Eén jaar na de val: Remco Evenepoel wint slottijdrit én pakt eindwinst in Ronde van Denemarken

Remco Evenepoel (21) heeft de Ronde van Denemarken gewonnen. Donderdag reed hij de verzamelde tegenstand op minuten, gisteren plaatste hij de puntjes op de i in de afsluitende tijdrit. Niet slecht voor iemand die exact een jaar geleden in een Noord-Italiaanse ravijn voor dood werd opgeraapt.

325 meter lang aan 13 procent, met pieken tot 19. De Kiddesvej in Vejle mag dan wel amper 51 meter boven de zeespiegel uitreiken, in het peloton kent iedereen de jaarlijkse slotklim van de koninginnenrit in de Ronde van Denemarken. Ivan Basso, Fabian Cancellara, Jakob Fuglsang en Mads Pedersen wonnen er al en onze Wout van Aert legde er in 2018 zelfs de basis voor zijn eerste (en voorlopig enige!) eindzege in een rittenkoers bij de profs. En nu kent dus ook Remco Evenepoel Vejle. En heeft ook Vejle Remco Evenepoel leren kennen.

“Evenepoel kan weer winnen”, kopte een dagblad vrijdag na de zege van onze 21-jarige landgenoot in de derde rit van de Ronde van Denemarken. Voor Evenepoel was het zijn derde overwinning in 64 dagen tijd. Gisteren volgden met de tijdrit en eindzege nummers vier en vijf in 66 dagen tijd. Ter vergelijking: Jurgen Van den Broeck, de laatste Belg die op het podium van de Tour stond, behaalde in veertien seizoenen als prof twee zeges. Mensen zijn rare wezens en journalisten doen er met plezier nog enkele schepjes bovenop.

Er is de voorbije weken veel te doen geweest rond de ‘matige’ prestaties van Evenepoel op de Spelen in Tokio. Het is te zeggen: hij kon in de wegrit de toppers uit de Tour niet volgen en werd in de tijdrit door Primoz Roglic op twee minuten gereden. We voegen er wel meteen aan toe dat hij slechts 36 seconden trager was dan Wout van Aert. Akkoord, Evenepoel haalde in Japan zijn beste niveau niet. Verre van. Maar kunnen we meer verwachten van iemand die op 15 augustus 2020 in de Ronde van Lombardije – vandaag dag op dag een jaar geleden – in een ravijn lag en blij mocht zijn dat hij het nog kon navertellen?

Ook fouten gemaakt

Evenepoel heeft sindsdien een lange weg afgelegd. Natuurlijk heeft ook hij fouten gemaakt. De grootste was zijn drang om afgelopen winter sneller te willen gaan dan zijn lichaam op dat moment kon verdragen. Een baby moet eerst leren wandelen voor hij aan lopen kan denken. De baby Evenepoel moest eerst leren wandelen en heeft, door zijn late overstap naar het wielerpeloton, ook nog werk aan zijn looptechniek. In wielertermen: hij heeft op technisch vlak nog de nodige progressiemarge. Lees: dalen en in een peloton rijden zonder krachten te verspillen. Dat zal tijd vragen. Als Evenepoel morgen in een uitgeregende bergrit voor eindwinst in de Giro, Tour of Vuelta moet strijden, is de kans op succes klein. Maar wat niet is, kan wel nog komen.

Wat Evenepoel nu al kan, is anders ook niet mis. Op zijn 21ste staan er al zeven rittenkoersen op zijn palmares. Daar kan 99 procent van het peloton alleen van dromen. Het enige echte probleem in 2021 is zijn wispelturige prestatiecurve. Dat heeft één reden: zijn basis is beperkt. In december en januari, maanden waarin duurtrainingen de bouwsteen van het seizoen van elke prof vormen, heeft hij thuis in zijn zetel ongeduldig liggen wachten op het sein dat hij de trainingen mocht hervatten. Die lange periode zonder fiets betaalt Evenepoel nu cash. Met af en toe een mindere dag. Zoals in Tokio. Zo’n dag waarop hij maar 95 procent van zijn maximaal rendement haalt. Voldoende om de helft van het peloton los uit de wielen te rijden, maar niet om olympisch eremetaal te behalen.

Duel met Van der Poel

Evenepoel rijdt nu de Druivenkoers en Brussels Cycling Classic. Daarna volgen de Benelux Tour – zijn eerste duel met Mathieu van der Poel – het EK tijdrijden en het EK op de weg. Misschien herhaalt hij in Trente zijn kunststukje van 2019 in Alkmaar. Misschien stelt hij teleur. Wie zal het voorspellen, maar dat we nog indrukwekkende solo’s en memorabele zeges van hem zullen meemaken, is de enige zekerheid die we hebben.

Vandaag mag Remco Evenepoel zich languit in zijn zetel nestelen en beelden van 15 augustus 2020 herbekijken. De afdaling van de Muro di Sormano – weet u ook nog waar u toen was? Evenepoel zal ongetwijfeld eens voor de spiegel gaan staan, in zijn wangen knijpen en luidop zeggen. “Ik heb het de voorbije twaalf maanden toch zo slecht nog niet gedaan.”