Panini van de week: De negen doelpunten van Michel Platini

Paninistickers: in aanloop naar een EK of een WK duikt de rage telkens weer op. Niet alleen bij kinderen, maar ook volwassenen proberen vaak een gans album vol te verzamelen. Zelf zijn we ook fan. Uit nostalgie bespreken we daarom elke donderdag een sticker tot aan de start van EURO 2016 uit het rijke verleden van de Europese kampioenschappen. In aflevering negen komt Michel Platini aan bod die nog steeds het record van het grootste aantal doelpunten op een eindronde op zijn naam heeft staan.

De laatste maanden kwam Platini nochtans met minder fraaie dingen in het nieuws. Als voorzitter van de UEFA voerde hij vorig jaar openlijk campagne tegen de herverkiezing van Sepp Blatter als FIFA-voorzittter, maar de Zwitser trok zijn ooit gedoodverfde opvolger genadeloos mee in zijn val. Net voor Kerstmis schorste de tuchtraad van de ethische commissie van de wereldvoetbalbond Platini voor acht jaar, gecombineerd met een boete van 80.000 Zwitserse franken. De Fransman zou ten onrechte een betaling van Blatter hebben geaccepteerd van twee miljoen Zwitserse franken. EURO 2016 zal daardoor doorgaan zonder Platini op de eretribune, de ultieme vernedering als Fransman.

Godsgeschenk voor de nationale ploeg

Een mens zou het door de ganse berichtgeving bijna vergeten, maar Platini was ook een steengoed voetballer. Al zat zijn carrière er bijna op, vooraleer ze goed en wel begonnen was. De kleinzoon van een Italiaanse migrant die in het noordoosten van Frankrijk was neergestreken, was zo klein en licht dat hij als jeugdspeler bij de profclub Metz werd doorgestuurd. Waarna hij aan de slag ging bij het meer bescheiden Nancy en na keihard trainen en zware krachtoefeningen in 1973 zijn debuut kon maken in het eerste elftal.

Platini was ook een godsgeschenk voor de Franse nationale ploeg die zich sinds 1966 niet meer had kunnen plaatsen voor een groot internationaal tornooi en nog geen enkele titel had kunnen vieren. Op het middenveld  was hij de leider van een indrukwekkend geheel met naast hem ook nog toppers als Tigana, Giresse en Genghini. Al was hij eerder een momentenvoetballer. Haast een ganse wedstrijd kon hij onzichtbaar blijven, maar als een slang die dichter bij zijn prooi kruipt kon hij plotseling toeslaan.

Scifo overklast

Dat bewees hij op het toppunt van zijn carrière bij de nationale ploeg op EURO 1984 in eigen land. Platini na zijn successen bij Saint-Etienne aan de slag bij Juventus had het in de openingswedstrijd meer dan een uur met Les Bleus niet onder de markt tegen de stugge Denen. Plots kreeg het publiek in het Parc des Princes toch een flits te zien, de auteur: Michel Platini. Het zou de ouverture zijn van een geweldig bombardement dat het ganse tornooi zou aanhouden. De Rode Duivels gehandicapt door de afwezigheid van Meeuws, Plessers en Gerets omwille van de omkoopaffaire rond Standard en Waterschei vormden het volgende slachtoffer. Enzo Scifo werd als opkomend talent helemaal overklast door Le Roi. Na vier minuten brak Platini reeds de ban en met nog eens twee doelpunten en treffers van Giresse en Fernández stond er bij het laatste fluitsignaal een vernederende 5-0 op het scorebord. De groepsfase sloot bovendien de Juventusmiddenvelder af met een zuivere hattrick tegen Joegoslavië.

Het chauvinistische Frankrijk zag de titel reeds binnen, maar Portugal zette een ganse natie in de halve finale in het broeierige Marseille meteen met de voeten terug op de grond. Het middenveld van Platini die opnieuw een afwezige indruk liet werd gedomineerd door de tegenstander. De thuisploeg opende weliswaar de score dankzij Domergue, maar een doelpunt van Jordão verplichtte de twee ploegen tot verlengingen, waarin Portugal zelfs voor  kwam door opnieuw Jordão. De Fransen wankelden, maar vielen niet om. Op zes minuten tijd gingen ze erop en erover. Eerst stelde Domergue gelijk, daarna achtte Platini zijn moment gekomen. Een assist van Tigana kon hij rustig controleren en hoog in het Portugese doel rammen. “Haast niemand geloofde er nog in”, sprak de chouchou van Les Bleus. “Dit doelpunt was ongetwijfeld het belangrijkste uit mijn carrière.”

Blunder van Arconada

Zo zat Platini aan acht doelpunten, maar nog was zijn honger niet gestild. Met het lelijkste van de negen zette hij in de finale tegen Spanje de kroon op het werk. Het duel leek opnieuw op verlengingen af te stevenen na een brilscore. Michel Platini kreeg geen meter ruimte van zijn rechtstreekse tegenstander José Camacho. Even voor het uur echter mocht hij net voor de zestienmeter zich opmaken voor een vrije trap. De bal leek te zwak getrapt te zijn, maar doelman Luis Arconada liet het leer onhandig onder zijn lichaam glippen. De treffer werkte bevrijdend voor Platini en zijn maats die met vertrouwen de controle over de wedstrijd namen. Met een stiftschot in de ultieme slotfase zorgde Bruno Bellone voor de zekerheid: Frankrijk had zijn eerste grote prijs binnen. Bovendien met een record voor Platini: de beste topschutter op een eindronde. Ook al wordt er vanaf 1996 met de kwartfinale een ronde meer gespeeld, niemand kon de negen treffers tot nu toe evenaren of overstijgen.