de feiten aan en had gewoon de benen niet”, wond Van Aert er zelf geen doekjes om. “Ik had wel het gevoel dat we na de Molenberg nog zouden terugkomen, wat ook gebeurde. Maar ik had niet genoeg vertrouwen voor de sprint, zeker met al die snelle mannen rondom me. Ik probeerde nog wel, maar toen ik aanzette, voelde ik dat er niets meer op de benen zat.”

Iets zegt ons dat we in Kuurne-Brussel-Kuurne een op revanche beluste Wout van Aert bezig zullen zien.

Ik holde de hele koers achter de feiten aan en had gewoon de benen niet”

Wout van Aert

Sterk Alpecin-Deceuninck

Van Aert was niet de enige teleurstelling van de Omloop, want ook Tom Pidcock, Arnaud De Lie (opgave) en UAE Team Emirates-XRG kwamen te weinig uit de verf. Wel op de afspraak: Alpecin-Deceuninck. Jawel, het enige Belgische team dat in het Vlaams openingsweekend al vijf jaar geen deukje in een pak boter had gereden. Een 14de plaats van Silvan Dillier (Omloop 2021) en een 12de plek voor Mathieu van der Poel en Tim Merlier (Kuurne 2021 en 2022) waren de beste resultaten. Slik. Op de Molenberg waren Robbe Ghys, Kaden Groves, Xandro Meurisse, Gianni Vermeersch en Jasper Philipsen gisteren echter wel bij de pinken. De hoogtestage aan de Spaanse Costa Blanca in Hotel Syncrosfera, 83 meter boven zeeniveau, heeft duidelijk zijn werk gedaan, ook al kon sprinttroef Philipsen, finaal derde, het werk van zijn ploegmaats niet afmaken. “Als je dit vooraf had gezegd, zou ik tevreden geweest zijn. Maar eenmaal je in die positie zit, hoop je de sprint te winnen. Alleen was ik op het einde niet sterk genoeg. Misschien ben ik een beetje vergeten hoe ik een sprint moet winnen.” Toch lijkt Alpecin-Deceuninck klaar voor een alweer spetterende lente. Vorig jaar won het drie Monumenten: Sanremo met Philipsen, Ronde en Roubaix met Van der Poel. Als de broers Roodhooft in de buurt van dat huzarenstukje komen, zullen ze al heel tevreden zijn.

Flauwe bedoening

De Omloop was voorts een wel erg flauwe bedoening. De Muur van Geraardsbergen (75 jaar na de allereerste beklimming in een koers!) en de Bosberg baarden een muis. De meest verdienstelijke poging kwam van Stefan Küng. De 31-jarige Zwitser van Groupama-FDJ is al tien jaar een vaste waarde in het voorjaar, maar nog nooit won de hardrijder een grote koers. Ja, er waren die twee Europese titels in het tijdrijden. Maar daarnaast waren er vooral veel teleurstellingen voor Küng. Denk maar aan dat uitgeregende WK op de weg in Yorkshire in 2019: brons in een sprint met drie. Of die gemiste wereldtitel tegen de klok in Wollongong 2022, op twee luttele seconden van Tobias Foss. Om nog maar te zwijgen over die gemiste olympische tijdritmedaille in Tokio 2021, op vier tiende van een seconde van Rohan Dennis. Gisteren viel Küng aan op tien kilometer van Ninove, maar onder de rode vod was zijn verhaal uit. Jammer. Als we het iemand gegund hadden, was het wel de stylist in Stefan Küng.

Een sprint met 51 renners moest de winnaar van de 80ste Omloop aanduiden. Verrassing alom. Niet negenvoudig Tourritwinnaar Jasper Philipsen of het Franse talent Paul Magnier van Soudal-Quick-Step gooide zijn wiel als eerste over de meet, maar wel Søren Wærenskjold. Søren wie? Onbekend voor het brede wielerpubliek, maar wel een steengoede renner. Als junior versloeg de Noor in 2018 ene Remco Evenepoel in de tijdrit van de Trophée Centre Morbihan, een Nations’ Cup-tweedaagse in Frankrijk. Op het WK tijdrijden voor beloften in 2022 versloeg hij Alec Segaert. De Omloop was al de 14de profzege van Wærenskjold. In zijn eerste profkoers, de Ronde van Saoedi-Arabië 2023, versloeg hij Jonathan Milan. Gisteren viel Søren Wærenskjold in als reserve voor zijn ploegmaat Markus Hoelgaard. Søren wie?

Peloton ‘misrekent’ zich bij de vrouwen, Lotte Claes wint vanuit de vroege vlucht

Twee jaar geleden werkte ze nog als verpleegkundige in het Brugse AZ Sint-Jan. Gisteren won Lotte Claes (31) de Omloop, haar eerste zege ooit.

Toegegeven: Claes kon alleen winnen omdat topteams FDJ-Suez (Vollering) en SD Worx-Protime (Wiebes) hun verantwoordelijkheid niet opnamen en de vroege vlucht (met ook Mieke Docx) een voorsprong van 14 minuten kreeg. De reden daarvoor – de overgang van Vollering en ploegleider Lars Boom naar het Franse team – hoeft niet ver gezocht te worden. Dat maakte echter de rekening niet van Claes, een 31-jarige Oost-Vlaamse die al enkele jaren in het West-Vlaamse Moerbrugge woont met haar vriend, ex-Belgisch duatlonkampioen Jan Petralia. In die sport bouwde Claes een palmares uit om u tegen te zeggen. Zo behaalde ze al zilver en brons op het WK lange afstand in Zofingen.

Sinds 2023 rijdt Claes in Franse loondienst: eerst in combinatie met een deeltijdse job als spoedverpleegkundige in het operatiekwartier van het Brugse AZ Sint-Jan en sinds vorig jaar als fulltime prof. In de Tour werd ze prompt 16de in de eindstand, nota bene op Alpe d’Huez, waar ze in 2020 haar liefde voor de bergen ontdekte.

Gisteren won Claes uit het niets de Omloop, op een parcours dat het hare niet is. “Ik kan het niet geloven”, glunderde ze na afloop. Na een tergend lange sprint met twee versloeg Claes de Poolse Aurela Nerlo. “Ik hoop dat dit een stap is naar een mooie toekomst.” En wat brengt die? Vertelde ze in januari 2023: “Als ik moet kiezen tussen een Tourdeelname en een wereldtitel duatlon, kies ik voor duatlon. In de Tour ben ik er alleen om de hoop te vullen, al zou ik voor een toptienplaats wel beginnen te twijfelen.”

Wat denk je, Lotte? (TVB)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier