Het zilver van de veerkracht: Bashir Abdi stunt op olympische marathon

Een beresterke Bashir Abdi heeft ons land gisterenmorgen een tiende olympische medaille bezorgd. In de marathon door de Parijse straten liep hij onweerstaanbaar naar zilver. Met zijn tijd van 2u6’47” finishte hij op 21 seconden van de Ethiopische winnaar Tamirat Tola.

De dag kon gisteren niet beter beginnen voor de Belgische sportfans. Wie iets langer in zijn bed was blijven liggen en pas rond 10 uur de tv openzette, zag een uitzinnige Bashir Abdi in het rond springen. En dan te bedenken dat de 35-jarige Gentenaar met Somalische roots er net een hele marathon had opzitten! Abdi wist met zijn vreugde geen blijf. En daar ging een heel verhaal aan vooraf.

Een verhaal dat teruggaat naar de Olympische Spelen van drie jaar geleden. In Japan veroverde Abdi al brons op de marathon. Hij had de dagen voordien amper geslapen en had de aanmoedigingen van zijn maatje Abdi Nageeye, prachtige beelden waren dat, nodig om die medaille te kunnen pakken. Bashir Abdi liet toen optekenen: “Ik denk dat een frisse Bashir, die beter geslapen heeft, nog beter kan.”

Dat wou dus zeggen zilver of goud en de jaren na Tokio liet Abdi meermaals zien dat hij op de marathon tot de absolute wereldtop behoort. Maar in januari liep het mis. Een stressfactuur stuurde zijn hele voorbereiding in de war. Uiterlijk bleef de Gentenaar er kalm bij. Hij zei dat hij zich geen zorgen maakte en dat de (verplicht) opgedane frisheid in zijn voordeel zou kunnen spelen. Maar innerlijk werd Abdi net niet verscheurd door twijfels. Hij wist ook niet of die maanden van alternatieve trainingen hem wel de gewenste vorm zouden opleveren. En dat hij zich dit voorjaar niet kon testen in competitie zorgde natuurlijk voor nog meer onzekerheid.

Belgian Hill

Maar topatleten zijn een ras apart. In plaats van het kopje te laten hangen, maakte Abdi er het beste van. En van zodra hij groen licht gekregen had, trok Abdi zijn loopschoenen weer aan. Voor Parijs trainde hij eerst vier weken in Ethiopië, daarna nog vijf weken in de Pyreneeën. De twijfels waren daarmee niet weg, maar Abdi had er wel alles aan gedaan om zo goed mogelijk aan de start te verschijnen.

En al snel werd duidelijk dat zo goed mogelijk, echt wel goed was. Abdi liep een heel attente race en had de kop van de wedstrijd steeds in het vizier. Toen Tola rond km 30 zijn beslissende versnelling plaatste, behield Abdi achter hem de controle. Toen Abdi in de slotkilometers zelf zijn eindschot afvuurde, werd het al snel duidelijk. Na maanden blessureleed, afzien en opofferingen, volgt straks de ultieme beloning: olympisch zilver! En dan is het niet onlogisch dat daar dan nog een vreugdedansje van af kan.

“Deze medaille maakt alle offers die ik heb gebracht helemaal goed”

Bashir Abdi

“Na brons, nu zilver, dit is echt fantastisch”, reageerde Abdi in de interviewzone. “Deze medaille maakt alle offers die ik heb gebracht helemaal goed. Voor ons atleten is dit, de Olympische Spelen, het allerhoogste niveau. Het is prachtig als je dan kan meespelen.” Wat het voor de Gentenaar nog mooier maakte, waren de vele aanmoedigingen van landgenoten onderweg. Vooral op de ‘Belgian Hill’ werd onze medaillehoop vooruit geschreeuwd. “Ik werd er echt doof van. Door de helse sfeer heb ik de beklimming amper gevoeld, hoewel het bijna een kilometer lang was. Het leek alsof heel Gent, heel België langs het parcours stond. Dat heeft mij echt vooruitgestuwd. Vanmorgen miste ik nog de bus naar de start en moest ik in allerijl een Uber bestellen. Dat was even stressen, maar ik ben op tijd op het parcours geraakt. En nu sta ik hier, met zilver. Dit is echt ongelooflijk.”

Andere Belgen

Het toont aan dat er niemand was die Abdi zijn medaille niet gunde. Ook Koen Naert, die nochtans een complete off-day kende, haalde na de finish de loftrompet boven voor zijn collega. “Holy shit”, reageerde de West-Vlaming spontaan. “Ik zag hem aan de finish met een vlag om de schouders en dacht bij mezelf: hij zal het toch niet opnieuw klaargespeeld hebben, zeker? Als je in februari nog revalideert van een stressfractuur en dan in deze omstandigheden op zo’n parcours zilver haalt, dat is fenomenaal.”

Koen Naert liep in Tokio nog naar de tiende plaats op de marathon, maar geraakte in Parijs naar eigen zeggen geen poot vooruit en finishte als 61ste. “Ik weet niet wat er gebeurd is en heb er geen verklaring voor. Ik was nochtans goed in vorm, maar vandaag finish ik trager dan tijdens mijn lange duurlopen in Kenia. Mijn benen liep al vol voor het eerste stuk naar boven. Misschien was het gewoon een slechte dag, of wie weet lig ik straks ziek in bed.”

Michael Somers deed het dan weer wel goed. In zijn eerste olympische marathon finishte hij op de 22ste plaats. De 29-jarige Belg stond dan ook te stralen van trots. “Ik was hier klaar voor, heb uitgevoerd wat ik wilde doen. Meer kon ik niet verwachten. Voor mij is dit een beloning voor mijn carrière.”

(Beau Vandevyvere)