Vincent Janssen over Antwerp-Genk en nog veel meer: “Blij dat ik aangenomen ben als spits en niet als coach”

Antwerp-Genk. Nummer 2 tegen nummer 1, één puntje verschil… een ware topper dus. “Een héél belangrijke pot”, weet Vincent Janssen. Want: “Genk is een belangrijke titelkandidaat.” Net zoals Antwerp, toch? “Ja, maar pas aan de winterstop zullen we daarover meer kunnen zeggen.” Intussen geeft de ‘Van Gaal-spits’ zich na vier maanden Antwerp 8 op 10.

Neen, de topper van vandaag is nog geen titelduel. “Daarvoor is de weg nog te lang. En al zeker met die halve-ring van de punten in de play-offs zie ik naast Genk en Club Brugge nog wel een paar titelkandidaten. Union doet het ook goed.” De Nederlander is nieuwsgierig naar die Champions’ Play-offs, nooit eerder meegemaakt. “Ik ben wel benieuwd. Je vraagt me beter achteraf wat ik van dat Belgisch systeem vind. Of ik het wel of niet rechtvaardig vind. Ik snap wel dat zo’n systeem het voor de neutrale voetballiefhebbers erg spannend maakt, maar voor een club die na een hele competitie ver voorin eindigt en dan de punten gehalveerd ziet worden, is het minder leuk. Maar in Mexico begonnen de play-offs met de eerste tegen de achtste, de tweede tegen de zevende enzovoort, dat was ook apart. Het is wat het is, we hebben in elk geval voldoende kwaliteiten om na 34 speeldagen nog altijd bovenaan te staan.”

Al verspeelde Antwerp afgelopen wedstrijden met die twee nederlagen op Kortrijk en Standard, na 27 op 27, wel zijn leidersplaats. Aan het verrassende Genk van coach Vrancken, na verlies op de openingsspeeldag op Club, zomaar even 34 op 36. De komende weken kan de Great Old tegen Genk (meteen schaduwfavoriet) en met nog voor de winterstop duels tegen Anderlecht (ex-schaduwfavoriet) en Club Brugge (topfavoriet) wel een uitroepteken zetten achter zijn titelambities. “Ja, eerst nog een paar weken volle gas en aan de winterstop zullen we dan bekijken waar we staan en de ambities wat luider uitspreken, denk ik. Maar natuurlijk wordt er in de kleedkamer wel eens over onze titelkansen gepraat, zeker bij puntenverlies van een directe concurrent.”

Hij is niet meteen verbaasd over de vliegende start bij Antwerp, afgezien dan van die twee recente nederlagen.

“Omdat ik een brede selectie zie met heel veel kwaliteit en heel veel passie – zij die niet spelen, tonen hoe graag ze wel willen spelen. En worden ook uitgedaagd, op een goede manier.”

Het geldt bij uitstek voor de twee spitsen: Michael Frey, vorig seizoen goed voor 24 goals, en Vincent Janssen, absolute topaankoop en met een nettoloon van 2,5 miljoen euro de bestbetaalde voetballer in België. Eerst daagde Frey Janssen uit: met drie goals in de eerste vier competitiematchen hield hij de topaankoop op de bank. Op AA Gent (1-2) viel Frey geblesseerd uit waarop het de beurt was aan Janssen: zeven goals in de volgende zes matchen en daarmee tweede in de stand van de topscorers, na de verrassende Gonzalez van OHL. Donderdag was het tegen Oostende weer een beetje gelijk: Frey die op de 69ste minuut Janssen die twee assists gaf verving, scoorde tien minuten later zelf. Het is een thema geworden, Janssen en/of Frey. Vincent Janssen zelf ziet geen probleem.

“Ik lees het allemaal nauwelijks; na tien jaar profvoetbal weet ik wel hoe het werkt. Op Gent speelden we samen toch goed? Echt, het maakt voor mij niet uit. Ik heb vroeger al bewezen dat ik in beide systemen kan functioneren. De coach beslist erover natuurlijk en ik ben hier aangenomen als spits en niet als coach. (lacht) Ik ben wel blij dat ik zo’n keuzes niet moet maken. Ik denk oprecht dat dit voor een coach het moeilijkste aan de job moet zijn: elke week weer zoveel spelers teleurstellen.”

