Wout van Aert heeft nog iets recht te zetten in Meulebeke

Wout van Aert (26) begon de week met de geboorte van zoon Georges en sluit vandaag in Meulebeke af met de vierde Belgische crosstitel op zijn intussen verre van onaardig palmares. Het leven kan soms wel heel eenvoudig lijken, nietwaar?

8 oktober 2016, Berencross editie drie. Mathieu van der Poel wint. Wout van Aert, op de sukkel met de maag, wordt negende, in het gezelschap van Jens Adams en Stan Godrie. “Ik moest woensdag zelfs een training schrappen.” Adrie van der Poel gelooft er niets van. “Van Aert was heus niet zo ziek, hoor.” De wereldkampioen repliceert. “Ik vind dat hij geen uitspraken over mijn gezondheid moet doen.”

7 oktober 2017, Berencross editie vier. Opnieuw is Van der Poel aan het feest. Van Aert moet ook Michael Vanthourenhout laten rijden, wordt derde en is de enige die niet over de balkjes springt. “Het ontbreekt me aan vertrouwen. En ik had geen goeie benen, dat voelde ik meteen.”

6 oktober 2018, Berencross editie vijf. Drie op drie voor Van der Poel. Zijn tweede versnelling is de juiste. “Ik werd er vandaag aan herinnerd hoe het is om tegen Mathieu te koersen”, lacht Van Aert na afloop ietwat groen, drie weken nadat hij zijn contract bij Veranda’s Willems-Crelan verbrak en daags nadat hij Cibel-Cebon als hoofdsponsor van zijn eenmansteam heeft voorgesteld. “Ik hoop dat ik me nu weer op het sportieve kan focussen.”

Vrienden in Meulebeke

Wout van Aert en Meulebeke, het is voorlopig geen geslaagd huwelijk. Dat beseft hij zelf ook. Getuige zijn laatste bezoek aan de berengemeente, enkele dagen na zijn tweede plaats in de voorbije Ronde van Vlaanderen. Dat ging als volgt. Eén van zijn beste vrienden in het peloton is Stijn Steels, zijn ex-ploegmaat die voor de liefde naar Meulebeke uitweek. Die liefde luistert naar de naam Layla, fotografe in bijberoep. Voor De Krant van West-Vlaanderen, maar ook voor trouw- en babyfoto’s. Layla en Van Aerts echtgenote Sarah kunnen het goed met elkaar vinden en dus zakte het koppel eind oktober naar West-Vlaanderen af om er foto’s van haar bolle buik te laten nemen. Ook het BK kwam ter sprake. “Ik heb in Meulebeke nog iets recht te zetten, want ik heb hier nog nooit goed gereden”, laat Van Aert zich ontvallen. Waarop Steels inpikt: “Wees gerust, het parcours is aangepast. Ze hebben hier een gigantische berg gemaakt.”

Het was geen grap. De gigantische berg bestaat immers uit 250 vrachtwagens zand. Zeventig procent van het oude parcours is niet meer. Van Aert zal het niet aan zijn hart laten komen. Twee concurrenten had hij op dit parcours. Eentje kunnen we vermoedelijk al schrappen. Eli Iserbyt kwam twee weken geleden zwaar ten val en sukkelt met zijn elleboog. Blijft over: Michael Vanthourenhout. De Witte van Wingene, opgegroeid op dertien kilometer van Meulebeke. Jarenlang kreeg hij het predicaat van speelvogel op zijn voorhoofd geplakt. De speelvogel die enkele dagen voor zijn eerste EK als junior broer Dieter in het Nederlandse Woerden ging aanmoedigen en pas om twee uur ’s nachts in zijn bed zat. De speelvogel die er nooit in slaagde om de schema’s van trainer Marc Hemeryck af te werken – bij slecht weer durfde hij wel eens vroeger huiswaarts te keren. De speelvogel die in meerdere Wereldbekercrossen bij de jeugd onder zijn beste niveau bleef, omdat hij daags voordien van bondscoach Rudy De Bie heel gezond moest eten, terwijl zijn frêle lichaam naar eigen zeggen vooral net extra suikers en vetten nodig had.

Maar nog veel meer was Vanthourenhout de klasbak die op zijn 18de de bergtrui droeg in de Thüringen-Rundfahrt, tussen wereldtoppers in spe als Buchmann, Dennis en Simon Yates. Die op zijn 19de Europees beloftekampioen in het veld werd door Mathieu van der Poel en Wout van Aert af te troeven. Die volgens menig kenner zelfs meer toekomstperspectief dan hen had. “Ik weet hoe Van Aert traint en ik weet in welke mate Michael voor zijn sport leeft. Op basis daarvan kan ik alleen maar concluderen dat Michael ver boven hem uitsteekt”, liet neef Sven zich eind 2013 ontvallen.

Achterstand van 8’16”

Het is net iets anders gelopen. Terwijl Van Aert altijd met dezelfde trainer (Marc Lamberts) bleef werken, zocht Michael naar stabiliteit. Na Hemeryck volgde professor Peter Hespel. Daarna trainde hij een tijdje op zijn eentje. Vervolgens namen ploegleiders Mario De Clercq en Gianni Meersman hem onder hun vleugels. Vorig seizoen was Jens Van Beylen van Bakala aan de beurt. En deze winter is het aan Sven Vanthourenhout. Neef, bondscoach én vertrouwenspersoon. Van die samenwerking plukt Michael duidelijk de vruchten: winst in twee klassementscrossen, zilver op het EK en top drie in Wereldbeker, Superprestige en X2O Badkamers Trofee. Superlatieven te koop dus, maar of het volstaat om vandaag Wout van Aert van zijn vierde driekleur bij de profs te houden, durven we serieus in vraag te stellen. Na de denkbeeldige veertiendaagse in de eindejaarsperiode bedroeg de achterstand van Vanthourenhout op Van Aert na zes crossen – je leest dit goed maar liefst acht minuten en zestien seconden. Maatje Steels is er alvast gerust in. “Ik verwacht dat Wout vanaf de start keihard zal doortrekken en een verschroeiend tempo zal aanhouden. Dan zullen er niet veel meer in zijn wiel zitten.”