Frank Raes over corona, de beleving én sportieve prestaties na 25% Jupiler Pro League: “Ook voetbal moet offers brengen”

Tot nader order geen amateurvoetbal meer, maar helemaal klein krijgt het coronavirus Koning Voetbal niet. De Jupiler Pro League raast onverstoord verder en is quasi een kwart gevorderd dit seizoen. Tijd om een eerste balans te maken met Frank Raes, sinds kort gepensioneerd maar vooral kenner van het vaderlandse voetbal.

Met Extra Time klust hij nog wat bij, maar officieel is Frank Raes met pensioen. Al blijkt dat uit niets. De voetbalmicrobe bijt als vanouds. Met het arendsoog op de bal gericht gaat geen passage uit de Jupiler League aan hem voorbij. Tijd dus om tussen siësta en high tea bij te kletsen over de gebeurtenissen in het Belgische voetbal.

Voetbal in coronatijden, Frank. Het blijft toch anders aanvoelen dan de sfeer van een vol stadion?

Het went maar de beleving is anders. Ik moet zelf minder commentaar geven, maar volg nog wel wat matchen. Sinds de tribunes opnieuw deels bezet kunnen worden, voelt het terug beter aan. Je kan er over zeuren, maar het is in feite logisch. Corona heeft de samenleving in zijn greep, dan is het maar normaal dat ook de voetbalsport offers moet brengen. Iedereen wordt er met geconfronteerd. Zelf woon ik samen met een kind van 12 jaar. Dan zie je klassen sluiten, kinderen die getest moeten worden. We moeten hier door maar het einde is nog niet in zicht.

Intussen wordt er in de Jupiler Pro League nog wel naar hartenlust gevoetbald en hebben we een kwart van de koek opgesmuld. Wat is je opgevallen?

Dat de nieuwkomers Beerschot en OH Leuven probleemloos meedraaien. En ook Cercle Brugge is toch een verrassing. Club Brugge manifesteert zich stilaan opnieuw als de absolute heerser in onze competitie. Maar achter hen is de strijd open voor de drie resterende plekken voor play-off 1. Dat is een open veld. Heel wat teams komen in aanmerking. Charleroi dat goed van start is gegaan, Standard dat als grijze muis bovenin meedraait, Antwerp dat aan een opmars bezig is. En ook AA Gent zal nog klimmen.

Reken je daar ook Anderlecht bij?

De titel is sowieso te hoog gegrepen, het zou al een succes zijn om play-off 1 te halen. Maar ik twijfel. Er is te veel onrust binnen de club. Er wordt momenteel vooral over de financiële problemen gepraat. Er moet in de bestuurskamer eerst orde op zaken gesteld worden om rust in de club te brengen. En dan het sportieve aspect. Met Doku lieten ze een groot talent heel snel vertrekken. Er zijn nog wel wat jongeren met toekomst, maar het zijn niet allemaal toppers, hé. Het wordt afwachten of het volstaat om bij de eerste vier te eindigen.

De goede start van Beerschot moet je plezieren. Een club waarvoor je zelf nog voetbalde?

Absoluut. Weet je, Beerschot is geen grijze club. Zowel in goede als slechte dagen gebeurt er iets. Losada levert er goed werk. Ze brengen leuk voetbal, de organisatie staat er. De punten die ze nu al hebben zullen vooral rust brengen. Kunnen ze een rustig seizoen draaien, dan is het mooi geweest. Maar ik heb ook veel respect voor die andere nieuwkomer. Marc Brys slaagt er ondanks heel wat blessureleed in om OH Leuven uit de gevarenzone te houden. Hij is een echte vakman.

Ten slotte. Wie wint de Ronde?

Ik hou enorm van die sport. En nu vooral die rivaliteit tussen Van Aert en Van der Poel. Ik vind het vooral straf dat die twee er zo bovenuit steken en al die pur sang wegrenners een poepje laten ruiken. Wie mag winnen? Ach, Van der Poel is niet in de flow van vorig jaar. Maar als ze de show verzorgen, gun ik hen allebei de zege. (Door Kurt Guldentops)

Kader:

“Zo’n doelpunt had Pelé nog nooit gezien”

In “Ongeziene genialiteit”, de nieuwe campagne van Telenet, brengt Frank Raes ons bij Rik Coppens. We gaan exact 60 jaar terug in de tijd en Beerschot ontvangt het roemrijke Braziliaanse Santos. De televisie staat nog in zijn kinderschoenen. Coppens scoort tegen Santos de 1-5, het zou uiteindelijk 1-10 worden. De goal is nooit gefilmd, maar een mythe was wel geboren. “Een mythe, die Rik Coppens in feite zelf in het leven had geroepen”, lacht Raes. “Hij bleef het nadien steeds zijn mooiste doelpunt noemen. Bal op de borst en dan een soort volley. Een goal zo schoon, die Pelé nooit in zijn leven had gezien. Zo was Rik, hé. Vol zelfvertrouwen. Maar een kleurrijk figuur. Van overal kwamen ze voor hem naar het stadion. Hij was ooit bijna een jaar geblesseerd en bij zijn rentree moest hij opdraven met de reserven in Beringen. Wel, er kwam meer volk naar die match kijken dan naar het eerste elftal. Of we vandaag nog zo’n figuren als Coppens zien? Dat kan haast niet meer. Er gaat te veel geld om in het voetbal. Al benadert Ibrahimovic hem qua uitspraken nog het meest.” (KG)