Gefrustreerd

De ervaren Nederlander maakt zich niet snel zorgen en heeft ook in het begin van het seizoen nooit getwijfeld dat hij veel goals zou maken voor zijn nieuwe club. “Elke voetballer heeft een inloopperiode nodig. Niet druk in maken, rustig blijven. En ik weet wel wat ik kan. Gewoon je ding blijven doen. En uiteindelijk zijn ze er in gegaan. ( denkt na) Dat heeft ook te maken met ervaring. Ik ben nu een andere spits dan vijf jaar geleden. Ik kon heel lang balen en gefrustreerd rondlopen als ik een paar wedstrijden niet had gescoord. Nu heb ik dat veel minder, kan ik het makkelijker van mij afzetten. Er is ook een leven naast het voetbal en het totaalplaatje is altijd belangrijker. Veel scoren of weinig, ik kan het wel voldoende relativeren, denk ik.”

Veel heeft ook te maken met het vroege overlijden van zijn broertje Jan. Vincent was zes jaar en had nog vier broers en zussen toen Jan, nauwelijks acht jaar, stierf aan leukemie.

“Het is niet zo dat het mijn hele mindset heeft veranderd, maar het heeft wel een impact gehad op ons leven. Nog meer op dat van mijn ouders, denk ik. Niet te snel zeuren over kleine dingen, maar blij zijn met het leven en altijd hard blijven werken om je ambities waar te maken. Ik was nog heel jong en moest nog veel leren, maar mijn moeder was topsporter (Annemarie Verstappen won op de Olympische Spelen van ‘84 drie zwemmedailles, red.). Zij weet wel hoe het werkt.”

El Toro

Never give up. Op zijn achttiende door Feyenoord afgeserveerd, ging het via Almere (Eerste Divisie) en AZ (topscorer met 27 goals) in 2016 naar Tottenham (voor 20 miljoen euro, een recordtransfer voor de club uit Alkmaar). Maar daar stokte het, de concurrentie met Kane leek te zwaar. Ook een uitleenbeurt aan het Turkse Fenerbahçe (4 goals) en drie jaar aan het Mexicaanse Monterrey (12 goals) werden geen onverdeeld sportief succes waardoor Janssen jarenlang geen selecties meer haalde voor Oranje.

Tot Louis van Gaal hem in mei van dit jaar, nog voor hij tekende bij Antwerp, plots terug bij de Nederlandse selectie haalde. Van Gaal miste een type Janssen: een fysiek sterke targetspits. In Mexico werd Janssen niet voor niets El Toro genoemd.

(glimlachend) “Een Van Gaal-spits, noemde Van Gaal mij in de media. Ik was ook wel verrast, maar na een dag zette ik de knop om. En het is natuurlijk heel gaaf om met een coach te mogen werken met zo’n onwijs grote staat van dienst.”

Intussen ligt Janssen na twee basisplaatsen en een invalbeurt in de Nations League tegen Polen, Wales en België (hij verzaakte aan de heenmatch tegen België omwille van zijn huwelijk, red.) volgens analist Arnold Mühren met Ajacied Brian Brobbey in de balans voor Van Gaals selectie voor het WK in Qatar volgende maand. Hij zit alvast in de voorselectie van 39 spelers. Het zou zijn eerste groot tornooi worden, na 20 selecties en 7 goals.

(grinnikend) “Het zal niet Mühren zijn die daarover zal beslissen. Heel veel mensen hebben er een mening over, maar daar trek ik mij niets van aan. Maar het zal de dag dat de selectie wordt bekendgemaakt wel door mijn hoofd spoken, natuurlijk. Als kind zaten we met vrienden te kijken naar de wedstrijden van Nederland en toen droomde ik al van Oranje. Ik weet nog dat ik ooit heb gezegd: Eén van mijn doelen is ooit een interland voor mijn land te spelen. ”

Heimwee

Alles samengeteld: bovenin met Royal Antwerp FC, terug bij Oranje en de eerste maanden met zijn prille echtgenote Talia half Amerikaans, half Mexicaans in ’t Stad vielen danig mee.

“Alles samen toch een acht op tien, zoiets. Dichter bij de familie, zo’n anderhalf uurtje rijden, is wel fijn natuurlijk. En Antwerpen is een leuke stad; we wonen heerlijk in een flat in het centrum. (nadenkend) Maar eerlijk, ik mis ook wel Mexico, waar ik die drie jaar een heel fijn leven had uitgebouwd, veel vrienden heb gemaakt en mijn vrouw heb leren kennen… Dat zomaar achterlaten, is niet evident. Dat had ik ook wel een beetje na Engeland en Turkije, maar man, ik heb zó’n mooie momenten meegemaakt in Mexico…”